27 พฤศจิกายน 2547 23:47 น.
นัฐรัญ
เพียงเราร่วมใจกันคนละนิด
ภาวนาดวงจิตให้แจ่มใส
เริ่มยิบจับกระดาษมาหนึ่งใบ
เอาดวงใจใส่ไปกับนกกระเรียน
ให้นกนี้เป็นสื่อสันติภาพ
ให้เพื่อนไทยเราได้ทราบความห่วงเหียน
ความรักชาติของเหล่าไทยเพียร
ดั่งแสงเทียนมิดับตลอดกาล
ให้สันติจงเกิดแก่โลกเถิด
ขอให้โลกเจิดจรัสสมัครสมาน
ขอให้มนุษยโลกสุขสราญ
มิตรภาพไพศาลชั่วนิรันดร
27 พฤศจิกายน 2547 23:43 น.
นัฐรัญ
บ้านเมืองเป็นสุขไซร้ ร่วมพัน หมื่นปี
ชาวไทยเกษมสันต์ ถ้วนหน้า
บัดนี้ไทยเราผัน เปลี่ยนแปลก
แตกแยกล้วนเข่นฆ่า พี่น้องพงษ์ไทย
สมานสมัครสา มัคคี
ไทยแต่บุราณนั้นมี ทุกผู้
ร่วมสู้ต้านไพรี หาญกล้า
พงษ์ไทยจึงได้อยู่ จนปัจจุบัน
เหตุไฉนไทยจึ่งฆ่า พงษ์ไทย กันเอง
เหตุไฉนต้องแตกไป เป็นอื่น
เหตุไฉนทิ้งกันได้ ทั้งพ่อ แม่ญาติ
เหตุไฉนไม่ร่มรื่น เปนหนึ่งดังเดิม
ขอเถิดร่วมกันเปลี่ยน ทัศนะ
ขอให้เลิกลดละ เข่นฆ่า
ขอให้เลิกฉาดฉะ ให้มา คุยกัน
เหล่าไทยจักดีกว่า ดังนี้แน่นอน
ไทยเรารักกันมา ตลอด
ไทยของเรานั้นปลอด ทุกข์เศร้า
ไทยไม่เคยพร่ำพรอด ขอร้อง ชาติใด
ไทยเป็นไทยของเรา ชั่วนิจนิรันดร
หน้าส่วนตัว
2105
