11 กรกฎาคม 2548 14:36 น.

อุดมการณ์...ถึงที่สุด

ตุ๊กตาไล่เหงา


เหมือนเรือน้อยลอยฝ่าท้ามรสุม
กฏุมภีรี่เร้าเข้าถั่งโถม
กระแสน้ำซัดสาดปาดชะโลม
หาได้จมลงสู่คู่นที
        ลอยล่องไปดายเดียวเปลี่ยวโอนเอน
        แต่ชัดเจนเห็นไกลในวิถี
        แม้ต้องเหนื่อยจะพร้อมขอยอมพลี
        เพื่อความหวังครั้งนี้ถึงที่สุด
อาจเคว้งคว้างท่ามกลางระหว่างฟ้า
กับพื้นแห่งพสุธามหาสมุทร
ใต้เงาแห่งฤทธาพญาครุฑ
ไม่อาจจะยื้อยุดฉุดไว้ทัน
         ความหวังเพียงหยิบมือคือนาไร่	
         จะเก็บไว้จุนเจือเพื่อลูกหลาน
         หากชีพต้องแดดิ้นสิ้นตำนาน
         ยังยืนยันอุดมการณ์นั้นมั่นคง


ล้มตัวลงพิงพัก
กระท่อมรักกลางท้องนา
   อำลาชาวกวี
   ด้วยวจีห่วงหา
   หากมีวาสนา
   จะกลับมาชื่นชม...				
9 กรกฎาคม 2548 14:17 น.

...ตะกายดาว...

ตุ๊กตาไล่เหงา


เอื้อมคว้าความฝัน
ตามตะวันเช้าวันใหม่
บรรยากาศสะอาดใส
ยื่นมือไปตะกายดาว
     เก็บเอาประสบการณ์
     แบ่งปันคนหนุ่มสาว
     ร้อยรวงเป็นพวงพราว
     วะวับวาวประดับดิน
ดาวเลือนดูเคลื่อนคล้อย
ตะวันลอยมาบังสิ้น
จะเกี่ยวดาวมาไว้ดิน
เก็บเป็นสินก่อนสิ้นใจ..
     ผ่านการทดสอบ
     พังกรอบครอบไว้
     ฟากฟ้ากว้างใหญ่
     บินไปเสรี...   
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟตุ๊กตาไล่เหงา
Lovings  ตุ๊กตาไล่เหงา เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงตุ๊กตาไล่เหงา