1 กรกฎาคม 2550 22:43 น.
นภานุภาพ
ถักทอฟ้าด้ายทองผ่องอำไพ
เมฆาใสสีขาวไว้บนผ้า
นำสายรุ้งเป็นด้ายถักอร่ามตา
หยาดฝนมาชโลมให้งดงาม
ขอบฟ้าทองระยิบประกายฟ้า
แวววับตาต้องพสุธาหาใดเหมือน
เกร็ดน้ำแข็งบนฟากฟ้ายากลืมเลือน
ฉับพลันเลื่อนลงมาเป็นที
สายนทีระยิบตามหาสมุทร
แสนลึกสุดลึกลับน่าค้นหา
ระลอกคลื่นกระเซ็นเล่นกับปลา
แล้วพัดพาคลื่นน้อยลอยสู่ดิน
ปฐพีมั่นคงและอบอุ่น
หอมละมุลกลิ่นดินเคลียไอป่า
สรรพสัตว์ป่าวร้องริมธารา
ดินน้ำฟ้าคือที่ก่อเกิดเรา
28 มิถุนายน 2550 14:11 น.
นภานุภาพ
แว่วลมฝนระคนฟ้าในป่าใหญ่ ระยับไพรไอน้ำบนยอดหญ้า
สรรพสัตว์เพรียกร้องก้องนภา กลิ่นไอป่าหอมหวลรัญจวนใจ
เป็นปุยหมอกไอฝนเคลียดอยสูง เคลียยางยูงประดู่แดงในดงใหญ่
เป็นหยาดฝนหล่นมาให้ชื่นใจ กลบกลิ่นไอแห้งแล้งที่ผ่านมา
บทกวีกลางฝนแสนชุ่มฉ่ำ เรียงถ้อยคำเขียนไว้บนเมฆฝน
หยาดน้ำชโลมหมึกให้อารมณ์ สายรุ้งยลดุจสีสันต์งานกวี
31 พฤษภาคม 2550 13:36 น.
นภานุภาพ
สารสยามพากษ์พร้องปวงประชา เหล่าข้าพระบาทบาทาสยาม
วิงวอนสยามเทวากระเดื่องนาม กำจัดพาลทุกข์ภัยในแผ่นดิน
ให้แผ่นดินผืนนี้สงบสุข ให้คนทุกข์มลายหายไปสิ้น
ให้โจรชั่วคิดแยกแผ่นธานินทร์ ให้มันสิ้นชีวันทุกคนไป
ให้ผองภัยธรรมฃาติประดังสู่ อย่าได้สู่เดชาพระสยามฯ
จงปกป้องพิพัฒ์ไทยให้เรืองนาม ให้ไทยยามเคราะห์มีหมดสิ้นไป
1 พฤษภาคม 2550 15:04 น.
นภานุภาพ
เย็นใจในร่มหล้าล้านนาเมือง มีสุขบ่มีเคืองขุ่นแค้น
ป่าไม้ดงเย็นอยู่ยั้งทุกแดน คือเมืองแมนแดนฟ้าประทานมา
ปวงผู้คนดั่งเทพดลสวรรค์สร้าง แลสร้างงามล้ำทุกแห่งหน
มีน้ำใจเผื่อแผ่ถ้วนทุกคน สุขกมลพึ่งพิงอิงแอบใจ
พุทธศาสนาร่มไทรคุ้มไทยเหนือ พิพัฒน์เพื่อรู้ทางส่องสมัย
วัดวาอารามงามอร่ามใจ พุทธองค์ยิ่งใหญ่คุ้มเกล้าประชา
ธรรมชาติแต่งแต้มอาถรรพ์ หลงเสน่ห์ดินแดนพลันถ่องแท้
งามล้ำฝังรากในดวงแด แผ่นดินแม่ร่มหล้าล้านนาเมือง
25 เมษายน 2550 14:11 น.
นภานุภาพ
เขาอยู่ห้องหอทองนอนบนฟูก
ข้านั้นผูกเปลนอนในกลางป่า
เขากินเหล้าเคล้านารีสุขอุรา
ข้ากินปลาแห้งมาเสียหลายวัน
เขากอดแฟนอุ่นใจไร้ทุกข์โศก
ข้ากอดปืนเศร้าโศกใจไกลบ้าน
เขาดูหนังฟังเพลงแสนชื่นบาน
ข้านั่งอ่านแผนรบสลดใจ
เขาขับรถคันโตโก้หรูหรา
ข้าก้าวเดินในป่าแสนขัดสน
เขาจัดงานปาร์ตี้ม่วนทุกคน
ข้านั้นขนศพเพื่อนฝังเหงื่อโทรมกาย
เขาเริงร่าสุขใจในบาร์คลับ
ข้าอดหลับคอยศัตรูผู้ข่มเหง
เขาแต่งตัวบาดตาผ้ากางเกง
ข้าละเลงซักเสื้อเก่าเคล้าน้ำตา
เขาผิวพรรณขาวผ่องดังปุยนุ่น
ข้าตัวพรุนริ้วรอยแห่งบาดแผล
เขาเข้าห้างชอปปิ้งเพลินดวงแด
ข้าเข้าแล่เนื้อหนังฝ่ายศัตรู
เขานอนหลับฝันดีมีความสุข
ข้าทนทุกข์แอบอิงใต้ทรายหิน
แต่เขาคงปวดช้ำน้ำตาริน
ถ้าข้าสิ้นแรงกำลังระวังภัย
หน้าส่วนตัว
1410
