6 มิถุนายน 2552 14:51 น.
ตะแหง่ว
ก็แค่วันธรรมดา...อีกวันหนึ่ง
ไม่เคยมีความหมายซึ้ง..กว่าวันไหน
แต่ละปีมีพ่อแม่แคร์ห่วงใย
มีเพื่อนรักที่รู้ใจ..อยู่ใกล้กัน
เพิ่งรู้สึก..มาปีนี้..ว่าพิเศษ
มี 'เธอ' เป็น..คนทำให้ใจไหวหวั่น
คิดไว้นะว่าแต่แรก..ที่คบกัน
วันเกิดฉัน..มีเธอใกล้..ใจ(คง)สุขจัง
ไปกินข้าว...ไปตกปลา..หรือพาเที่ยว
มีเธอเกี่ยวก้อยเดินไปที่ใจหวัง
คุยหัวเราะ...หยอกล้อเล่น..เป็นสุขจัง
ถ้าใช่ดังที่คิดฝัน...ถ้ามันจริง
แต่วันเกิดปีนี้กลับว่างเปล่า...
มีแต่เหงากับเศร้าที่เข้าสิง
ไม่มีเธออยู่ใกล้ให้แอบอิง
ไม่มีจริงๆ..แม้เสียงกริ่งจากข้อความ
เธอจะรู้มั้ยนั่น...ฉันคิดมาก...
เธอยังรักกันอยู่มั้ย..ใจอยากถาม
อยากเป็น 'งาน' ที่เธอรักทุกโมงยาม
'งาน' ที่กำสิ่งนั้นไว้ 'ใจ' ของเธอ
กลับมาเยี่ยมพี่ๆที่บ้านกลอนไทยค่ะ...อิอิ..
ตะแหง่ว 25 ขวบแล้ว...อวยพรตะแหง่วให้หายเศร้าหน่อยนะคะ
หน้าส่วนตัว
8514
