28 มิถุนายน 2550 12:10 น.
ต้นไม้ของอ่วง
ท่ามกลางคืน แสนสุดเหงา เราว้าเหว่
ดั่งทะเล สายฝนพรำ ย้ำเหน็บหนาว
สองแก้มหลั่ง น้ำตาริน ฝนพร่างพราว
โดดเดี่ยวเหงา เศร้าแทรกซึม สลายใจ
ท่ามกลางคืน แสนมิดมืดไร้ดาวพร่าง
หมอกมิจาง คลุมห้องใจ สะท้านไหว
มองรอบข้าง คนเคยเคียง เบี่ยงเบนไป
น้ำตาไหล ไม่มีใคร ใจเดียวดาย
ท่ามกลางคืน ให้หนาวเหน็บ เจ็บมิิสร่าง
ยังอ้างว้าง กลางเตียงกว้าง ไร้จุดหมาย
ฟุ้งความคิด ให้สับสน ทั้งใจกาย
มิวางวาย ปวดรวดร้าว เพียงลำพัง
หนาวสุดหนาว เจ็บแสนเจ็บ ค่ำคืนนี้
ยังคงมี เพียงตัวเรา กับความหลัง
เศร้าสุดเศร้า เหงาแสนเหงา ประดาดัง
ดั่งรักฝัง ผนึกไว้ ในค่ำคืน...
27 มิถุนายน 2550 15:45 น.
ต้นไม้ของอ่วง
จะเริ่มต้น แห่งชีวิต ลิขิตใหม่
จะไม่ให้ ชีวิตต้อง หมองหม่นเศร้า
จบกันแล้ว อดีตขม เคยเป็นเงา
จะไม่เหงา ไม่ปวดร้าว อีกต่อไป
เห็นสายฝน พร่างพราวหล่น เมื่อวานวัน
เคยหนาวสั่น ฟ้าสิ้นดาว สกาวใส
เมื่อฝนหลั่ง ฟ้าก็มืด ไม่ต่างใจ
เมื่อฝนไป ใจก็แจ่ม แช่มชื่นทรวง
ขอขอบคุณ กาลเวลา ที่ผ่านเลย
อีกคนเคย หลอกให้หลง ให้แหนหวง
ขอบคุณนะ ที่ให้รัก อีกกลลวง
หลอกให้ห่วง แล้วจากไป ไม่ไยดี
ก้าวที่กล้า มาวันนี้ ที่ดีขึ้น
ที่หยัดยืน อีกเข้มแข็ง ไม่หน่ายหนี
ขอบคุณรัก และคนลวง ที่จรลี
บทเรียนนี้ สอนให้จำ ย้ำความจริง...
24 มิถุนายน 2550 17:57 น.
ต้นไม้ของอ่วง
เคยเป็นไหม เป็นแบบนี้ ไม่มีค่า
เหมือนหมูหมา พูดกับใคร ใครไม่เห็น
เคยบ้างไหม เหมือนเราต่าง ที่ใครเป็น
เหมือนดั่งเช่น อากาศใส ไร้ตัวตน
อุตส่าห์ห่วง อุตส่าห์หวง ห่วงใยรัก
คิดถึงนัก วันยันค่ำ แดดหรือฝน
เพียรโทรหา เฝ้าไถ่ถาม ด้วยอดทน
แสนสับสน เธอหมางเมิน ไม่ไยดี
เฝ้าติดตาม ตามทำไม นั่นสินะ
ไม่ลดละ คอยพะนอ ไม่หน่ายหนี
เราเห็นค่า เขามีค่า ทุกนาที
แต่ศักดิ์ศรี ความดีเรา เขาลืมเลือน...
19 มิถุนายน 2550 08:30 น.
ต้นไม้ของอ่วง
เมื่อไม่รัก ก็จงเกลียด เกลียดฉันเลย
อย่า่เหมือนเคย ฝืนเอ่ยรัก เฝ้าห่วงหวง
เมื่อไม่รัก ขออย่าแสร้ง แกล้งหลอกลวง
ทำเหมือนห่วง แสร้งห่วงใย ให้ระกำ
เมื่อไม่รัก อย่าบอกรัก ให้ทรมาน
เพียงสงสาร เธอรู้ไหม ใจถลำ
เมื่อไม่รัก ช่วยเอื้อนเอ่ย เฉลยคำ
อย่าให้ช้ำ จดจำรัก อันลางเลือน
"ไม่รักเธอ" พูดไม่ยาก หากจริงใจ
ไม่รักใคร ก็บอกไป ดั่งใจเหมือน
พูดตรงตรง บ่งบอกไป ไม่แชเชือน
อย่ากลบเกลื่อน อ้างเอื้อนเอ่ย ดั่งเคยเป็น
เมื่อไม่รัก ก็เกลียดเลย จงจำไว้
อย่าห่วงใย ใคร่สงสาร โปรดจงเห็น
อย่างเพียงห่วง หลอกกันไป ให้ลำเค็ญ
ทุกข์ซ่อนเร้น หนักกว่าเ่ก่า ให้เศร้าทรวง
เธอไม่บอก ฉันจะบอก ไม่หลอกใคร
ตอนนี้ใจ หมดแล้วรัก ไม่ห่วงหวง
"ไม่รักเธอ ฉันเกลียดเธอ " ไม่ขอลวง
หมดแล้วห่วง สิ้นห่วงใย ไร้รักเรา
แล้วเมื่อไหร่ เธอจะยอม เอ่ยความใน
ซ่อนอยู่ใย ช่วยเฉลย ขอวอนเว้า
เมื่อไม่รัก อย่าเก็บรัก ไว้เป็นเงา
คนอื่นเหงา เราก็เจ็บ เก็บรักลวง...
18 มิถุนายน 2550 08:08 น.
ต้นไม้ของอ่วง
จะแต่งกลอน บอกเกลียดเธอ ทุกเช้าค่ำ
ในน้ำคำ ความหมายนั้น ชิงชังหนัก
ฉันเกลียดเธอ ไม่รักเธอ ไม่เว้นวรรค
จะหาญหัก ทุกบทกลอน ยอกย้อนเธอ
จากนี้ไป ขออย่าเจอ ไม่อยากพบ
ให้รักจบ จบแล้วจาก ไม่พลั้งเผลอ
สิ้นสุดรัก ฉันไม่รัก ฉันเกลียดเธอ
เลิกพร่ำเพ้อ รักเพ้อเจ้อ ไม่จีรัง
กลอนบทนี้ ชื่อว่าเกลียด ฉันแต่งให้
แต่งจากใจ ให้แด่เธอ และความหลัง
กลอนบทนี้ แต่งด้วยรัก ทั้งชิงชัง
หมดสิ้นหวัง ด้วยรักมาก เกลียดมากเอย...
หน้าส่วนตัว
1813
