18 กรกฎาคม 2547 12:56 น.

:: อันเนื่องจาก แอบรักเธอ :: ของเมกกะ

นางสาวใบไม้


                                        อันเนื่องจากแอบรักเธอ...(ของเมกกะ)    
>>>>>>
แอบรัก เธออยู่เหมือนกัน
แต่เธอนั้นคงไม่รู้ ฉันหวั่นไหว
อยากสบตา แต่ก็อยู่ตั้งแสนไกล
ได้แค่เพียงส่งใจ ไปใกล้เธอ
 
          คงไม่อาจบอกเธอให้รู้ได้
          มันซ่อนอยู่ภายใน  ใจหลงเพ้อ
          ได้แต่คอยเวลาจะได้เจอ
          ฉันกลัวเก้อ ถ้าใจเผลอบอกเธอไป

ไม่ใช่อยากเก็บไว้ให้ใจช้ำ
ที่ต้องทำเพราะว่ากลัวจะไถล
ก็เธอนั้นก็มีคนคู่อยู่ข้างใจ
จึงได่แต่เพ้อเผลอไปตามสายลม
 
          ถ้าลมหนาวพัดผ่านมาคืนนี้
          คงต้องฝากคำไปแทนใจที่ขื่นขม
          คือคำ    รัก   ที่ซ่อนไว้ในอกตรม
          ฝากไปกับสายลม .......ขมขื่นใจ>>>  
                                                                  Sandsun  

 
>>>>>>
ระยะทางไกลกันเช่นวันนี้
เธอคนดีเคยคิดสักนิดไหม
ว่าคนหนึ่งที่ซึ่งอยู่แสนไกล
เก็บหัวใจเอาไว้รอเวลา
 
         อยากจะบอกความนัยใจแทบขาด
         แต่ยังหวาดหวั่นไหวใจนักหนา
         เพราะวันนี้เราเป็นคนไกลตา
         ให้เวลาทดสอบความเป็นไป

หากใจเธอยังคงมั่นอย่างวันนี้
และไม่มีอะไรเปลี่ยนไปได้
วันเวลาหมุนผ่านนานเท่าใด
ทดสอบใจเธอได้นานเท่ากัน
 
         เก็บความรักให้เปี่ยมล้นใจ 
         เก็บไว้เพื่อ....รอวันที่ใฝ่ฝัน
         เก็บไว้เพื่อถักทอสายใยความผูกพัน
         เก็บไว้เพื่อ....รอวันฉันมีเธอ  

                                          >>>นางสาวใบไม้				
14 กรกฎาคม 2547 10:36 น.

:: บทสุดท้ายของนิยายรัก ::

นางสาวใบไม้


บทสุดท้ายของนิยายรัก...คือการกลับมาทบทวนสัญญาเก่า ๆ
ที่เคยบอกว่าจะมีแต่เรา....สองคนเท่านั้น
นับแต่นี้อะไรในโลกจะแปรเปลี่ยนก็ไม่สำคัญ
แต่หนึ่งใจที่มีนั้นจะคงมั่นต่อเธอ
 
          ก็แค่สัญญาของผู้หญิงโง่ ๆ คนหนึ่ง
          มันคงจะไม่ลึกซึ้งเท่ากับสิ่งที่ใครอีกคนเสนอ
          เขาคนนั้นอาจมีมากกว่าหัวใจที่ฉันให้เธอ
          ฉันยอมรับฟังเสมอ.....นะคนดี

ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะโกรธหรอกนะ
ถ้าจะบอกว่าทุกอย่างที่มีมาจะจบสิ้นลงวันนี้
พร้อมจะยอมรับฟังในทุกๆ เหตุผลที่เธอมี
ไม่ได้หวาดกลัวกับการที่ต้องเดินต่อไปเพียงลำพัง
 
          เก็บสายตาเห็นอกเห็นใจแล้วไปซะ
          ไอ้น้ำเสียงเอื้ออาทรน่ะ...ต่อแต่นี้จะเป็นแค่ความหลัง
          ขอโทษนะที่วันนี้ไม่อาจฝืนทนรับฟัง
          เพราะไม่แน่ใจว่าจะสามารถปิดบังความอ่อนแอ

อยากจะร้องไห้....ให้กับการร่ำลา
แต่น้ำตาคงไม่มีค่าจะทำให้เธอหันมาแยแส
อย่าบอกเลยว่ารู้สึกผิดในเมื่อเธอไม่เคยแคร์
ที่ผ่านมามันก็แค่การให้ความรักกับคนไม่มีใจ
 
          บทจบของนิยายรักที่ไม่หวาน
          คือตำนานของความทรมานและหม่นไหม้
          คือบทเรียนสำคัญของคนที่ไม่มีค่าอะไร
          คือบทสุดท้ายที่ทิ้งรอยอาลัยไว้ในความทรงจำ				
13 กรกฎาคม 2547 10:55 น.

:: ยังมีใคร...ส่งใจถึงคุณ ::

นางสาวใบไม้


                 ~*~ คิดถึงใครคนนั้นที่ผูกพันมาเนิ่นนาน 
                         นึกถึงเรื่องวันวานที่ผันผ่านชีวิตเรา 
                          คิดถึงนะ..คิดถึงเธอจะรู้ซึ้งบ้างไหม 
                       ว่าตอนนี้ยังมีใครคอยส่งใจคิดถึงคุณ ฯ  

                   ^*^แม้จะไม่ได้เฝ้ามองตลอดเวลา 
              แต่เธอก็คงรู้ได้ว่า มีดวงตาของพี่เมกอยู่ใกล้..ใกล้ 
                       แม้ไม่ได้ติดตาเธอทุกที่ที่เธอไป 
                     แต่พี่เมกก็ยังคงห่วงใยตลอดเวลา   

                     ^*^แม้ดูเหมือนว่าพี่เมกไม่เอาใจใส่ 
               แต่ยังคอยติดตามความเป็นไปทุกครั้งที่เธอหายหน้า 
                   และแม้เธอจะไม่มีพี่เมกอยู่ใกล้ๆในสายตา 
        แต่ก็อยากให้เธอรู้ว่า..พี่เมกคิดถึงเธอตลอดเวลาเลย......คนดี 				
7 กรกฎาคม 2547 11:53 น.

:: ดอกไม้กับความรัก ::

นางสาวใบไม้

 
                                กลิ่นหอมของดอกไม้ . . 
                        อาจคล้ายกับกลิ่นไอของความรัก 
                        ไม่อยากจากหากได้รู้จัก 
                        เรื่องราวของความรัก คือความสุขใจ 

                                แต่ความสุขมักอยู่ไม่นาน 
                        เหมือนดอกไม้ที่หอมผ่านสายลมไหว 
                        เมื่อความรักพัดผ่าน เมื่อความหวานจางไป 
                        กลิ่นหอมของหัวใจ . . 
                        .....เก็บไว้ได้ แค่ ความทรงจำ
  
                 ...+****+.+**+.+****+.+**+.+****+.+**+.+****+..  
 
                               หอมเอย....หอมกลิ่นดอกรัก
                        เย้ายวนนักชักใจให้ถลำ
                        หอมดอกรักหวามหัวใจไหวน้ำคำ
                        ยังคงย้ำเตือนใจ...ไม่จืดจาง

                               หอมเอย....หอมกลิ่นดอกโศก
                        กลิ่นหอมกรุ่นโลกเมื่อรักห่าง
                        สายลมไหวแผ่วพริ้ว...รักเลือนลาง
                        ทิ้งกลิ่นโศกอ้างว้าง...จับหัวใจ				
7 กรกฎาคม 2547 08:37 น.

:: ตัวประกอบ ::

นางสาวใบไม้


                            เธอเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน
                    คือคำพูดที่ปลอบใจกันเท่านั้นใช่ไหม
                    ส่วนหนึ่งของชีวิตที่ไม่มีความสำคัญใด ๆ
                    มากไปกว่าคนที่เคยสร้างฝันไว้ร่วมกัน
                    ฉันมันก็แค่ตัวประกอบของเธอกับเขา
                    วันคืนเก่า ๆก็แค่ความฝัน
                    ฉันเองต่างหากที่ควรยอมรับกับมัน
                    ว่าวันคืนเหล่านั้นแค่ฝันไป
                    ถ้าจะมีใครผิด....คนนั้นก็คือฉัน
                    ที่ดึงดันจะรักเธอให้ได้
                    ทั้งที่รู้ว่าเธอคงลำบากใจ
                    แค่หวังว่าอะไร ๆ อาจคลี่คลายในสักวัน
                    แต่ฉันก็ยังเป็นแค่ส่วนเกิน
                    แม้เธอไม่หมางเมิน...แต่มันก็แค่นั้น
                    คนที่มาทีหลัง..ยังไงก็ไม่สำคัญ
                    แค่ตัวประกอบเท่านั้น...ฉันเข้าใจ				
Calendar
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนางสาวใบไม้