31 ตุลาคม 2548 11:47 น.
นางสาวใบไม้
.....น้ำตาฟ้าร่วงมาคราเจ็บช้ำ.....
.....ฟ้าจึงร่ำร้องไห้เป็นสายฝน.....
.....เหตุใดเล่าทำให้เจ้าทุกข์ทน.....
.....จึงหลั่งรินเป็นสายชลปนน้ำตา.....
.....แล้วน้ำใสจากหัวใจใครคนหนึ่ง.....
.....มีที่พึ่งให้เอ่อไหลบ้างไหมหนา.....
.....ขอเถิดฟ้าขอฝากหยาดน้ำตา.....
.....ล้างอุราข้าให้หายตรอมตรม.....
.....ขอร้องไห้ครั้งนี้ทีสุดท้าย.....
.....กลางสายฝนโปรยปรายคลายขื่นขม.....
.....ฝากน้ำตาด้วยใจหมายหายระทม.....
.....ไม่อยากก้มหน้าร้องไห้เพียงดายเดียว.....
.....ฝากหยาดฝนที่ร่วงรินทุกถิ่นที่.....
.....ถึงคนดีที่ร้างไกลไม่แลเหลียว.....
.....ฝากน้ำฟ้าแทนน้ำตาอีกคราเดียว.....
.....คนเปล่าเปลี่ยวขอล้างใจในฝนพรำ.....
28 ตุลาคม 2548 15:33 น.
นางสาวใบไม้
เคยไหม...อยู่ดีดีก็อยากร้องไห้
ทั้งที่ตอบตัวเองไม่ได้ว่าเหตุใดจึงอ่อนล้า
อาจเพราะสับสนกับหนทางที่ผ่านมา
หรือเป็นเพราะว่า...ฉันไม่ยอมรับความจริง
มันไม่มีทางจะกลับไปเป็นเช่นวันเก่า
เหมือนกับที่เราไม่สามารถทำให้โลกหยุดนิ่ง
ลืมเถิดนะ...ลืมคืนวันที่เคยแอบอิง
จบสิ้นแล้ว...ทุกสิ่ง...ไม่มีอะไรดีขึ้นมา
ใจเอ๋ย...เลิกหลอกตัวเอง...เสียที
ยอมรับสิว่าต่อแต่นี้...คงเหลือเพียงความเหว่ว้า
ลืม...ลืมให้หมด...ลืมทุกอย่างที่เคยเป็นมา
อยากร้องไห้ก็ร้องเถอะนะ..ดีกว่าให้น้ำตาท่วมหัวใจ
คงมีสักครั้งที่จะก้าวผ่านความปวดร้าว...ในวันนี้
เพื่อค้นหาความรู้สึกที่ดีแสนดี...ในโลกใบใหม่
คงอีกไม่นานที่หยาดน้ำตาจะเหือดแห้งหายไป
แล้ววันนั้นคงจะยิ้มได้...อย่างที่..เคยมีมา
27 ตุลาคม 2548 10:55 น.
นางสาวใบไม้
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค ว า ม ท ร ง จำ
บั น ทึ ก ทุ ก ก า ร ก ร ะ ทำ อั น ล้ำ ค่ า
ปิ ด ผ นึ ก เ ก็ บ ใ ส่ ก ล่ อ ง ก า ล เ ว ล า
ใ ห้ เ ข็ ม น า ฬิ ก า ตี ต ร า อ า ยุ ใ จ
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค ว า ม ฝั น
บั น ทึ ก สี สั น ด อ ก ไ ม้ บ า น ไ ส ว
ก อ บ เ ก็ บ ด า ว ร ะ ยิ บ ณ โ พ้ น ฟ้ า ไ ก ล
จ า รึ ก ไ ว้ เ ป็ น ร่ อ ง ร อ ย จา ก ผื น ดิ น
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค ว า ม รั ก
ย้ำ ร อ ย ส ลั ก สิ่ ง ที่ เ ค ย ถ วิ ล
จ ด จ า ร เ พ ล ง รั ก ที่ เ ค ย ไ ด้ ยิ น
ห้ ว ง ค ว า ม ห ว า น ที่ ไ ม่ สิ้ น ไ ป จ า ก ใ จ
ไ ด อ า รี่ แ ห่ ง ค น พ เ น จ ร
บั น ทึ ก ทุ ก บ ท ต อ น ที่ ห ว า ม ไ ห ว
ต ร า บ ผี เ สื้ อ ตั ว สุ ด ท้ า ย โ บ ย บิ นไ ป
ล ม ห า ย ใ จ ยั ง ก รุ่ น ก ลิ่ น ไ อ ค ว า ม ท ร ง จำ
25 ตุลาคม 2548 15:42 น.
นางสาวใบไม้
ไม่มีอีกแล้วแววตาคู่นั้น
สิ้นแล้วความฝันที่เคยหมาย
ต่อแต่นี้มีแต่ความเปล่าดาย
ด้วยทุกอย่างมาสายจนเกินไป
ฉันจะเข้มแข็งอย่างที่สัญญา
ทั้งที่ไม่อาจห้ามน้ำตาไว้ได้
แต่ไม่อ่อนแอยอมแพ้แก่หัวใจ
จะก้าวต่อไปแม้เพียงลำพัง
แค่เพียงปาฏิหาริย์มีอยู่จริง
แลกทุกสิ่งให้เธอลืมตาอีกครั้ง
แม้ทุกข์ทั้งโลกเข้ามาประดัง
ฉันพร้อมจะรั้งโดยไม่คำนึง
หากสามารถย้อนเวลากลับไปได้
ตราบจนนาทีสุดท้ายมาถึง
บันทึกทุกช่วงเวลาที่ตราตรึง
ว่าครั้งหนึ่ง...เราเคยรักกัน
หลับให้สบายเถิดนะคนดี
แล้วคืนนี้เราจะพบกันในฝัน
ที่เป็นโลกของสองเราชั่วนิรันดร์
แม้ความจริงอันปวดร้าวนั้นก็มิอาจพรากเรา
22 ตุลาคม 2548 13:55 น.
นางสาวใบไม้
รอยสัมผัสอบอุ่นยังคุ้นจิต
ใช่ถือสิทธิ์เป็นเจ้าของร่ำร้องหา
หากเก็บความอ่อนหวานที่ผ่านมา
เตือนตัวว่าครั้งหนึ่งเคยซึ้งใจ
จำมืออุ่นยื่นมาแตะหน้าผาก
ถ้อยคำฝากอาทรตอนเป็นไข้
หนาวหรือร้อนตอบบ้างเป็นอย่างไร
ช่างห่วงใยยิ่งแล้วหนอแก้วตา
เพียงแค่นั้นยังไหวหวั่นถึงวันนี้
ยังตื้นตันทุกวจีที่ห่วงหา
แอบคำนึงถึงเธอนั้นทั้งน้ำตา
บอกใจว่าต่อแต่นี้ไม่มีเธอ
หน้าส่วนตัว
1445
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
