30 เมษายน 2547 18:11 น.
นายกระต่ายขาว
ฉันจะอยู่เช่นโลกโอบกอดเธอ
เปรียบเสมอโลกโอบล้อมมหาสมุทร
ท้องทะเลไกลตามองไม่สุด
ท้องฟ้าฉุดตามไปทั่วคุ้งวารี
เธอเป็นน้ำไหลรินไปที่ไหน
ฉันใคร่เป็นฟ้าตามไปทุกที่
สองน้ำฟ้าคู่โลกอีกกี่ปี
รักฉันนี้มีเหมือนไม่ต่างกัน
30 เมษายน 2547 18:01 น.
นายกระต่ายขาว
กระหายในคอแห้งเหือดหาย
เหนียวน้ำลายกลืนข่มแทบม้วยสิ้น
น้ำทั่วตัวกินไม่ได้ไม่ถวิล
ดั่งผึ่งมิ้นต้องน้ำหวานเลี้ยงตน
หาน้ำใจใสซื่อบริสุทธิ์
เผื่อได้ฉุดชีพให้ได้อีกหน
ผ่านกาลนานเนินไม่ได้ยล
น้ำใจคนหายากไซ้ไร้ชีวี
30 เมษายน 2547 17:55 น.
นายกระต่ายขาว
อยู่ทางนี้ฝนตกได้ยินไหม
เสียงหัวใจเต้นแข่งกับฟ้าร้อง
น้ำท่วมทุ่งไหลหลั่งท่าเนืองนอง
คิดถึงสองครองกอดอยู่ด้วยกัน
ฝนมาแล้วไม่นานหนาวตามมา
ฟ้าก็ลาฤดูผลัดเปลี่ยนผัน
หัวใจเดียวดวงนี่ยังรอวัน
รอเธอนั้นกลับมากอดดูฝนพร่ำ
30 เมษายน 2547 17:54 น.
นายกระต่ายขาว
อยู่ทางนี้ฝนตกได้ยินไหม
เสียงหัวใจเต้นแข่งกับฟ้าร้อง
น้ำท่วมทุ่งไหลหลั่งท่าเนืองนอง
คิดถึงสองครองกอดอยู่ด้วยกัน
ฝนมาแล้วไม่นานหนาวตามมา
ฟ้าก็ลาฤดูผลัดเปลี่ยนผัน
หัวใจเดี่ยวดวงนี่ยังรอวัน
รอเธอนั้นกลับมากอดดูฝนพร่ำ
30 เมษายน 2547 17:44 น.
นายกระต่ายขาว
น้ำตาไหลเอื้อยเอื้อยเรื่อยเรื่อยริน
ความถวิลกินใจให้เจ็บร้าว
น้ำตานองอาบแก้วใสปนคาว
ร้องไห้หนาวร้าวรวดอ่วมอุรา
น้าจากตาไหลรินจรดเช้าค่ำ
ความระกำช้ำรักไม่จ่างหน้า
น้ำตาแห่งรักยังรินไม่รู้โรยรา
น้ำตากุหลาบนี้เจ็บกว่าสิ่งใด
หน้าส่วนตัว
609
