31 ตุลาคม 2551 18:09 น.
นาคะพรรณ
หอมกรุ่นกลิ่นกำจายปลายวสันต์
ฝากตะวันเอ่ยชมบอกลมหนาว
ว่าสายฝนเคยหลั่งรินล้างกลิ่นคาว
ลบรอยร้าวไหลลงแม่่คงคา
สะท้านผิวริ้วลมกระทบคลื่น
เย็นสดชื่นรื่นรมย์ชมพฤกษา
ปล่อยอารมณ์โบยบินจินตนา
ร้องเริงร่าเล่นลมด้วยสมปอง
ปลดเปลื้องผ้าอาภรณ์นอนเปลือยเปล่า
สุขทุกข์เศร้าเพียงใดไม่สนอง
ลงทะเลห้วงลึกไม่ตรึกตรอง
รักเรียกร้องกู่ก้องไม่ต้องการ
มีเพียงเงาหนาวเย็นเป็นเพื่อนข้า
ว่ายธาราเริงสุขสนุกสนาน
ใต้แสงจันทร์วันเพ็ญเย็นสราญ
เสียงวิจารณ์จากใครไม่มี
อยู่ในห้วงนึกคิดอิสระ
ไร้วรรณะรังเกียจเหยียดสี
กลิ้งเกลือกทรายชายทะเลอย่างเสรี
บนวิถีใต้แสงเงาร่างเปล่าดาย
เงียบสงัดนิ่งสงบที่พบผ่าน
รัตติกาลงดงามซ่อนความหมาย
ถึงโดดเดี่ยวแต่ไร้ทุกข์สุขสบาย
คำบรรยายคืนนั้นเกินพรรณนา
อรุณสวัสดิ์ดวงตะวันผู้สรรค์สร้าง
ผู้นำทางท้องทะเลและเวหา
ผู้เลี้ยงดูจักรวาลกาลเวลา
บุตรธิดาก่ออุบัติปฐพี
ออกดอกผลคนงามตามรายทาง
สู่รุ่งรางนักปราชญ์บาทวิถี
ทุกเรือนร่างเวียนว่ายสายนที
สดุดีบูชามารดาโลก
นาคะพรรณ
๓๑ ตุลาคม ๒๕๕๑
13 ตุลาคม 2551 11:08 น.
นาคะพรรณ
จะเขียนงานกานต์กลอนเพื่อผ่อนโลก
จะกล่อมโศกโยกเศร้าที่เผาผลาญ
จะร้อยคำบันเทิงเริงสราญ
เพื่อบันดาลท่วงทำนองสู่ผองชน
ถึงโลกาเบื้องหน้าจะบ้าบิ่น
ถึงแผ่นดินจะลึกลับดูสับสน
ถึงลมปราณใกล้จะดับหรืออับจน
จะร่ายมนต์จนกว่าชีวาวาย
เพื่อปลดปล่อยถ้อยคำลำนำฉันท์
เพื่อกำนัลนอบน้อมมอบถวาย
เพื่อเสกน้ำอันฉ่ำชื่นรดผืนทราย
ได้ผ่อนคลายประพรมข่มโลกีย์
ให้หมู่มารพาลผจญที่ปนอยู่
ให้รับรู้สู่ความตายกลายเป็นผี
ให้ดักดานขุมนรกอเวจี
ด้วยวลีที่สร้างสรรค์นิรันดร
จะได้เกิดความงามนิยามรัก
จะได้พักเอนกายกับสายสมร
จะได้อยู่คู่เรียงเคียงหลับนอน
ใต้อาภรณ์รจนาทุกราตรี
หลับเถิดหนาปุถุชนเหล่าคนกล้า
หลับตรงหน้าพระพุทธองค์ผู้ทรงศรี
หลับใต้เบื้องแผ่นฟ้าพระบารมี
หลับฝันดีเถิดหนา...ประชาชน
นาคะพรรณ ๑๓ ตุลาคม ๒๕๕๑
photo by: อาคม นาคะ
10 ตุลาคม 2551 12:40 น.
นาคะพรรณ
เจ้ามาจากแดนดินถิ่นหนใด
จึงจัญไรเลวทรามแลต่ำช้า
ไร้ซึ่งศีลคุณธรรมจริยา
เที่ยวไล่ล่าเข่นฆ่าประชาชน
พ่อแม่เจ้าเป็นใครเราใคร่รู้
ถึงเลี้ยงดูอุปมาสัตว์หน้าขน
ให้เจ้าคิดผิดมนุษย์ปุถุชน
ช่างชอบกลกินหินเหล็กดินทราย
ดูหน้าตาเจ้าคล้ายละม้ายเรา
ไยจึงเผาบ้านเมืองฉิบหาย
ปล้นสะดมเอกราชอธิปไตย
บ่อนทำลายพวกผองพี่น้องเรา
อันไพร่พลเจ้ามีมากประมาณ
คิดก่อการอันธพาลด้วยขลาดเขลา
จะแบ่งแยกเพื่อนพี่แลน้องเรา
จะคิดเอาแผ่นดินนี้ไม่มีทาง
บรรพบุรุษชาวเราเฝ้ารักษา
ถูกเข่นฆ่าเลือดท่วมร่วมกันสร้าง
เจ้าเป็นใครทำระยำแล้วอำพราง
มาแอบอ้างโกงแผ่นดินไปกินกัน
ดาวดวงใดไหนเล่าที่เจ้าอยู่
จงรับรู้ความโศกาต้องอาสัญ
พี่น้องเจ้าต้องตายตกตามกัน
สิ้นสายพันธุ์สมเพชเวทนา
เจ้ามาจากแดนดินถิ่นหนใด
จงกลับไปในแดนดินถิ่นนั้นหนา
ครั้นเจ้าเกิดก็ไม่มีอะไรมา
สิ้นชีวาก็อย่าได้อะไรเลย....
นาคะพรรณ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๑
7 ตุลาคม 2551 15:37 น.
นาคะพรรณ
ด้วยรังปูนบีบข้าให้ท้าทาย
ฉาบผิวกายดำด้านให้กร้านโลก
บทเพลงเศร้าเคล้าน้ำตาพาข้าโศก
สายลมโยกโบกมือลาฟ้าสีคราม
ปลุกวิญญาณอุดมการณ์อันหาญกล้า
เผชิญหน้าฝ่าอารมณ์แห่งคมหนาม
มีเผลอไผลดื่มด่ำหลงทำตาม
เสพความงามเปลือกนอกลวงหลอกตา
มาถกเถียงเบี่ยงบ่ายว่าใช่หรือ
สิ่งนั้นคือความต้องการปรารถนา
ไยจึงเกิดเกลื่อนกลาดอุจาดตา
บนโลกาวัตถุบ้าค่านิยม
ลืมรากเหง้าเผ่าพันธุ์บรรพกาล
เหยียบสุสานซากศพเสพสม
พสุธาน้ำตาตกอกระทม
ซากสังคมถมกายมาตายรัง
นอนล้างแผลรอยเก่าที่เราก่อ
ทิ้งทุกข์ท้อเกาะรุมลงหลุมฝัง
สวดส่งซากสังคมบ้าอันน่าชัง
ปลูกสร้างรังอุดมการณ์ทะยานไกล
สู่เสรีเถิดหนาประชาชน
จงหลุดพ้นเห็นแจ้งแถลงไข
ก้าวข้ามผ่านด่านตัณหาฟันฝ่าไป
ด้วยผิวกายหยาบกร้านกาลเวลา
นาคะพรรณ ๗ ตุลาคม ๒๕๕๑
photo by: อาคม นาคะ
3 ตุลาคม 2551 15:14 น.
นาคะพรรณ
ใกล้สิ้นแล้วน้ำตาแห่งฟ้าฝน
กราบเบื้องบนเทวานางฟ้าสวรรค์
ใช่เพราะท่านทรงพิโรธลงโทษทัณฑ์
เสกวสันต์มหันตภัยอันร้ายแรง
เพียงเพราะเศษดินคนบนโลกา
กิเลสหนายิ้มเยาะเสาะแสวง
เด็ดดอกดินสิ้นป่าชัฏลมพัดแรง
โทษฟ้าแกล้งต้องคำสาปตราบทุกวัน
ใกล้สิ้นแล้วน้ำตาแห่งฟ้าฝน
ประชาชนบนบานศาลสวรรค์
เซ่นข้าวตอกดอกไม้ให้เทวัญ
เสกวสันต์อีกสักคราช่วยข้าที
ด้วยเศษดินหน้าแล้งยังแห้งผาก
ความทุกข์ยากพรากชีวิตผิดวิถี
เตรียมดอกดินแหงนบอกฟ้าจงปรานี
ล้างธุลีเพื่อต้นกล้า...ประชาชน
นาคะพรรณ ๓ ตุลาคม ๒๕๕๑
photo by: อาคม นาคะ
หน้าส่วนตัว
1125
