30 มีนาคม 2550 13:34 น.
ทิดสา
นิยายรักของฉันเพ้อฝันใฝ่
คอยเอาใจช่วยตัวเอกให้สมหวัง
ถึงเวลาใกล้ชิดจอ..ทีวีดัง
บทเศร้าจังยอดกตัญญูดูเหมือนกัน
ใครหนอแต่งนิยาย...ได้รสมาก
อยากจะฝากตุ๊กตาทองครองใจฉัน
ชีวิตจริงบทยิ่งเศร้าเน่ากว่าพลัน
นิยายนั้นเหมือนหมดบทบาท...ชีวิตจริง
24 มีนาคม 2550 15:05 น.
ทิดสา
ได้เอยบอกความนัยที่ไกลจาก
ได้ออกปากบอกรักสักเพียงใหน
ได้สาระภาพความจริงจากดวงใจ
วาเลนไทน์ผ่านมาพาพะวง
ถึงเป็นเพียงเสียงจากโทรศัพท์
เมื่อได้รับเลขหมายให้ใหลหลง
จำเสียงเธอได้ดีรักมั่นคง
ใจสองตรงรักเช่นกันวันวาเลนไทน์
19 มีนาคม 2550 19:43 น.
ทิดสา
รักครั้งแรกแทรกในดวงมาลย์
ชั่งลึกล้ำดื่มด่ำใดปาน
หอมหวานยิ่งกว่าความหวานนานา
ยากจะลืมเลือนรักไปจากอุรา
รักเป็นดังแก้วตา
รักมีค่ากว่าดวงชีวัน
รสสัมผัสแต่เพียงบางเบา
ชั่งสุขสันต์สุดจะบรรเทา
แนบเนาว์แน่นอยู่คู่ขัวญฤดี
ไม่อาจลืมเลือนรักไปจากชีวี
ขอยอมเป็นทาสพลีมอบรักนี้แด่เธอผู้เดียว
ใครรู้ตัวว่าโดนคนรัก
ขอจงได้ประจักษ์รักแรกรักนั้นสุดเลิศเลอ
รักสร้างโลกรักทำลายโลกได้เสมอ
อย่างฉันรักเธอ....หากขาดเธอ..ฉันคงต้องเพ้อไปจนตาย
......เพลง "รักครั้งแรก" ของศรวณี โพธิเทศ..
11 มีนาคม 2550 10:33 น.
ทิดสา
กาลเวลาพาทุกสิ่งให้แปรเปลี่ยน
โลกหมุ่นเวียนพาทุกอย่างห่างไกลแสน
เป็นอดีตแห่งใจไร้พรมแดน
หาก..ว่าแม้นหายไปให้จาบัลย์
มาวันนี้พบเจอเธอคนนั้น
เธอที่ฉันเฝ้าหาพาสุขสันต์
แม้เป็นเพียงเสียงสื่อห่างไกลกัน
นับคืนวันพบพักตร์รักมิคลาย
แต่แล้ว..ม่านประเพณีที่ผูกมัด
สุดจะขัดแข็งขืนเกินจะหมาย
เหมือนอดีตแรกพบหวังเคียงกาย
คงมิวาย..ได้เพียง..แค่เคียงใจ
อดีตที่หาเจอเพ้อฝันผ่าน
กลับยิ่งห่างหายเช่นเป็นไฉน
ด้วยเหตุนี้ผลนั้น..กั้นสายใย
ต่อนี้ไปเป็นเพียงเงาเศร้านิรันดร์
7 มีนาคม 2550 11:37 น.
ทิดสา
ลมฝนเย็นพัดผ่านเบิกบานจิต
ชุบชีวิตดอกหญ้าพาสดใส
ดุจนำทิพย์จากฟ้าสุราลัย
เป็นน้ำใจหรือน้ำตานางฟ้า ตรม..
หน้าส่วนตัว
999
