24 มีนาคม 2547 19:51 น.

@ พิศเนตรแห่งรัก..เขาพิงกัน@

ตนชายขอบ

มณีพรรณกระจ่างแสง ส่องหล้า
มีคุณค่าที่ควรชมสมสมัย
ประดับแสงกิริยาพาจับใจ
ช่างหวั่นไหวที่ได้พบประสบเธอ

ช่วงเวลาที่ได้คบเพียงปีกว่า
เธอนำพาความสุขสันต์และสุขใส
เธอช่างงามเพียบพร้อมด้วยน้ำใจ
ไม่มีใครเทียบเทียมได้ในโลกา

ต่อไปนี้คำว่ารักประทับจิต
สองรวมคิดสองรวมใจจึงใฝ่หา
ดุจดั่งเช่นเขาพิงกันนั้นอันนา
ปราถนาฉันและเธออยู่คู่กัน

(ให้กับหัวใจดวงน้อยที่ไม่อาจกลับมาสู่โลกภูมิอันเป็นที่รักของเธอได้แล้ว)				
24 มีนาคม 2547 19:30 น.

...ภูเก็ตแฟนตาซีที่รัก...

ตนชายขอบ

เมื่อสองเท้าก้าวไปสู่ซึ่งฝัน
มันก็พลันควมคิดพิศมัย
สองฉันช่างบรรเจิดเพลิดเพลินไป
อัศนัยสำเรียกเสียง เพรียงผู้คน
ไฟตามร้านส่องวุ๊บวับประดับจิต
เหมือนกับคนมีชีวิตและเคลื่อนไหว
เขียวแดงส้มวาบหวามประทับใจ
ชวนหลงใหลให้ผู้คนได้มาเยือน
ที่ล้านกว้างมีดนตรีคีตศิลป
แผ่วโบยบินเสียงเพราะเสนาะหู
ถ้าดื่มด่ำด้วยเบียร์ช้างพลางชมดู
จู้ฮุกกรู สุดสุดยอด ของฉันเอย				
23 มีนาคม 2547 13:33 น.

..ศิลาแห่งใจ..

ตนชายขอบ

ฟ้าทะมึนลมกรรโชกโบกลารัก
เก็บใจปักไว้ในตัวมัวหมองเศร้า
บอกตัวเองว่าความรักช้ำหนอเรา
วัฐจักรแห่งความจริงซิบังเกิด




ขุนเขาอันกว้างใหญ่          แข็งแกร่ง
ใจคนใช่                          อ่อนแอ
เก็บส่วนนิดของขุนเขา      ไว้ในใจ 
ใจแข็ง                              ดี
ใจอ่อน                                                                       ไม่ดี

                              ยอมรับในความจริง

                               ยิ้ม   สุข สู้ ทิ้งความหลังไว้กับอดีต ยิ้ม สุข
อดีตกาลเมื่อก่อน
ความรักที่ยิ่งใหญ่ มันมีค่า
แต่ถ้าไม่รู้จักรัก
หลายๆ คนบอก มากมายคำตอบ
ว่าความรักคือดอกไม้ดอกหนึ่ง
ที่ต้องดูแล ปกปักรักษา
แต่บางครั้งความรักที่ดูแลอาจมาทำร้ายตัวเอง     
จริงดังว่า				
22 มีนาคม 2547 19:55 น.

................................................................ห่างไกล

ตนชายขอบ

รักเริ่มต้นกลมกลืนดังเกลียวหมอก
                                                                อาทิตย์หยอกส่องแสงแห่งห่วงหา
                                                                สายลมโบยพาความชื่นสุขอุรา
                                                                ให้นำพาความรักเน้าเคล้าเคลียกัน
                                                                เจ้าเกลียวหมอกเวลาสายคล้อยลงต่ำ
                                                                แสงตะวันสาดแสงจ้าพาใจหาย
                                                                เมื่อความรักของเราเริ่มละลาย
                                                                พาใจหายความเศร้าใจในอุตรม

                                                                 ลาแล้วเจ้า   นางที่รักของพี่ข้า
                                                                 หยาดน้ำตาหล่นในใจไม่รู้หาย
                                                                 ความทุกตรมรมณ์อุราพาใจกาย
                                                                 ต้องห่างหายนางที่รักปักดวงใจ

ชิดกายใจชิดกายใจชิดกายใจชิดกายใจ...............................................ห่างไกล				
22 มีนาคม 2547 14:14 น.

....FANTASIA..SIAM....

ตนชายขอบ

ปฏิรการงานสร้างสรรค์           ภูมิไทย
สืบสายใยแห่งราก                  ชาติพันธ์
สยามประเทศ                        เขตขรรณ
รวมเผ่าพันธ์งานสร้าง             ภูมิ

สายลมหนาวพัดเยือนถิ่นเหนือ      นี่แล
มือน้อยๆพันเกี่ยวร้อยคล้อง           สาวไหม
กี่กระตุก ดังกะตุก กะตุก                รัดรวมหัวใจ
กลายเป็นไหมแพรงาม                  วับวามตา

อารยวัฒนธรรมอัน    ล้ำเลิศ
ก่อกำเนิดเกิดใน       แผ่นดินนี้
สืบเชื้อสายเนินนาน   มาตาปี
               แผ่นดินนี้                  แผ่นดินวัฒนธรรม                      ค้ำชูใจ

                                                คนไทยทั้งแผ่นดิน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตนชายขอบ
Lovings  ตนชายขอบ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตนชายขอบ
Lovings  ตนชายขอบ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตนชายขอบ
Lovings  ตนชายขอบ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตนชายขอบ