8 กันยายน 2546 16:49 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
เธอคืออนาคตอันสุดสดใส
ฉันคือไฟใกล้ดับลาลับร้าง
ฉันคืออดีตขีดขั้นมากั้นขวาง
เธอคือหนทางยาวก้าวข้ามไป...
เธอคือตาวันส่องแสงทั่วหล้า
ฉันคือดาราพราวฟ้าสดใส
เธอคือสมุทรสุดแสนกว้างใหญ่
ฉันคือไออุ่นน้ำท่ามตาวัน...
ฉันคือคนเดินดินบินไม่ไหว
เธอคือคนอยู่ไกลเกินใฝ่ฝัน
ฉันคือคนอ่อนไหวใจหวั่นหวั่น
เธอคือคน...คนนั้นที่ฉันกลัว
ฉันคือแสงดวงดาวคราวเดือนจ้า
เธอคือแสงจันทรายามฟ้าหลัว
เธอคืออาทิตย์สถิตทุกถ้วนทั่ว
ฉันคือคนมืดมัวกลัวสิ้นแสง...
17 มีนาคม 2546 12:57 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
สุขสันต์วันเกิดแด่คุณน้องซ่า
อวยพรช้าหวังว่าไม่โกรธกัน
ยังจำเธอเสมอแม้นานวัน
ชั่วนิรันดร์...ยังแบ่งบันความหวังดี...
ไม่มีของขวัญให้ในวันนั้น
ไม่โกรธกันนะจ๊ะแม่คนดี
แต่ความห่วงใยนั้นยังคงมี
จากคนๆนี้...ไม่น้อยกว่าใคร
2 มีนาคม 2546 15:27 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
ชายคนหนึ่ง...
ก้าวเดินบนหนทางที่อยากไป
จะยิ่งใหญ่กว่าใครในที่นั้น
จะตั้งใจพากเพียรเรียนทุกวัน
มุ่งสู่ฝันแม้ไกลไปให้ถึง...
ออกจากป่ามุ่งหน้าเข้าสู่เมือง
ที่รุ่งเรืองลือเลื่องประเทืองไกล
ค้นคว้าหาความรู้ในเมืองใหญ่
คงเป็นได้ดังหวังสมตั้งใจ...
ชายอีกคน...
ผ่านมาแล้วทุกข์สุขและสมหวัง
ความพลาดพลั้งครั้งเก่าเศร้าสุดแสน
ถูกดูหมิ่นเหยียดหยามถูกดูแคลน
หวังพึ่งแดนธรรมะชำระใจ...
ออกจากเมืองมุ่งหน้าเข้าสู่ป่า
สู่พนาป่าดงสงฆ์ยึดถือ
ห่างผู้คนชนเมืองอันเลื่องลือ
ประสานมือถือศีลถิ่นมั่นธรรม...
28 กุมภาพันธ์ 2546 17:46 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
ดาวเดือนดับ....ลับตา.......ที่ขอบฟ้า
เสียงนกกา.........ร้องจ้า........ณ ป่าเขา
ช่างโดดเดี่ยว....เดียวดาย....จริงหนอเรา
บัวเผื่อนเจ้า......จากเหย้า.....แสนเศร้าใจ
ด้วยความจนเธอทนอยู่ไม่ได้
ต้องตามใจให้ไปไม่ห้ามหวง
แม้ต้องทนหนาวเหน็บเจ็บในทรวง
จำตัดห่วง...บ่วงรักให้หักลง
ตื่นขึ้นมาตอนนั้นเพราะ...ฝันปลุก
ให้ต้องลุกจากเตียงเพราะเสียงไก่
รีบล้างหน้าแปรงฟันมิร่ำไร
แบบคันไถขึ้นบ่า...สู่ท้องนา
แสงสุรีย์.......พ้นขอบฟ้า......อาบท้องนา
สกุณา........บินจากป่า......หาอาหาร
แค่ยังชีพ....ไปวันๆ..........ไม่วายปราณ
ก็สำราญ.......ในพานไพร.....หาใครเทียม
22 กุมภาพันธ์ 2546 16:20 น.
ตุ๊กตาไล่เหงา
คืนนี้ช่างเป็นคืนที่แสนเหงา
มีเพียงเราเท่านั้นใต้แสงจันทร์
หันมองไปทางไหนก็เงียบงัน
เอ๊...ที่มันที่ไหนกันล่ะเนี๊ยะ...
อึดอัดอับเหม็นไม่เห็นแม้แสง
ไม่มีแรงแม้จะขยับไหล่
ยินเพียงเสียงรำไรอยู่ไกลๆ
แล้วทำไมไม่มีเสียงของเรา
คิดในใจ...อยากจะ
หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดอุดปากไว้
สูบเข้าไปแล้วปล่อยให้ควันโขมง
แต่ยังคงงงๆ...ทำไม...ไม่โล่ง
สูบในโลงจะโล่งได้ไง...เศร้าใจจริง
หน้าส่วนตัว
715
