24 ตุลาคม 2548 18:14 น.
ทะเลจรดฟ้า
รู้จักกันช้าเร็วเวลาไหน
ความจริงใจต่อกันสำคัญกว่า
ความเข้าใจอันดีมีตามมา
ย่อมซึ้งค่าว่ามิตรแท้ไม่แชเชือน
โลกภายนอกกว้างไกลใครจะรู้
โลกภายในลึกซึ้งอยู่รู้บ้างไหม
จะมองโลกภายนอกมองออกไป
จะมองโลกภายในให้มองตน
สิ่งใดใดย่อมเปลี่ยนไปได้ทุกเมื่อ
ต้องคิดเผื่อ คิดทำใจไว้ทุกครั้ง
สรรพสิ่งในโลกนี้ไม่จีรัง
ควรระวัง...ความผันแปรโดยไม่ทัน...ได้ตั้งตัว
*** เตือนตน เตือนใจ เตือนไว้ อย่าลืมตน***
23 ตุลาคม 2548 11:51 น.
ทะเลจรดฟ้า
@ ระหว่างใจเราผูกพันธ์กันด้วยใยอะไรหนอ
จึงเกิดก่อความสัมพันธ์อันแน่นเหนียว
ไม่ได้พูดไม่ได้เห็น...ไม่ได้คุยกัน...แค่วันเดียว
ใจของเราก็ห่อเหี่ยวแสนเดียวดาย.ใจหายเลย@
@ได้แต่ส่งสายตาฝ่าความมืดและความเหงา
แอบอิงเอาความว่างเปล่า...ที่รู้จัก
โอบกอดความคิดถึง...ไว้พึ่งพัก
นี่ใช่ไหมที่เรียกว่า...ความรักและผูกพันธ์@
@อยากจะ...มอบสิ่งที่ดีให้แก่ชีวิต
อยากจะ...ถือสิทธิ์ครอบครองสี่ห้องใจในความฝัน
อยากจะ...ช่วยเหลือเกื้อกูลเพิ่มพูนความสัมพันธ์
อยากจะ...ร้อยหัวใจ...เธอและฉัน...ให้รักมั่นนิรันดร@
*_* หนทางอีกยาวไกลในเส้นทางเดินของชีวิต
กอปรก่อความคิด...ความฝัน
ก้าวไปข้างหน้าท้าท้าทายคืนและวัน
มีศรัทธาแห่งเชื่อมั่นนำพาเธอไป
*_*เพื่อนที่แสนดีของฟ้า
ความฝันที่เธอตามหายังอยู่ใช่ไหม
แม้ว่าบางครั้งเธออาจจะทุกข์บ้างในใจ
อยากให้ชูรู้ไว้ฟ้าเข้าใจ...เสมอมา
สู้ๆๆๆนะ อย่าหวั่นไหว กำลังใจมีให้เธอเสมอ
ไม่เป็นไรหรอกนะ...แม้ไม่เจอ ขอให้เธอฝ่าฟันอย่างมั่นใจ good luck to you...*_*
22 ตุลาคม 2548 20:55 น.
ทะเลจรดฟ้า
นามปากกาเป็นวลีบ่งชี้ชัด
จิตสัมผัสรู้ซึ้งได้ในความหมาย
มิอาจเปลี่ยน มิอาจฝืน มิอาจทำลาย
ให้ขัดต่อความหมายในความจริง
หากว่านามปากกานี้ที่ได้เห็น
มันก็เป็น เพียงวลี แต่...มีค่า
ของคนหนึ่งที่มุ่งหวังอยากฝืนชะตา
ให้ทะเล...จรดขอบฟ้าได้จริงๆ
ได้แต่หวัง ได้แต่คิด เพียงเท่านั้น
ความผูกพันธ์ที่เธอเคยมีให้
มาวันนี้ มันไม่มี เหลืออะไร
แค่เศษเสี้ยวของหัวใจเธอ...ก็ไม่มี
และก็คงเป็นดังเส้นขนาน
ที่ไม่มีวันมาพบบรรจบกันได้
เสียดายเวลาที่ล่วงเลยไป
เธอเคยรักกันบ้างไหมช่วยตอบที
ถึงจะเป็นคำตอบที่ไม่ต้องการ
แต่คงดีกว่าจะทรมารกันอย่างนี้
ตอบฉันหน่อย ซิจ้ะ... คนดี
คนคนนี้มีบ้างไหมในใจเธอ
*** อย่าบอก...ว่าฉันนั้นสูงเกินไป
*** อย่าบอก.....ว่ายังคงคบกันไม่ได้
*** อย่าบอก........ฉันไม่เคยมีใจให้ใคร
*** อย่าบอก...........ว่าจะตัดใจถ้ามันไม่จริง
22 ตุลาคม 2548 13:30 น.
ทะเลจรดฟ้า
ส่งใจที่เลื่อนลอย มาตามลม...เพราะคิดถึง
คนคนหนึ่ง...ที่มาหาย ไปอยู่ไหนหนา...
ใยเธอไม่กลับมา...จำนรรค์จา
พูดคำว่า...คิดถึงกัน...เหมือนอย่างเคย
เราไม่รู้ว่าทำไม ถึงมาที่นี่............
ที่ที่มี ความเหงา ต้องเศร้าอีกหน
อดไม่ได้ใจเรียกหา...เพราะกังวล
หวังเจอคนที่ห่างหายไปหลายเดือน@_@
22 ตุลาคม 2548 13:23 น.
ทะเลจรดฟ้า
คนใจลอยเดินหลงทางมาที่นี่
เจอพวกพ้องน้องพี่มีมากหลาย
ที่มาเขียนบทกลอนไว้มากมาย
เป็นแหล่งรวมแหล่งระบายในใจตน
ฟ้าเหมือนคนเร่ร่อนคนจรจัด
ด้วยหัวใจโดนคลื่นซัดแทบสลาย
เกือบเอาตัวไม่รอดทุรนทุราย
ตะเกียกตะกายเข้าหาฝั่งหวังพักพิง
*_* ขอมาพักใจสักครู่นะคะ...........
หน้าส่วนตัว
1602
