24 พฤศจิกายน 2547 16:35 น.

อยากเจอ

ตะแหง่ว

                                  ตื่นแต่เช้าทุกวัน..
                                    เพื่อจะเจอหน้าเธอนั้นก่อนเริ่มต้นวันใหม่
                                    เธอจะรู้มั้ยนะ..ว่ามีคนหนึ่ง อยู่ใกล้ๆนี่ไง
                                    แอบชอบเธอเข้าเต็มใจ...ตั้งแต่ได้พบกัน..

                                    ไม่รู้ว่าเธอจะคิดตรงกันรึปล่าว..
                                    แต่ถ้าให้เดา...ก็คิดว่าเธอคงชอบฉัน (อิอิ)
                                    ไม่รู้สิ..แต่อยากบอกตัวเองอย่างนี้ทุกวัน..
                                    เพราะว่ามันทำให้ฉันแอบยิ้มในใจ..ทุกที

                                    เจอเธอทุกครั้ง..ก็อยากพูด..อยากทัก..นะ..
                                    แต่ก็ประหม่าไม่กล้าแม้จะสบตาอย่างนี้..
                                    กลัวแสดงอะไรออกไป..แล้วทำให้เธอรู้สึกไม่ดี...
                                    ทั้งๆที่ความรู้สึกในใจที่มี...มันบอก..ชอบเธอ...				
18 กันยายน 2547 15:48 น.

เธอบอกว่าฉันเป็นคนหลอกลวง..

ตะแหง่ว

     ที่รู้จักกันมา
     เคยพูดคุยให้คำปรึกษาไม่ว่าเรื่องไหน
     เวลาสุข เศร้า เหงา หรือมีเรื่องราวไม่สบายใจ
     ต่างฝ่ายต่างรับฟังได้...ให้กำลังใจแก่กัน

     มาวันนี้เราห่างกันไปช่วงหนึ่ง..
     ฉันก็ไม่เคยนึกถึง..ว่ามิตรภาพของเราจะเปลี่ยนผัน
     เพิ่งมารู้..เมื่อเธอบอก...คิดว่าฉันจะหลอกกัน..
     ตลอดเวลาที่ผ่านมาฉันทำให้เธอรู้สึกอย่างนั้น...หรืออย่างไร

     ไม่รู้..ว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ ..
     ทั้งๆที่เธอก็เป็นเพื่อนที่แสนดี..ที่ฉันจะมีได้..
     ห่วงใยเธอจริงๆ...ไม่ได้แกล้งทำทุกสิ่งให้เธอเชื่อใจ
     แต่ก็ไม่เป็นไร...เพราะฉันคงเป็นเด็กไม่เอาไหน..
     ...เป็นเพื่อนกับเธอคงไม่ได้..แต่ยังไงก็อยากเป็น..				
16 กันยายน 2547 09:15 น.

ขอให้ผีหลอกเธอ..

ตะแหง่ว

     เงียบหายไปเลยน๊า...
     ไมไม่ติดต่อมาบ้างล่ะนี่
     โทรศัพท์ก็ม่ายดัง...เมล์ก็ไม่เคยส่งมาซักที
     ปล่อยให้ฉันรออยู่อย่างนี้ได้ยังไง..

     เอ...รึว่าไม่ค่อยว่าง..
     แต่น่าจะส่งข่าวมาบ้าง..ธุระยุ่งนักใช่ไหม..
     รึว่าลืมไปแล้ว ว่าทางนี้ยังมีใคร
     ที่คอยอยู่อย่างตั้งใจ...เป็นห่วงความเป็นไปของเธอ
 
     อืมม์...ก็ไม่เป็นไรนะ
     ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะ..อย่าพลั้งเผลอ
     ก่อนนอนห่มผ้าหนาๆ..แล้วหลับตาฝันดีนะเธอ
     ถ้าอ่านกลอนนี้แล้วไม่โทรมานะเออ...
     ...ฉันก็ขอให้เธอโดนผีหลอกทั้งคืน..				
10 กันยายน 2547 11:28 น.

มีหน้าที่ตอกย้ำ...จำใจเล่น

ตะแหง่ว

     เกิดเป็นคนธรรมดาค่าน้อยนิด
     หนึ่งชีวิตหนึ่งจิตใจที่ไหวอ่อน
     อยู่ในโลกหลอกเร้นเช่นละคร
     แต่ละตอนน้ำเน่าเคล้าน้ำตา
 
     มีหน้าที่ตอกย้ำจำใจเล่น
     เดี๋ยวให้เป็นอย่างนั้นมากปัญหา
     ความอึดอัดขัดเต็มห้องของอุรา
     ใจอ่อนล้าพากายให้อ่อนแรง

     แม้นต้องทำตามบทอดทนไว้
     ยิ้มสู้ไปให้ใจได้เข้มแข็ง
     แต่ข้างในเจ็บดังมีดมากรีดแทง
     ฝืนทำแกร่งทั้งที่เจ็บหนาวเหน็บใจ

     หน้าเวทีแม้ไม่มีที่พิงพัก
     แต่หลังฉากตระหนักซึ้งถึงความหมาย
     มีแม่พ่อก่อเกื้อเอื้ออุ่นกาย
     ความอึดอึดกองไว้ณ..หน้าเวที				
25 สิงหาคม 2547 13:42 น.

ความอดทนมีขีดจำกัด

ตะแหง่ว

     ความเข้มแข็งฉาบทาไว้กายภายนอก
     แสดงออกเหมือนไม่แคร์แม้หวั่นไหว
     คำกระทบกระทั่งช่างปะไร
     ไม่เก็บมาใส่ใจให้ขุ่นเคือง
     
     บอกตัวเองคนเราต่างหลากความคิด
     ไปยึดติดทำไมในน้ำเสียง
     คำพูดจาแม้ไพเราะเหมาะสำเนียง
     แต่ความหมายนั้นเยี่ยงอื่นก็ขื่นใจ
  
     ที่รับฟังเฉยๆได้ไม่โต้ตอบ
     ไม่แม้แต่ยอมชี้แจงแถลงไข
     ใช่ว่าฉันรับคำนี้ที่กล่าวไป
     แต่รู้ว่าแก้ไม่ได้ในคำคน

     ดูภายนอกอาจเข้มแข็งแกร่งอย่างเห็น
     ถูกผิดเป็นอย่างไรไม่ปริปากบ่น
     แต่อย่ายุให้หมดความอดทน
     เดี๋ยวระเบิดออกมาหมดอย่าโทษกัน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตะแหง่ว