23 มิถุนายน 2546 22:39 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ราตรีประดับดาว รติพราวตระกานใจ
แวววับระยับใส จะสล่างสว่างดิน
ดูดวงบุหลังล่อง รุจิส่องกระทบหิน
โค้มฟ้า ณ แดนอินทร์ ก็ชะแล่มยะยวนตา
ดาวคู่ศศิธร จิตกรสะท้อนฟ้า
แต่งแต้มสุจินดา วรเพชราพราว
ลมเอยจะเชยเอื่อย ปะทะเรื่อยสะท้านหนาว
ยินคล้าย ณ เพลงดาว บ ท กล่อม ธ ราตรี
ขอบฟ้าก็พลันผ่อง รวิต้องสุวรรณสี
แผ่ซ่าน ณ อินทรีย์ รชนีก็พลันลา
19 มิถุนายน 2546 21:43 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
ลมเอ๋ยเชยไม้ลิ่ว ปลิดลง
ใบร่วงละลอยตรง สู่พื้น
คลุกคลีเศษฝุ่นผง โรยร่วง
ฝันใฝ่หมายจักฟื้น กลับต้นตนนา
ใต้แสงอาทิตย์กล้า สาดแดง
เผาแผดแดดร้อนแรง ลุกล้ำ
ไร้ผองเพื่อนพ้องแห่ง ตนอยู่ คู่นา
เหงาสุดเหงาชอกช้ำ ชีพย้ำคืนเรือน
มองแสงที่สาดสู้ ฟ้าไกล
หวังบั่นบากกลับไป ที่ต้น
หากก็แต่ถอดใจ เหนื่อยอ่อน แล้วนา
นอนสงบหลับหลุดพ้น ที่พื้นผืนดิน
สิ่งใดฤๅดิ้นแข่ง สังขาร
ก็ย่อมพ่ายต่อกาล แน่แท้
สักวันก็ปลิดปราน ดุจดั่ง ไม้เฮย
กลับสู่ธุลีแพ้ กลับเข้าวังวน
17 มิถุนายน 2546 22:03 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
พ่อจ๋าพ่อคือดวงใจ ของลูกผู้ไร้
ซึ่งความสามารถนานา
พ่อคอยปกป้องลูกยา ดูแลรักษา
หวังลูกก้าวหน้าด้วยดี
แต่ลูกมิได้อย่างที่ พ่อตั้งหมายนี้
โอ้พ่ออย่าพึ่งเสียใจ
ถึงลูกมิได้เป็นใหญ่ เป็นหมอก้าวไกล
หรือมากด้วยสินเงินทอง
ลูกหาได้หวังซึ่งสิ่งของ ลาภยศมากอง
ฤๅทรัพย์ชื่อเสียงอื่นใด
แต่พ่ออย่าได้ห่วงไป ตัวลูกนี้ไซร้
จักขอให้คำสัญญา
ถึงลูกจะอยากท่องป่า บุกพงพนา
ศึกษาโลกกว้างทางไกล
ทำตามฝันปั้นใจ แม้อาจจะไร้
ซึ่งลาภทรัพย์นับหลายตรา
จะไม่ให้พ่อนี้หนา เหน็ดเหนื่อยกายา
ทำงานลำบากตรากตรำ
ลูกนั้นขอยึดมั่นคำ จะใช้คุณธรรม
ดั่งที่พ่อพร่ำสอนมา
ลูกจะอยู่สู้ชีวา ไม่ยอมอ่อนล้า
จนกว่าสำเร็จด้วยดี
และเลี้ยงพ่อชั่วนานปี ให้พ่อเป็นศรี
มิ่งขวัญลูกตลอดไปเอย
11 มิถุนายน 2546 21:11 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
หมอกสวยอุษาสาง จะสล่างสะอาดตา
นิ่มนวลยะยวนฟ้า ดุ จ ธา ร เบื้องบน
น้ำค้างกระจ่างใส ก็ไสว ระยับปน
สีรุ้งจรุงล้น วร เพชร ระยิบพราว
แสงทองจะทอส่อง นภผ่อง ประภัสขาว
แจ่มจ้าสว่างราว ดุ จ เทียบ สิ ทองทา
เสียงนกวิหกร้อง บ ท ก้องสะท้อนฟ้า
ร้องรับอรุณพา ฤดิชื่นระรื่นรมย์
ชีวิตลิขิตเริ่ม ก็ประเดิมณจินต์สม
สุขสันต์สวรรค์พรหม จะประดับ ณ แดนดิน
4 มิถุนายน 2546 17:09 น.
นักเดินทาง(Skeczys)
พิ รุณหยาดฝน เกาะ บนใบข้าว กระจายแวววาว ส กาวกอไกว
ช ลาจากฟ้า ก็ซ่าสาดใส ระยิบวิบไว ละ ม้ายเพชรพราว
ซะซัดสาดซ่า ก็ พาอกครื้น ฤ ทัยแช่มชื่น ระรื่นห้วงหาว
ประหนึ่งเสียงเพลง ประเลงเรื่องราว อ มรร้องป่าว ละเล่นเต้นรำ
วะแว่วคางคก กระดกลิ้นร้อง ตะโกนเสียงก้อง ก็ดูน่าขำ
กระโดดไปมา ณ ใต้ฝนพรำ พิ ภพชุ่มฉ่ำ ข จีไพรพงษ์
ประดาไม้หมู่ ละลู่ลมลิ่ว สะบัดใบพลิ้ว ประดุจปีกหงส์
จะพิศคลับคล้าย ณ กายอนงค์ สะโอดอ่อนองค์ จะลงรำร้อง
ชลาฟ้าแรก ก็พลันซาอ่อน สุวาโยผ่อน จะ ลาเพื่อนผอง
ฆิฆัมพรแจ่ม ชะแล่มแสงทอง ระยับจับต้อง ณ ท้องทุ่งนา
หน้าส่วนตัว
2270
