คงมีเพียง...ถ้อยคำลำนำหวาน แม้ไม่อาจบันดาลสมดังถวิล สักเพียงน้อยเจ้ายิ้มชื่นรื่นชีวิน มาลัยวลินกรุ่นกำซาบตราบนิรันดร์ ขอเช้าชื่นเช่นคราฟ้ารุ่งสาง สุกสว่างหยาดเพชรเก็จสวรรค์ นิมิตหมายงดงามตามคืนวัน แทนคำพรเสกสรรค์แด่ขวัญตา ขอกำนัลแด่เจ้าในคราวนี้ ให้คนดีจงสมมาดปรารถนา แม้จุดหมายปลายทางยังห่างตา ขอน้องยาก้าวสู่ฝันอย่างมั่นใจ เป็นอรุณ "รุ่ง" ฉายพรายระยิบ เป็น "นกกระจิบฟองน้ำ" เจ้าแก้มใส เป็น "แดดเช้า" อาบอุ่นละมุนละไม เป็น "หยาดอรุณ" ประดับใจไปแสนนาน
ถึงวันที่ดอกไม้ทั้งสวนเบ่งบาน สายรุ้งอวดสีหวานเอ่ยร่ำลากับสายฝน ผีเสื้อปีกบางหยอกล้อกับเจ้าแมลงปอแสนซน ฟ้ากว้างข้างบนดูแจ่มใสกว่าทุกทุกวัน แม้แต่สายลมหนาวดูราวจะอุ่นกว่าปีก่อนก่อน ติดปีกใจพเนจร.....โบยบินสู่ฝั่งฝัน แต้มยิ้มบนเรียวตา...เจิดจ้าดังแสงตะวัน เมื่อตาประสานกัน..อ้อมแขนกระชับมั่นช่างอุ่นใจ รอยยิ้มของเธอ..เติมเต็มชีวิตฉันให้สวยงาม เสียงหัวเราะของเธอแต่งเติมโมงยามให้มีแต่ความสดใส หมื่นพันล้านถ้อยคำ...ฉันจะนำไปเป็นรางวัลหัวใจ สร้างความรักที่สวยงามและยิ่งใหญ่....มอบให้เธอ
เมื่อบทจบแห่งฝันหวานคือรานร้าว วิมานดาวพราวระยิบกลับลิบหาย ภาพวันเก่าวูบวับแล้วกลับกลาย โอบกอดเพียงเปล่าดายในสายลม กลีบดอกไม้กระจายในสายหมอก น้ำตาคนช้ำชอกช่างปร่าขม หอมเอย..หอมดอกลั่นทม กลิ่นระรวยตามลม..แสนตรมใจฝันร้าง..เลือนหาย กี่กาลฤาจักคลายหวนไห้ หลงเหลือเพียงรอยอาลัย ผ่านมาแล้วผ่านไปในทรงจำ ฝันร้าง...ฝันร้าว นิรันดรอันยืนยาวเพื่อดื่มด่ำ แท้เพียงเงาพร่าไหวในน้ำคำ ถ้อยปลอบโยนรินร่ำ..แค่คำลวง
.....สายฝนบางเบา...... เมฆสีเทากระจัดกระจายในสายลมหนาว อาจค่ำนี้...ท้องฟ้าระยับยิบด้วยแสงดาว อาจคืนนี้...ความปวดร้าวจางหายในสายลม ฉันเพียงหนึ่งใบไม้ของสายธารเวลา พลิกพลิ้วในทะเลน้ำตาอันเย็นชาและปร่าขม เพียงผู้หญิงธรรมดากับความเหว่ว้าในห้วงอารมณ์ สักครั้ง..ใครชื่นชมก็เพ้อพกเป็นเรื่องเป็นราว ..คิดเอื้อมจะเทียบใครอื่น.. ใบไม้เอ๋ย..ยิ้มชื่นทั้งที่ใจเหน็บหนาว หนึ่งใบไม้ในไพรพฤกษ์..กระไรจะเทียบดวงดาว ดาริกากระพริบพราว..หากใจเจ้ากลับมืดมน ....บทเพลงใบไม้ไหว.... เคยกระซิบสั่งคนไกลให้คลายหมองหม่น มาวันนี้..ท่วงทำนองเดียวดายมีไว้เพื่อปลอบใจตน ถ้าใบไม้สักใบจะร่วงหล่น..จะมีไหมใครสักคนเสียน้ำตา
ก้าวไปตามตะวันฉายใต้ผืนฟ้า เดินทางผ่านกาลเวลาอันบ่าไหล อาจเบื้องหน้าฝ่าหุบเหวหรือเปลวไฟ ขอบฟ้าคงไม่เกินใจจักโบยบิน ระหว่างรอยเท้าที่ก้าวย่าง ต้องอ้างว้างเหว่ว้าร้างลาถิ่น กี่คราวครั้งซุกหน้าน้ำตาริน ขอเพียงอย่าสูญสิ้นกำลังใจ อดีตหรือปัจจุบันรอวันผ่าน กงล้อวาระกาลดุจธารใส ระรี่เรื่อยไม่ยั้งรั้งรอใคร ผ่านมาแล้วผ่านไปในมายา ทุกจารึกรอยเท้าที่ก้าวผ่าน จะเรียงร่ำตำนานนักแสวงหา ว่าเรียวรุ้ง
พรายพร่างกระจ่างตา ดังเส้นชัยปรารถนาคว้าเดิมพัน เราต่างมีวันเวลาแห่งชีวิต ด้วยศักดิ์ศรีด้วยสิทธิ์แห่งนักฝัน ด้วยเสรีอิสระใต้แสงตะวัน สู่ปลายทางอันนิรันดร์แห่งฝันงาม
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings
นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Lovers
0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings
นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2141
