28 กันยายน 2549 10:48 น.
นางสาวใบไม้
ก้าวไปตามตะวันฉายใต้ผืนฟ้า
เดินทางผ่านกาลเวลาอันบ่าไหล
อาจเบื้องหน้าฝ่าหุบเหวหรือเปลวไฟ
ขอบฟ้าคงไม่เกินใจจักโบยบิน
ระหว่างรอยเท้าที่ก้าวย่าง
ต้องอ้างว้างเหว่ว้าร้างลาถิ่น
กี่คราวครั้งซุกหน้าน้ำตาริน
ขอเพียงอย่าสูญสิ้นกำลังใจ
อดีตหรือปัจจุบันรอวันผ่าน
กงล้อวาระกาลดุจธารใส
ระรี่เรื่อยไม่ยั้งรั้งรอใคร
ผ่านมาแล้วผ่านไปในมายา
ทุกจารึกรอยเท้าที่ก้าวผ่าน
จะเรียงร่ำตำนานนักแสวงหา
ว่าเรียวรุ้ง
พรายพร่างกระจ่างตา
ดังเส้นชัยปรารถนาคว้าเดิมพัน
เราต่างมีวันเวลาแห่งชีวิต
ด้วยศักดิ์ศรีด้วยสิทธิ์แห่งนักฝัน
ด้วยเสรีอิสระใต้แสงตะวัน
สู่ปลายทางอันนิรันดร์แห่งฝันงาม
26 กันยายน 2549 11:50 น.
นางสาวใบไม้
วั น เ ว ล า อ่ อ น ห ว า น เ พิ่ ง ผ่ า น พ้ น
ใ จ เ ค ย ห ม่ น จึ ง พ ร่ า ง ส ว่ า ง ไ ส ว
เ ค ย เ ห น็ บ ห น า ว ก ลั บ อุ่ น ล ะ มุ น ล ะ ไ ม
เ ช้ า วั น ใ ห ม่ ด อ ก ไ ม้ ไ ด้ เ บ่ ง บ า น
คื น ค ว า ม ชื่ น ฉ่ำ จ า ก น้ำ ฟ้ า
ที่ ร่ ว ง ริ น ล ง ม า ทุ ก ท า ง ผ่ า น
ห ย า ด ล ะ อ อ ง พ ลิ้ ว พ ร ม ห่ ม ทุ่ ง ธ า ร
จึ ง เ จ้ า ห ว่ า น ด อ ก ไ ม้ ไ ว้ ก ล า ง ใ จ
วั น เ ว ล า อ่ อ น ห ว า น เ พิ่ ง ผ่ า น พ้ น
เ ป รี ย บ เ ธ อ ดั ง ส า ย ฝ น อั น ห ย า ด ใ ส
ริ น ร ด ล ง ถ้ ว น ทั่ ว ทั้ ง หั ว ใ จ
แ ก้ ม อิ่ ม จึ ง แ ต้ ม ยิ้ ม ใ ส ใ น วั น นี้
เ มื่ อ ส า ย ล ม บ ร ร เ ล ง บ ท เ พ ล ง ก ล่ อ ม
จึ ง ร ะ บำ ด อ ก ไ ม้ ห อ ม ใ น ส ว น ศ รี
ใ บ ไ ม้ ร่ า ย ลำ นำ คำ ก วี
ต อ บ แ ท น วั น แ ส น ดี . . ที่ มี เ ธ อ
22 กันยายน 2549 11:02 น.
นางสาวใบไม้
มีเธอเสมอในความทรงจำ
ยังดื่มด่ำกับถ้อยคำอันหวานไหว
แม้ฟ้ากว้างหนทางยังห่างไกล
แต่ไม่เกินหากใจจักใกล้กัน
เพลงใจยังกล่อมใจไม่รู้จบ
รอคอยวันพานพบอย่างที่ฝัน
สานสายใยแสนงามความผูกพัน
มีเธอฉันเคียงข้างไม่ร้างลา
มีเธอเสมอในความฝัน
กุมมือกันสู่หวังวาดปรารถนา
กลางกระแสสายธารกาลเวลา
ฝ่าเกลียวคลื่นรื้นน้ำตาแม้ล้าใจ
มีเธอเสมอในความคิดถึง
ลึกซึ้งในโมงยามความหวั่นไหว
ฟ้าเบื้องหน้าอาจดายเดียวเปล่าเปลี่ยวใจ
แต่ปีกฝันบินมาไกลเกินไหวทัน
เถิด..เมื่อมีเธอเป็นดั่งความหมาย
จักบินไปท้าทายความใฝ่ฝัน
ให้ความรักส่องทางต่างตะวัน
ตราบนิรันดร์..ใจฉันมั่นเพียงเธอ
18 กันยายน 2549 11:06 น.
นางสาวใบไม้
เพียงสายใยก่อร่างจากว่างเปล่า
ถักทอเป็นรูปเงาการเฝ้าหวัง
เนิ่นนานจนเกินรอท้อกำลัง
ที่จีรังคือซากใจในน้ำตา
แท้ที่จริงความฝันเพียงความฝัน
ในเงียบงันเสียงใจไห้โหยหา
สิ้นเยื่อใยทั้งที่ไร้คำร่ำลา
เพียงสายลมพัดมาเพื่อผ่านไป
ยอมรับ..เถิดใจจงยอมรับ
ทุกสิ่งสรรพล่วงผ่านดุจธารไหล
ไม่รั้งรอหยุดเฉยเคยคอยใคร
ความเป็นไปของใจไม่ต่างกัน
แม้ชะตาขีดให้ได้พานพบ
หากเส้นทางบรรจบเพียงภาพฝัน
สร้างพันธะโยงใยสายสัมพันธ์
เพื่อร้าวรานในวันอันร้างไกล
หน้าส่วนตัว
2507
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
