3 กันยายน 2554 02:56 น.
ทะเลลม
อยากขอโทษ ที่เคย เมินเฉยให้
บอกจากใจ สำนึกผิด ที่คิดถึง
อาจปล่อยปละ ละเลย ไปนิดนึง
จึงบอกหนึ่ง คำนี้ ว่าเสียใจ
อาจจะห่าง เหินไป ไกลสักหน่อย
ใจดวงน้อย ไม่เคยห่าง จากไปไหน
ยังคงอยู่ กับเธอ เสมอไป
จะกังวล ไปใย ล่ะแก้วตา
3 กันยายน 2554 02:49 น.
ทะเลลม
อันผู้ชาย ชาญชาติ ทหารกล้า
เปรียบอุรา มั่นคง องอาจหาญ
หนักแน่นดั่ง ภูผา สุธาธาร
แม้วายปราณ มิหวั่นมิพรั่นพรึง
ผ่านชีวิต ลำบาก แสนยากจิต
มิเคยคิด ท้อใจ มิหวั่นไหว
เจอปัญหา มากมาย ไม่หวั่นใจ
พร้อมจะสู้ ก้าวไป ไม่หวันเกรง
แต่มาถึง วันหนึ่ง ดังถึงฆาต
น่าอนาจ หัวใจ ชายคนนี้
ถูกผู้หญิง ใจดำ ทำย่ำยี
มันป่นปี้ ไม่มีเหลือ ความมั่นคง
จากผู้ชาย หัวใจ สุดกล้า แกร่ง
หมดเรี่ยวแรง อ่อนแอ แลอับเฉา
คนที่รัก คิดห่างไกล ไปจากเรา
ถูกความเหงาจู่โจม โถมใเข้ามา
หยาดน้ำตา หลั่งมา อาบสองแก้ม
เดินรอนแรม ต่อไปไร้จุดหมาย
พร่ำเรียกหา เข้ามา แม้ความตาย
อยากเดินหาย ออกไป ไกลผู้คน
จากหัวใจ หนักแน่น ดั่งแผ่นหิน
ตอนนี้ดิน เปียกน้ำ ก็ไม่ใช่
เป็นได้แค่ เศษไม้ ใช้ก่อไฟ
เผามอดไหม้ เหลือแต่ถ่าน เถ้าธุลี
หน้าส่วนตัว
2369
