17 กรกฎาคม 2547 16:05 น.

เหงาอีกแล้ว...(อ้อนเพื่อน)

ตะแหง่ว

     เหงาจังเลยเพื่อนรักเหงาจังอ่ะ
     เธอล่ะจ๊ะ...เหงาเหมือนกันกับฉันไหม
     อยู่ดีๆไม่รู้ว่าเป็นอะไร
     น้ำตามันถึงไหลไม่รู้เลย
     
     อากาศข้างนอกโน่นฝนตกหนัก
     ฉันไม่อยากอยู่ลำพังนั่งเฉยๆ
     อยากมีเธออยู่เป็นเพื่อนเหมือนอย่างเคย
     ไม่รู้เลยจะไปเจอเธออย่างไร

     อยู่ในห้องกอดหมอนนอนโทรศัพท์
     อยากคุยกับเพื่อนรักมากรู้ไหม
     ว่างรึปล่าว...ยามนี้ที่โทรไป
     ไม่รบกวนใช่มั้ย...ไถ่ถามเธอ

     เหงาจริงๆมารับไปได้มั้ยล่ะ
     นะ นะ นะ...อ๋อ..มาไม่ได้เหรอ
     รู้รึปล่าวฉันเกาหมอนแทนแขนเธอ
     ไม่พบเจอไม่รู้ว่า..จะอ้อนใคร				
22 มิถุนายน 2547 16:16 น.

จากใจ..ใครคนหนึ่ง

ตะแหง่ว

     ความรู้สึกดีๆที่เธอให้
     กลั่นออกมาจากใจใช่หรือปล่าว
     หรือว่าแค่พูดเล่นเป็นเรื่องราว
     ให้ฉันเดาใช่ไหมอย่างไรกัน

      ก็รู้อยู่เรานั้นคบฉันเพื่อน
      คอยเตือนตัวเอาไว้อย่าไปฝัน
      เรานั้นเป็นได้เพียงแค่เพื่อนกัน
      แต่ใจมันไม่ยอมรับกลับชอบเธอ..

      เธอรู้สึกอย่างไรนั่นบอกฉันนิด
      ไม่ได้คิดอะไรมากไปเหรอ
      ถ้าอย่างนั้นฉันอยากฝากบอกเธอ
      อย่าเผลอห่วงฉันนัก...จะหักใจ..				
22 มิถุนายน 2547 16:15 น.

จากใจ..ใครคนหนึ่ง

ตะแหง่ว

     ความรู้สึกดีๆที่เธอให้
     กลั่นออกมาจากใจใช่หรือปล่าว
     หรือว่าแค่พูดเล่นเป็นเรื่องราว
     ให้ฉันเดาใช่ไหมอย่างไรกัน

      ก็รู้อยู่เรานั้นคบฉันเพื่อน
      คอยเตือนตัวเอาไว้อย่าไปฝัน
      เรานั้นเป็นได้เพียงแค่เพื่อนกัน
      แต่ใจมันไม่ยอมรับกลับชอบเธอ..

      เธอรู้สึกอย่างไรนั่นบอกฉันนิด
      ไม่ได้คิดอะไรมากไปเหรอ
      ถ้าอย่างนั้นฉันอยากฝากบอกเธอ
      อย่าเผลอห่วงฉันนัก...จะหักใจ..				
19 มิถุนายน 2547 11:21 น.

อยากโทรไปแต่ไม่กล้า...

ตะแหง่ว

     หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
     อยากโทรไปหาถามว่าสบายดีไหม
     ตื่นรึยังจ๊ะกับอากาศยามเช้าที่น่าสบาย
     หรือเมื่อคืนนี้นอนดึกไปถึงได้ตื่นสายเอา

     ส่วนฉันก็ไม่อยากลุกเท่าไหร่
     แต่อยู่คนเดียวไม่รู้ทำไมมันรู้สึกเหงาๆ
     อยากมีเพื่อนคุยใครก็ได้ที่เข้าใจเรา
     เอ...ฉันรบกวนเธอรึปล่าว..
     ......งั้นวันหลังเราค่อยคุยกันอีกที

     คำถามคำตอบก็เตรียมไว้หมดแล้ว
     แค่กดปุ่มโทรออกตื๊ดเดียวก็คุยกับเธอได้ล่ะทีนี้
     แต่ใจไม่กล้า..ไม่รู้ว่าทำไมไม่ยอมกดซักที
     เฮ้อ!.....ต้องวางโทรศัพท์อีกแล้วหรือนี่...
     ..... แล้วรอคอยว่าเมื่อไหร่เธอคนดีจะโทรมา..				
12 มิถุนายน 2547 15:07 น.

หนามรัก..

ตะแหง่ว

     คงไม่เจ็บมากมายเท่าไรหรอก
     แค่หนามยอกชอกช้ำใจที่ไหนเล่า
     เขี่ยหนามออกก็หายคลายทุเลา
     บีบเบาๆที่แผลและทายา

     หนามตำเนื้อไม่เท่าไรไม่เจ็บนัก
     แต่หนามรักตำใจใยหนักหนา
     เจ็บช้ำแทบขาดใจวายชีวา
     สะกดกลั้นน้ำตาไว้อย่าไหลริน

     ถึงแม้ดึงหนามที่ว่าออกมาได้
     แต่แผลใจใช่จะหายสนิท
     ปวดตุบๆใจป่วยรวยระริน
     เผลอสะกิดครั้งใดใจแทบพัง

     ไม่เอาแล้วใจเข็ดเล่นกับรัก
     กลัวถ้าหากพลั้งไปใจผิดหวัง
     รู้ว่ารักนั้นไซร้ไม่จีรัง
     ไม่อยากนั่งเสียน้ำตาคราอกตรม...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตะแหง่ว
Lovings  ตะแหง่ว เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตะแหง่ว