29 ธันวาคม 2546 12:09 น.
ธารินทร์
ไม่มีถ้อยคำมาบรรยาย
ว่ารักเธอมากมายแค่ไหน
พูดไม่เป็นหรอก คำที่ซึ้งกินใจ
มีแต่ถ้อยความจริงใจจะให้กัน
ก็รักเธอเพียงแค่นี้ .. เท่าเดิม
ไม่เคยมีเพิ่มเติมหรือน้อยกว่านั้น
เมื่อก่อนเธอเป็นอย่างไรสำหรับฉัน
เดี๋ยวนี้เธอก็ยังสำคัญกับหัวใจ
ไม่มีมากมายไม่มีน้อยเกิน
ไม่เคยห่างเหินไม่เคยหวั่นไหว
ก่อนนี้รักเธอเท่าใด
เดี๋ยวนี้และตลอดไปก็ยังเท่าเดิม
...
29 ธันวาคม 2546 12:07 น.
ธารินทร์
แค่ไหนนะถึงเรียกว่าห่างไกล
หนึ่งเมตร สองไมล์ หรือสิบหลา
แค่ปลายมือหรือสุดปลายฟ้า
แค่ไหนเขาถึงว่าห่างไกลกัน
ระยะเป็นเพียงสิ่งสมมติ
ไม่อาจหยุดหัวใจให้คิดฝัน
จะอยู่ไกล้หรือห่างไกลกัน
เราก็ยังผูกพันกันเหมือนเดิม
...
29 ธันวาคม 2546 12:00 น.
ธารินทร์
ฉันไม่ได้ร้องไห้
แต่น้ำตามาจากไหนไม่รู้
แค่หยิบภาพเธอขึ้นมาดู
แล้วอยู่อยู่ก็มีน้ำตา
เนิ่นนานแค่ไหนแล้วนะ
ที่เขาปล่อยปละเราไว้ตรงนี้
ไม่เคยสนใจไม่เคยใยดี
ทิ้งเราไว้ในคืนที่เหงาใจ
น้ำตา ..
ทำไมต้องพากันรินไหล
แค่คิดถึงคนไม่มีหัวใจ
ทำไม ทำไม ต้องมีน้ำตา
เมื่อเขาไม่เคยสนใจ
ร้องไห้ไปก็ไร้ค่า
หยุดเถอะนะน้ำตา
อย่ารินไหลออกมาให้มากมาย
อยู่ลำพังในคืนที่เหว่ว้า
ไม่อาจหยุดน้ำตาให้เหือดหาย
ได้แต่ปล่อยน้ำตาที่พร่าพราย
ให้ปลิวหายไปกับสายลม
...
22 ธันวาคม 2546 23:19 น.
ธารินทร์
คืนนี้ฟ้าหนาว
ดวงดาวก็พากันหลับไหล
มองขึ้นไปบนฟ้าครั้งใด
คิดถึงคนไกลทุกทุกที ..
บอกเธอได้ไหม
ว่าคิดถึงสุดหัวใจเลย.. คืนนี้
จะรับรู้หรือไม่คนดี
ว่าใครคนนี้ คิดถึงเธอ ..
หน้าส่วนตัว
1003
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟธารินทร์
