10 กุมภาพันธ์ 2556 20:57 น.
ดินสอเขียว
เราต่างโอบกอดกัน ทว่าฉันมิได้อุ่น
เห็นรอยยิ้มจากคุณ สิเผลอยิ้มก็ไม่เคย
ครั้นเมื่อได้มองตา เสน่ห์หาบ่มีเลย
มากมายสุดเปรียบเปรย วจีหวานจะกลั่นมา
เอ่ยถ้อยร้อยความคิด มิใช่มิตรภาพหนา
ถ้อยคำล้วนตบตา และสีหน้าก็ต่างไป
คอยจ้องแทงข้างหลัง ประดุจดั่งจะชิงชัย
ปากว่าคำปราศรัย ไฉนใจจะเชือดคอ
นี่หรือควรเรียกมิตร จะชั่งจิตพินิจหนอ
จริงใจไม่สอพลอ ตรลบแสร้งแสดงไป
ภัยอาจมาสู่ตัว สหายชั่วสิสร้างให้
ชอกช้ำที่กลางใจ ถลำไปจะพาซวย
ควรเลือกคบผูกมิตร ผนึกจิตประคองช่วย
มิตรน้อยแต่สุขรวย เพราะมิ่งมิตรมิบิดเบือน
ค่าควรคำว่ามิตร ประโลมจิตสนิทเอื้อน
ตราบนานไม่ลบเลือน สิตรึงแน่น ณ แกนใจ
10 ตุลาคม 2551 07:19 น.
ดินสอเขียว
วอนสายลมช่วยพัดหวนหาข้า
วอนสายลมช่วยพัดพาหาอีกหน
วอนสายลมช่วยพัดหาใครอีกคน
วอนสายลมพาคนรักให้หวนคืน
........................
สายลมหนาวฝากเจ้าบอกเธอว่า
ข้าคนนี้ห่วงหาละเมอฝัน
ใจข้านี้พร่ำเพ้อทุกคืนวัน
ใจข้านี้มิอาจผันไปรักใคร
.........................
เพราะหัวใจดวงนี้เคยช้ำหนัก
เพราะคนรักเคยร้างลามิปราศรัย
เพราะข้ามั่นรักจริงมิปันใจ
แต่เหตุใดคนที่รักมักหมางเมิน
........................
หรือโลกนี้ความจริงใจหาใช่แน่
หรือโลกนี้มีเพียงแต่ความอาสัญ
หรือโลกนี้มีแต่เอาเปรียบกัน
หรือโลกนี้ความตั้งมั่นไม่มีจริง
.......................
บัดนี้ข้ารู้ซึ้งถึงความรัก
หากรักปักดวงใจมิเกิดผล
ต่อนี้ไปมิรักใครให้มั่นคง
จะมิหลงรักใครให้เปลืองใจ
......................
ใครไม่โดนร้างรักไม่รู้หรอก
ข้าจึงมาเขียนกลอนบอกอย่าสงสัย
ข้ามาบอกคนรักจริงไม่ปันใจ
หาใช่ง่าย......เหมือนปอกกล้วยเข้าปากกิน
หน้าส่วนตัว
1640
