23 ธันวาคม 2548 12:26 น.

::ไม่เจียม ::

นางสาวใบไม้



                           รู้ทั้งรู้รักแล้วไม่แคล้วเจ็บ
                    ยังอุตส่าห์เฝ้าเก็บเอามาฝัน
                    เขาเคยมีบ้างไหมเยื่อใยกัน
                    ยังดึงดันหนอใจ....กระไรเลย

                    สักเสี้ยวหนึ่งของใจหากได้สิทธิ์
                    เพียงสักครู่แนบชิดนะอกเอ๋ย
                    หวังสายตาสบตาว่าคุ้นเคย
                    ไม่อยากเอ่ยเพียงแย้มยิ้มก็อิ่มใจ

                    แม้ต้องเสียน้ำตาอีกกี่หน
                    บอกใจทนไว้ก่อนอย่าอ่อนไหว
                    ยอมทำเพียงเฝ้าดูอยู่ไกลไกล
                    ต้องการได้แค่รับรู้เธออยู่ดี

                    โอ้หัวใจเจ้ากรรมช่างทำได้
                    ยอมอับอายให้เขาหมิ่นสิ้นศักดิ์ศรี
                    ไม่เจียมตัวหนอหัวใจไม่รักดี
                    ต้องปวดร้าวเช่นนี้อีกกี่ครั้ง

                    จึงจะเจ็บจนสาใจคนไร้ค่า
                    เขาน่ะหรือจะเวทนาอย่าไปหวัง
                    เพียงตัวเองโศกซ้ำซ้ำอยู่ลำพัง
                    ถูกเขาชังจะโทษใคร..อยากไม่เจียม


				
19 ธันวาคม 2548 11:23 น.

::อาจเพียง..ใบไม้::

นางสาวใบไม้


เพียงใบไม้..คือใบไม้
ไม่มีความหมายอื่นใดซ่อนเร้น
"คือสามัญ"เฉกเดียวกันที่ฉันเป็น
เช่นที่ใครอาจมองเห็น...ด้วยดวงตา
 
แม้งดงามยามประดับกับก้านกิ่ง
ใช่เฉยนิ่งรอวันถมห่มแหล่งหล้า
ยังคงฝากบางสิ่งไว้ในกาล-เวลา
มอบคุณค่าอันยิ่งใหญ่ให้วารวัน

หนึ่งใบไม้ร่วงหล่นลงพรมพื้น
หวังหยิบยื่นแรงใจจุดไฟฝัน
กระซิบแผ่วแว่วว่าอย่าจาบัลย์
คงสักวันแตกรากหน่อละอองาม

อาจพลิกฟื้นคืนใหม่..ในไม่ช้า
เร้นกอหญ้าแฝงกายใต้ไหน่หนาม
เพียงวันพรุ่งยังคงมีฟ้าสีคราม
ยอดอ่อนคงผลิงาม..อร่ามตา

ฟังเถิด...ฟังเพลงใบไม้ไหว
อย่ามัวทอดอาลัยร่ำไห้หา
ฟังเถิดฟังเหล่าวิญญูผู้ผ่านมา
หวิวหวิวหวีดแว่วว่า...อย่าท้อเลย

ร้อยจำเรียงอักษรามาขับขาน
บรรเลงเพลง..จากดวงมานมาเฉลย
อาจสูงสุด..สู่สามัญอย่าพรั่นเลย
ชีพใหม่เผยบานสะพรั่งทั้งแผ่นดิน
				
14 ธันวาคม 2548 15:30 น.

::หลงเงาจันทร์::

นางสาวใบไม้



                 ราตรีนี้จันทร์แจ่มแอร่มฟ้า
           ดาริกาพราวพริบระยิบไหว
           ลานดาวรายล้อมจันทร์อันอำไพ
           แสงนวลใยทอฟ้าคราคืนเพ็ญ

           เมื่อจันทราน่าพิสมัยร่ายมนตร์ขลัง
           นิศาชลพรูพรั่งหลั่งให้เห็น
           ไหลรินร่วงดื่มด่ำชื่นฉ่ำเย็น
           ไม่วายเว้นกำซาบอาบกมล

            คือคืนวันพระจันทร์ช่างเป็นใจ
            เด่นกระจ่างสว่างไสวในเวหน
            มีเพียงเธอและฉันกันสองคน
            กับเงารักท่วมท้นล้นแววตา

             ขอหนุนตักเธอจนกว่าฟ้ารุ่งสาง
             ไม่จืดจางห่างเหเสน่หา
             ขอหลับฝันในไออุ่นกรุ่นวิญญา
             ฟังเพลงซึ้งกล่อมนิทราพาฝันดี

              ขอเพียงพรประคองขวัญ..จันทร์เจ้าขา
              ปลอบดวงใจยอดชีวาอย่าหน่ายหนี
              ให้สองเราประคองรักมั่นภักดี
              ขอจันทราเป็นสักขี..รักนี้เทอญ

				
7 ธันวาคม 2548 11:59 น.

::ทิ้งใบ::

นางสาวใบไม้


                      ถึงเวลาจำพรากลาจากกิ่ง
              จำละทิ้งก้านน้อยให้คอยหา
              เพราะรักเจ้าจึงไม่พรั่นหวั่นวิญญา
              แม้ร่วงถมพสุธาข้ายินดี

                      เพื่อดำรงต้นไว้แม้ตายก่อน
             ฝากวิงวอนด้วยรักไว้ศักดิ์ศรี
             จากกันไปเพียงเจ้ายืนคืนชีวี
             ชีพข้านี้ขอเป็นพรมคอยห่มดิน


				
Calendar
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนางสาวใบไม้