15 มีนาคม 2548 17:00 น.
ธารินทร์
คิดถึงอ้อมกอดที่อบอุ่น
คิดถึงแขนที่นอนหนุนจนหลับฝัน
คิดถึงทุกอิริยาบทแต่ก่อนนั้น
คิดถึงจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว
กี่ปีแล้วนะที่พลัดพราก
กี่คราที่น้ำตาพากันรินไหล
กี่ครั้งที่คิดถึงจนต้องร้องไห้
กี่คราวก็ยังทำไจได้ยากเย็น
...
แม้ไม่มีอีกแล้วอ้อมกอดอุ่น
แม้ไม่มีแล้วแววละมุนที่เคยเห็น
แม้ไม่มีทุกสิ่งที่เธอเป็น
แม้ไม่มีเช่นนั้นแล้วในวันนี้
ยังคงรำลึกถึงเสมอเสมอ
ยังคงมีเรื่องราวของเธอทุกทุกที่
ยังคงคิดถึงเธอทุกนาที
ยังคงมีชีวิตอยู่ในใจ .. นิรันดร์
15 มีนาคม 2548 16:38 น.
ธารินทร์
เด็กตัวเปล่าเท้าเปลือยเรื่อยลงทุ่ง
ใจหมายมุ่งสู่นาหาอาหาร
เสียมแทรกแซะซากแล้งแห้งกันดาร
ในลำธารมีแต่ทรายไร้ปูปลา
ณ ทุ่งกว้างมีเพียงฟางร้างรวงข้าว
แต่ละก้าวมุ่งมาดปรารถนา
ได้กุ้งน้อยหอยขมผักนานา
กินประทีงชีวาคราขาดแคลน
เดินตีนเปล่าก้าวไปในไพรกว้าง
สู่หนทางลำบากยากเหลือแสน
โรงเรียนก็อยู่ไกล้กับชายแดน
เด็กแร้นแค้นสุดจะทนคนเป็นครู
มีเพียงปืนสะพายไหล่ไร้ขีดบั้ง
มือครูยังไม่วางชอล์กหรอกนะหนู
หากศึกไม่วางเว้นไม่เห็นครู
ตัวยังอยู่ป้องชายแดนแผ่นดินไทย
ศึกสงบเมื่อใดจะไปสอน
แม้เหนื่อยอ่อนสู้ผจญยังทนไหว
เพราะครูรู้พวกหนูไม่มีใคร
ที่จะให้วิชาการบ้านดงดอย
ศึกสงบแล้วทำไมหนูไม่เห็น
หรือครูเป็นอื่นไปใจท้อถอย
หรือครูกลับแนวหลังที่ยังคอย
เด็กชาวดอยคอยถามความเมตตา
เพราะหน้าที่บอกค่าว่านักรบ
ไทยสงบเพราะทหารใจหาญกล้า
ถึงครูจะไปลับไม่กลับมา
รู้เถิดหนาว่าหน้าที่ลิขิตครู
5 มีนาคม 2548 11:11 น.
ธารินทร์
คิดถึงคุณ ..
คิดถึงความอบอุ่นเมื่อคุณอยู่ใกล้ใกล้
คิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาในหัวใจ
คิดถึงความเป็นไปของความผูกพัน
คิดถึงคุณ ..
คิดถึงความละไมละมุนของความฝัน
คิดถึงความรู้สึกดีดีที่มีให้กันและกัน
คิดถึงคุณทุกทุกวันทุกทุกเวลา
คิดถึงคุณ ..
คิดถึงคนเคยคุ้นในความห่วงหา
คิดถึงความรักที่ล้นเอ่อในแววตา
คิดถึงคุณทุกเวลา .. ที่หายใจ
..
27 กุมภาพันธ์ 2548 17:50 น.
ธารินทร์
คิดถึง .. ฉันเพียงแค่คิดถึง
ไม่ได้ตั้งใจคิดลึกซึ้งมากกว่านั้น
ในวันเหงา มีเธอให้คิดถึงกัน
ไม่เรียกร้องมากกว่านั้น ฉันเข้าใจ
คิดถึง .. ฉันขอแค่คิดถึง
ไม่ต้องการให้เธอซาบซึ้งจนหวั่นไหว
ได้คิดถึงเธอ ทุกครั้งที่ห่างไกล
ก็พอจะเติมความสดใสในแววตา
คิดถึง .. ฉันอยากได้เพียงความคิดถึง
ไม่เรียกร้องให้ลึกซึ้งเกินความห่วงหา
ได้ไหม คิดถึงฉันบ้างบางเวลา
ช่วยทำให้ฉันมีคุณค่าบ้าง .. ในสายตาเธอ
15 กุมภาพันธ์ 2548 13:08 น.
ธารินทร์
ในบางช่วงของความรู้สึก
บางครั้ง ลึกลึกก็ยังห่วงหา
คนไกล.. ไกลเกินกว่าสุดเส้นขอบฟ้า
คนที่เคยมีคุณค่ากับหัวใจ
ในบางช่วงของความผูกพัน
ยังรู้สึกตื้นตันและหวั่นไหว
เมื่อนึกถึงคนคนนั้นขึ้นมาคราใด
น้ำตาเหมือนระริกไหวในทันที
ในบางช่วงของความคิดถึง
ยังมีใครคนหนึ่งในใจอยู่อย่างนี้
หลับตาก็เห็นภาพชัดเจนทุกทุกที
หรือเยื่อใยที่มียังไม่จืดจาง
ในบางช่วงของความทรงจำ
บางคราอาจเจ็บช้ำอาจอ้างว้าง
ระยะทางนั้นทำให้เราห่าง
แต่คงไม่กั้นขวางความคิดที่ส่งถึงกัน
ในบางช่วงของความห่วงใย
หากเราจะพบเจอกันได้เพียงแค่ในฝัน
ก็จะขอเก็บเรื่องราวดีดีเหล่านั้น
ไว้ในความผูกพันของหัวใจตลอดเวลา
หน้าส่วนตัว
1150
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟธารินทร์
