13 กุมภาพันธ์ 2548 14:45 น.
นริน
...นับจากเวลานี้...
ไม่รู้จะเจอกันหรือเปล่า
แต่ละวันคงเงียบเหงา
วันเก่าๆ..คงไม่...กลับมา
เสียงเธอที่เคยได้ยิน
กลับมีแต่เสียงร่วงรินของน้ำตา
เหว่ใดไม่เท่าเหว่ว้า
ไม่มีใครมาปลอบโยน
พบแล้วก็ต้องพราก
ยามจากแสนหมองหม่น
....ฉันก็อีกหนึ่งคน...
ที่ต้องทนกับ....การรอคอย...
อยากเก็บเธอ..เอาไว้ในความรู้สึก
อยู่ส่วนลึกของหัวใจ
จะไม่ขอลืมเธอ...ไม่ว่าจะนานเพียงไหน
ทั้งหัวใจ..ฉันให้เธอ...
ก็เธอคือคนที่แสนดี
มีจิตใจ..มั่นคง...เสมอ...
โชคดีเหลือเกินที่มาพบเธอ
ให้เจอสิ่งที่...สวยงาม
13 กุมภาพันธ์ 2548 14:34 น.
นริน
อย่าหลอกว่ายัง....รัก....อยู่
คนที่ไม่รู้...มันหมดศักดิ์ศรี
ขอให้เธอบอกมาดีๆ
แทนสายตาเย็นชาที่มีให้กัน
อุปสรรคแค่ไหน...ไม่หวั่น
คืนและวันจะโหดร้ายสักเพียงไหน
ร้อยและพันปัญหาจะฝ่าไป
เพียงเธอยิ้มให้...ที่ปลายทาง
เก็บแรงสะอื้นของน้ำตา
ไว้ฟันฝ่าอปสรรคจะดีไหม
เก็บแรงที่ต้องเสียไป
อย่าร้องไห้เพราะผู้ชาย...ไม่รักดี
ยามต้องอยู่ห่างๆกันอย่างนี้
อยากถามคนดี...เธอรู้ไหม
มีหมื่นล้านความคำนึงและห่วงใย
...จากผู้หญิงขี้น้อยใจส่งให้เธอ
13 กุมภาพันธ์ 2548 14:26 น.
นริน
เพราะเธอไม่เคยเห็นคุณค่า
จึงผิดสัญญาต่อฉัน
เธอคงคิดว่าความผูกพัน
ก็มีแค่นั้น...ไม่สำคัญอะไร
....คำสัญญาที่มี....
เธอทำไม่ได้สักที...รู้ตัวไหม
แก้ตัวด้วยคำ...ง่ายง่าย
ฉันก็เจ็บได้ทุกที...ที่ทนทุกๆครั้ง
เพราะว่าหวังให้เธอรู้ใจที่มี
รักเธออยู่เต็มที่และคอยอยู่ตรงนี้
.......ทวงคำสัญญา........
13 กุมภาพันธ์ 2548 14:20 น.
นริน
หากว่าเธอค้นพบ
ว่า...คนที่เราคบและฝากฝัน
ตลอดเวลา...ไม่เคยผูกพัน
แต่ละวันเฝ้าคำนึงนึกถึงใคร
เธอคงได้รู้ถึงความเจ็บปวด
ที่รวดร้าวว่ามากมายสักเพียงไหน
ต้องทนอยู่กับคนที่ไม่มีหัวใจ
เธอคงเข้าใจความรู้สึกที่มี
แต่เธอกลับไม่เคยรับรู้
ว่าผู้หญิงที่เฝ้าทนอยู่ตรงนี้..
หัวใจมันจะขาดเต็มที
เพราะเธอนั้นมี...ใครอีกคน...
13 กุมภาพันธ์ 2548 14:14 น.
นริน
เคยมีเธอโทรหาทุกวัน
เคยมีเธอนั้นนั่งอยู่ใกล้ๆ
แต่วันนี้...ไม่มีแล้ว...หัวใจ
เหลือแต่ความโหดร้าย...ย่างกรายมา
..ไม่มีแล้วคำพูดที่ซึ้งหวาน
เหลือแต่เพียง...ตัวฉันที่ห่วงหา
เฝ้ารอคอยให้เธอกลับมา
แต่หันมองเบื้องหน้ายังเดียวดาย
เคยมีเธอในความรู้สึก
เคยมีเธอในห้วงลึกของความหมาย
แต่วันนี้ไม่มีเธออีกต่อไป
เหลือแต่เพียงหัวใจ...ที่ถูกเมิน...
หน้าส่วนตัว
818
