4 มีนาคม 2547 15:12 น.
ตนชายขอบ
ท้องฟ้า ดาว พระจันทร์ทรงกลด
ผสมผสานให้เกิดเฉดสีแห่งธรรม
คืนค่ำวันมาฆะบูชา
โอวาสปาฏิโมกจากศาสดา
นำพาซึ่งความสงบในปฏิภูมิโลก
เสียงสวดอื้ออึงในลานแห่งธรรม
แสงเทียนน้อยๆระยิยระยับสดับแล้วซึ่งกิเลศ
ดอกบัวขาวนำแสงแห่งปัญญา
พนมมือวันทาเวียนเทียนสเถียรธรรม
จิตสงบ นิ่งลึก ในใจ
อุปสรรค เพศภัย หมดสิ้น
ละแล้ว ปล่อยวาง ทุกสิ่ง
รู้จริง รู้ใจ ตนเอง
3 มีนาคม 2547 17:32 น.
ตนชายขอบ
ภาษา ดียิ่งคือ สื่อสาร
ภาษา ถิ่นบอกท่าน รู้ภูมิ
ภาษา บอกท่านอยู่ถิ่น ใดนา
ภาษา เดียวกันทั่ว บอกยาก อยู่ไหน
พ่อ ท่านพูดอย่างไร ควรสอน
แม่ ท่านแหลงอย่างไร ควรบอก
ลูก ฟังพ่อแม่สอน ควรจำ
หลาน เหลนโหลนเกิดมา ทีหลังภูมิใจ
คน หนึ่งตายไป สูญสลาย
คน ข้างหลังจดจำได้ ชั่วครู่
คน ไม่พูดภาษาถิ่น สูญไป
คน ข้างหลังจดจำได้ ภาษาใต้ เคยมี
ภาษา เหนือคนเหนือ พูดได้
ภาษา ใต้คนใต้ พูดดี
ภาษา อีสานมากมี เผยแพร่
ภาษากลาง คนทุกที่ พูดกัน
ภาษานั้น บ่งบอก ถึงอารยธรรม ของบ้านเรา เผ่าลูกสะตอ
by อนุสรณ์ กะณะศิริ
2 มีนาคม 2547 19:33 น.
ตนชายขอบ
ระยิบระยับพร่างพราวหมู่แสงดาว
ส่องสกาวประทับจิต อุณาปติสถิตในมนุษย์
บรรลุกาย บรรลุใจ รวมกันไว้ แสงแห่งธรรม
จิต ใจ สงบ มุ่งความดี
จิต ใจ สงบ ประพฤติดี
จิต ใจ สงบ มีศีลธรรม
จิต ใจ สงบ ละลายแล้วซึ่งสิ่งเคยทำบ่ดี ให้สลายไปกับพระแม่คงคา
ระยิบระยับพร่างพราวหมุ่แสงดาว
ส่องสกาวประทับจิต อุณาปติสถิตในมนุษย์ธรรม
คนดี
คนดี
คนดี
คนดี
คนดี
คนดี
คนดี
คนดี สูญสลาย เมฆดำปกคลุมลงมา คนดี คนดี สลาย กลับกลาย
เป็นคน บ่ดี เต็มโลกาภูมิ
2 มีนาคม 2547 13:57 น.
ตนชายขอบ
วันวาน...
ล้มต้นกล้วย
ตัดใส่ตะกร้า
มีด...
ตัดต้นกล้วย
กรีดใบซ้อนกัน
วันนี้..
มีต้นกล้วย...ใบตอง
นองตลาด
เด็กน้อย...
เจียบใบตอง
ส่ง...แม่ประดิษฐ์กระทงขาย
สามโมง...
ล่วงแล้ว
กระทงวางเรียงราย
พลบค่ำ...
ขบวนแห่...
กระทงใหญ่น้อยงามงด
มโหรี...
ดีด..สี..ตี..เป่า
สาวงาม
รำชดช้อยหน้าขบวน
by กฤติยา อุปถัมภ์ นิสิต ไทยคดีศึกษา มหาวิทยาลัยทักษิณ
หน้าส่วนตัว
674
