29 พฤษภาคม 2545 23:43 น.
ธีรธัช
*******************************************
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
แม้นไม่เคยได้พบประสบหน้า
ซึ่งแก้วตาสุดใจถวิลหา
เก็บไปฝันนับดาวรอเวลา
เมื่อใดหนาจะได้มาพบเจอ
เพียงภาพถ่ายที่เห็นเย็นจิต
เฝ้าครุ่นคิดใฝ่ปองคอยพร่ำเพ้อ
นั่งนับวันรอคอยจะพบเธอ
หากได้เจอคงเหมือนฝันกลายเป็นจริง
ร้อยเรียงคำอักษรเป็นกลอนนี้
หวังในทีว่าฟ้าไม่ทอดทิ้ง
คอยเป็นใจให้สมหวังมิพังพิง
ขอเป็นจริงเถิดความหวังที่เฝ้ารอ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
*******************************************
29 พฤษภาคม 2545 23:26 น.
ธีรธัช
****************************************************************
****************************************************************
ชื่นจิตพิศมัย เมื่อดวงใจได้พบหน้า
พูดคุยสบสายตา ฉ่ำอุราสนิททรวง
ก่อนนอนได้พบพาน เหมือนพรหวานจากแดนสรวง
ฝันดีสิ่งทั้งปวง ทุกทุกช่วงแห่งราตรี
โอ้ใจปรารถนา ให้ทุกทิวาเป็นเช่นนี้
หากได้ก็คงดี ยิ้มแก้มปริทุกอรุณ
****************************************************************
****************************************************************
18 พฤษภาคม 2545 15:39 น.
ธีรธัช
********************************************
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ติ่งติงติงยังจำได้ซึ่งเสียงเพลง
กล่อมบรรเลงยามค่ำคืนที่จันทร์หาว
บนตักแม่อบอุ่นใต้แสงดาว
ส่องสกาวพราวแพรวให้ห่มนอน
ได้วิ่งเล่นภายในบ้านเหมือนกว้างใหญ่
เริงรื่นไปทั้งวันจนถึงหมอน
เหมือนทุกสิ่งแปลกใหม่เหมือนได้พร
ระรื่นเริงราวกินนรเพิ่งหัดบิน
ไม่รู้สาซึ่งความตามผู้ใหญ่
เพียงเล่นไปให้หมดวันนกผกผิน
คราวหกล้มคนก็ปลอบปัดฝุ่นดิน
จะได้ยินโอ๋โอ๋ไม่เป็นไร
เป่าคาถาโอมเพี้ยงแผลจงหาย
ทั้งตายายแลดูอุ่นใจได้
เราก็ยิ้มบอกว่าครับไม่เป็นไร
แล้ววิ่งไปเล่นต่อประสาเคย
น้ำในคลองนองเจิ่งเมื่อข้างขึ้น
ก็ลองยื่นขาลงไปเตะเฉย
จุดประทัดสีสันที่คุ้นเคย
ไฟเย็นเอยลูกข่างโอ่งมังกร
ได้ลิขิตเรียงร้อยถึงวรรคนี้
รู้สึกดีเมื่อได้คิดถึงเรื่องก่อน
น้ำตาซึมเปื้อนรอยยิ้มให้อาวร
วันเก่าเก่าเมื่อตอนยังไขลาน
วันนี้ที่ได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่
ก็รู้ไซร้ตอนเป็นเด็กแสนสนาน
เป็นเวลาที่มีค่าที่ชื่นบาน
เมื่อไม่นานมานี้ยังจำความ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
********************************************
ตอนเด็กมีตุ๊กตาตัวนึงครับ เป็นตุ๊กตาที่ใช้เชือก
ดึงลานรูปผลมะนาว ผมจะเรียก น้องมะนาวๆ
พอดึงเชือกแล้วปล่อยมือก็จะมีทำนองเพลงกล่อมเด็กขึ้น
ผมยังจำทำนองได้ดีเลย
ติ่ง ติง ติง ติ่ง ติง ติง, ติ่ง ติง ติ๊ง ติง ติง ติง ติ่ง
ติ่ง ติง ติง ติ่ง ติง ติง, ติ่ง ติ๊ง ติ๊ง ติง ติ่ง ติง ติง
ความทรงจำเมื่อตอนเป็นเด็ก พอมาคิดดูแล้ว
ถึงรู้ว่าตอนนั้นมีความสุขแค่ไหน เป็นช่วงเวลา
ที่ดีมากๆของชีวิตเลย ;)
14 พฤษภาคม 2545 15:14 น.
ธีรธัช
***********************************
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ทำไมนะฟ้าช่างลำเอียงได้
ใครต่อใครมีคนรักให้ชื่นหวาน
คอยต่อเติมใจกันทุกวันวาร
แต่ตัวฉันหาเช่นนั้นได้ไม่มี
อยากมีเหมือนกันนะที่หวานซึ้ง
บ้างโกรธขึ้งง้องอนเป็นบางที
อยู่ด้วยกันยามเหงาไม่หายหนี
โธ่ชีวีฉันมีไหมจะได้เจอ
เฝ้ารำพึงเพรียกหาซึ่งความรัก
แต่อกหักนับครั้งน้ำตาเอ่อ
โอ้สวรรค์ช่างลำเอียงให้คอยเพ้อ
อยู่เสมอถึงความรักที่ไม่มา
อยากได้รักแท้จริงมาเคียงข้าง
มิให้ร้างแรมใจให้โหยหา
ไม่อยากเหงาอยู่คนเดียวเหมือนเรื่อยมา
เมื่อไหร่หนาเราจะหาความรักเจอ
*****************************************
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
11 พฤษภาคม 2545 12:39 น.
ธีรธัช
******************************************
******************************************
เมื่อได้เที่ยวเทียวไปในเมืองหลวง
สิ่งทั้งปวงที่ปรากฎให้ได้เห็น
สองข้างทางปลูกต้นไม้ล้วนร่มเย็น
ทางถนนที่ได้เห็นระเบียบดี
รถราแล่นทางขวาไม่ใคร่คุ้น
จักรยานปั่นกันวุ่นบนทางที่
แบ่งเป็นสัดเป็นส่วนเรียบร้อยดี
เห็นเช่นนี้น่าจะมีที่เมืองไทย
แต่ผู้คนไม่พูดต่างภาษา
ให้ประหม่าเวลาจะปราศัย
ทำมือไม้ภาษากายก็พอได้
แต่เหนื่อยใจกว่าจะได้ที่ต้องการ
แต่แปลกนักทั้งที่รถก็มิมาก
แต่อากาศช่างเสียมหาศาล
แม้นหายใจถึงไม่รู้แต่ไม่นาน
ก็จะพาลแสบตาเจียนจะตาย
เรื่องอาหารก็อร่อยถือว่าเยี่ยม
แต่ว่าเปี่ยมด้วยไขมันช่างมากหลาย
แต่นานนานทานครั้งไม่เป็นไร
ก็ทานไปเสียเต็มคราบเป็นลาภปาก
เรื่องของถูกนั้นก็มีหลาย
แต่ต้องใช้ต่อราคาให้มากมาก
ด้วยต้นทุนที่ต่ำด้วยแรงงาน
คนขายจึงบอกผ่านเสียมากมาย
หากใครไปก็ใคร่จะขอชี้
ไปเป็นกลุ่มคณะที่คนมากไว้
ให้มีไกด์นำทางเป็นการดี
ถ้าไปเองไม่เป็นที่จะชอบใจ
แม้นไปแล้วก็จะได้ประทับจิต
คงได้ติดตราตรึงได้สมหมาย
เมืองยิ่งใหญ่ประวัติศาสตร์ช่างมากมาย
คงจะได้ความทรงจำอันดีงาม
******************************************
******************************************
กลอนนี้เป็นหนึ่งในกลอนชุด นิราศปักกิ่ง
ซึ่งประกอบด้วย
------กลอนเชิงสารคดี 4 กลอน
:+:ดวงดาวบนผืนดิน
:+:ทุกสิ่งในสายตา
:+:สุสานกษัตริย์
:+:นิราศปักกิ่ง
------กลอนรำพันรัก 3 กลอน
:+:ใยเธอหลบตา
:+:เพียงเธอสบตา(แล้วเธอจะรู้)
:+:ใครคนหนึ่งที่ขอบฟ้า
กะจะทำ linkให้แต่ทำไม่ได้อ่ะT_T
(เดี๋ยวนี้ไม่ support HTML แล้วเหรอ?)
ยังไงใครที่สนใจบทอื่นๆก็ดูที่
Members page ของ ธีรธัชแล้วกันนะครับ
http://www.thaipoem.com/web/memberhome.php?id=1346
หน้าส่วนตัว
736
