16 เมษายน 2553 09:21 น.
ท่องกวี
โลกจะเป็นเช่นไร? ต่อไปนี้
มักจะมีคำถามคราวยามเห็น
กึ่งพุทธโคดมเคยร่มเย็น
คาบเกี่ยวเส้นโพธิ์ศรีฯกลียุคกาล
จะเกิดมารผจญทุกหนแห่ง
เริ่มจากแล้งหนักเบาร้อนเผาผลาญ
ถึงคราวน้ำฟ้าฝนท่วมล้นลาน
เหนือจากบ้านไหลบ่าหลังคาจม
ดินถล่มเคลื่อนย้ายระบายแค้น
ที่อัดแน่นก่อตัวชั่วทับถม
ประจุเสื่อมจิตต่ำระส่ำพรหม
ต้องช่วยปรับลบปมเหมาะสมควร
ย่อจากส่วนเนื้อหาตำราเก่า
เห็นเขียนเข้าช่วงนี้พอดีถ้วน
กระแสโลกสมทบเริ่มอบอวล
บ้านเมืองป่วนก่อนเลยมิเคยมี
อย่าเพิ่งลี้ลุกลนจนตัวสั่น
ตื่นตูมกันฝุ่นกลบเตรียมหลบหนี
นำมาเล่าสู่อ่านตำนานมี
หวังเพื่อชี้รู้เท่าเอาไว้กัน
กระต่ายฝันผีอำคงจำได้
ก็เผื่อไว้พร้อมรับยามคับขัน
โลกจะเป็นเช่นไรเข้าใจมัน
เปลี่ยนแปรผันไม่ผิดอนิจจัง...
15 ตุลาคม 2552 10:08 น.
ท่องกวี
แนะพืชพันธุ์มวลไม้อย่าได้ปลูก
ต้นดูถูกคนอื่นแผ่ยื่นกิ่ง
เพาะชำจากรากชั่วกลัวแย้งชิง
ต้นเย่อหยิ่งจองหองพี่น้องกัน
ต้นหุนหันอีกอย่างหลุมพรางหลอก
จะมีดอกเกรี้ยวกราดประหลาดนั่น
สังเกตดูเหี่ยวง่ายฉุนรายวัน
ต้นตัวฉันพอใจพันธุ์ใกล้เคียง
ต้นลำเอียงเมื่อเจออย่าเผลอปลูก
มันมีลูกของใครหยาบใบเลี้ยง
เครือจะเลื้อยพันขอไม่พอเพียง
ลำต้นเอียงดูง่ายกิ่งจ่ายมา
ต้นอัตตาสำคัญแม่พันธุ์ไม้
เพาะชำได้ทุกอย่างช่างสรรหา
ต้นทิฐิมานะปะกิ่งมา
จากอัตตาต้นแม่พันธุ์แส้เดียว
ต้นขี้เหนียวขอบอกใช่หยอกเล่น
ถึงไม่เด่นเตี้ยสั้นแต่มันเหนียว
ถ้าไม่เชื่อขอดูจะรู้เชียว
ยางไหลเดี๋ยว!บ่นอุ๊บดอกหุบนาน
ต้นเกียจคร้านเบื่อนักอ่อนหักง่าย
ดอกตื่นสายกิ่งสอนนอนกินบ้าน
เปลือกหุ้มหนาวร้อนนักมักเกี่ยงงาน
ใบจะด้านหยาบหนังสันหลังยาว
ต้นตื่นข่าววิตกโรคจริต
ปรุงแต่งจิตผิดแผกจนแตกร้าว
แดงและเหลืองสีดอกกลิ่นออกคาว
เรื่องอื้อฉาวปลิวร่อนเกสรมัน
ต้นกีดกันกลัวเราด้อยเขาเด่น
สังเกตเห็นดูง่ายดอกส่ายสั่น
กิ่งหูผึ่งตาตั้งอย่าฟังมัน
นายเชื่อฉันใบเดียวลำเขียวตา
ต้นนินทาว่าร้ายมีขายทั่ว
ดอกจะหัวสุมกันมันสิท่า
ใบเหี่ยวแห้งกิ่งก้านรำคาญตา
นิ!เธอว่าจริงไหม?หมั่นไส้จัง...
ท่านผู้อ่านลองสำรวจดูเอาเองนะ มีพันธุ์ไม้ต้นใดในจำนวนดังกล่าวมานี้ ที่เราอาจจะเผลอโดยมิทันสังเกตหรือโดยตั้งใจปลูกก็ตาม กำลังเจริญงอกวุ่นอยู่ภายในบ้าน (ใจ) เราหรือเปล่า?
จริงๆ แล้วยังมีอีกเยอะเลยที่ไม่ควรปลูก แต่เห็นว่าพันธุ์หลักๆ ก็อยู่ประมาณนี้แหละ
เมื่อวานตอนเย็นๆ แวะไปเดินเลือกดูต้นไม้มาปลูก ปรากฏว่าพันธุ์ไม้พวกนี้มีเยอะมากเลย...แต่ผู้เขียนเลือกเอาเฉพาะ ต้นเมตตา, ต้นวาสนา, ต้นบารมี ฯลฯ เจ้าของร้านขายต้นไม้เขาเห็นเราเป็นคนช่างเลือก ก็เลยพูดกระเซ้าว่า ซื้อเยอะๆ อย่างนี้ เดี๋ยวแถม ต้นตระหนี่ถี่เหนียว ให้อีกต้นเอาไหม! ผู้เขียนเลยบอกว่า ไม่เป็นไรครับ! ต้นนี้นะที่บ้านมีเยอะแล้ว...อุ๊ย...
9 ตุลาคม 2552 13:59 น.
ท่องกวี
หากขอกล่าวตามตรงคงไม่ว่า
ด้วยอัตตาคนเรายากเดาสุ่ม
หนาบางตื้นผสมอารมณ์คุม
ขังใจกุมขมับมิรับเอา
แม้ใครเขานั้นจะอธิบาย
ก็มิวายถอดถอนนอนซึมเหงา
เพราะอะไรนั้นหรือเพราะถือเรา
มิรู้เท่าทันจิตสะกิดตน
จึงนั่งบ่นเมื่อยล้าน้ำตาไหล
เป็นเพราะใครใจเขาหรือเราบ่น
แล้วอะไรดำริแปลกพิกล
มีหลายคนรู้เท่าทุกข์เบาบาง
มิได้อ้างว่าเป็นเช่นฤษี
อวดตัวมีความรู้เชิดชูหาง
อันที่จริงทุกคนอยู่บนทาง
สุขทุกข์ต่างรับรู้ประตูใจ
เปิดก็ได้หรือปิดเป็นสิทธิ์ท่าน
จริงหรือนั้นลองดูจะรู้ใช่
ฝึกทำตัวเป็นยามคอยถามไป
ทุกข์อะไร?ไม่เห็นเป็นนิจจัง!
ผู้เขียนยังรู้สึกโม้ลึกป่าว
กลัวหนุ่มสาวบางคนบ่นผิดหวัง
นั่งหน้าจอคอมฯช้ำอยู่ลำพัง
ร้องเสียงดังมึง-กูมิรู้ตัว...
30 กันยายน 2552 20:17 น.
ท่องกวี
คำทำนายของใครก็ไม่รู้
บอกว่ากูเป็นห่วงปวงชนยิ่ง
โลกจะเกิดวิกฤตผิดเพี้ยนจริง
น้ำจะวิ่งไหลกลับถมทับดิน
แหล่งทำกินลดน้อยทยอยหาย
ผู้คนตายด้วยโรควิโยคถิ่น
เกิดกลียุคเข่นฆ่าแหล่งหากิน
คนจะสิ้นเสื่อมธรรมน้อมนำใจ
ท่านบอกไว้อีกว่าอนาคต (อันใกล้นี้)
กึ่งพุทธะกาลลดกำหนดใช่
สองพันห้าร้อยปีตอนนี้ไง
คือยุคใหม่เราอยู่เข้าสู่กาล
ช่วงเสี่ยงผ่านสภาพโลกคราบใหม่
แผ่นดินไหวปะทุพายุผลาญ
สิ่งไม่เคยมีมาแต่ช้านาน
จะคืบคลานหนักเข้าคอยเฝ้าดู
อ่านแล้วซู่ขนซ่าแขนขาสั่น
เพราะตัวฉันยังโสดสาวโปรดรู้
กระเซ้าเล่นผู้เขียนเปลี่ยนแนวดู
แต่ที่ชูประเด็นเห็นจะจริง
เพราะหลายสิ่งเริ่มเห็นเป็นรูปร่าง
ดูแค่อย่างเมืองใกล้ไทยเราดิ่ง
จมบาดาลพายุดุเกินจริง
นี่แหละสิ่งไม่เคยเริ่มเผยตัว
ผู้เขียนกลัวเหมือนกันท่านอย่าเพิ่ง
ขวัญกระเจิงมือนวดบีบปวดหัว
เหตุไม่อยากจะตายหมายเดาชัวร์
ผู้คนทั่วทุกนามถามเหมือนกัน
ช่วยแบ่งปันความรู้กระทู้ตอบ
ใครเห็นชอบบอกเลยเผยความนั้น
สมมติเช่นกลัวม้ายตายช่างมัน
ขอเพียงฉันซ่อนอยู่ตู้เสื้อเธอ.. (อย่างนี้ก็ไม่ว่ากัน..)
เขาบอกว่าคนที่ครองคู่แล้ว มักจะไม่กลัวตาย รู้ไหมเพราะอะไร?
เพราะที่เป็นอยู่ทุกวันนี้..ก็เหมือน "ตายทั้งเป็น"
อ่านเล่นเพลินๆน่ะฮะ...อย่าเครียดมาก เดี๋ยวแก่เร็ว...
24 เมษายน 2552 11:27 น.
ท่องกวี
กลับจากเมืองโคราชดูมาดนิ่ง
ใช่ว่าหยิ่งยโสหรือโอหัง
แต่รู้สึกอบอุ่นอิ่มบุญจัง
ดีเข้มขลังมั่นคงเสริมส่งใจ
แม้คราวไปลำบากสุดยากเหลือ
รถน่าเบื่อช่วยเข่นปวดเอ็นไหล่
วิ่งดับติดขาดช่วงวัดดวงไป
คนขับไม่เช็คเครื่องก่อนเคืองเลย
ก็นิ่งเฉยไม่ด่าหรือว่าเขา
เกรงถูกเผาหัวเราะเจอเยาะเย้ย
พูดคนอื่นไม่เพ่งตัวเองเชย
ปากเอื้อนเอ่ยอิงแอบสุดแยบยล
รับจำนนสภาพรถราบรื่น
ด้วยรู้ตื่นเบิกบานช่วยผ่านพ้น
ผู้มาฟังบรรยายคลายกังวล
ถึงรอตนหาวง่วงเลยล่วงกาล
ประสบงานเล่าสู่ท่านรู้ดี
ช่วยให้มีแรงหวังยิ้มนั่งอ่าน
เหตุเขาเคยตอบโจททางโขดมาร
ผลสอบผ่านเพราะรู้มองดูตัว
หากหลุดรั่วอดกลั้นเผลอพลันด่า
วันนั้นท่าจะแย่ใช่แค่หัว
อาจถูกลูกหมากเตะปากเละชัวร์
กิเลสยั่วยุใจเผาไหม้เอง
บางคนเซ็งทีหลังมานั่งบ่น
ถ้าอดทนบีบนวดใจอวดเก่ง
วันนี้คงไม่คุกทุกข์วังเวง
หลายคนเจ๊งขาดอดทนหมดกัน
หน้าส่วนตัว
1917
