30 มีนาคม 2546 07:57 น.

ปล่อยทิ้งไป....เถิดเจ้า

นายดอกไม้

ค่ำแล้วเอยน้องจ๋า...นภาหมอง
ฟ้าสีทองเริ่มจาง...แลห่างฟ้า
แจ้วแจ้วแว่ววิหค...เสียงนกกา
เป็นสัญญายามย่ำ...ใกล้ค่ำคืน

ไม่นานนักฟ้าใส...จะหายจาก
น้ำตาพรากเช่นกัน...ไม่นานฟื้น
ปล่อยทิ้งไประทม...ทุกข์ขมขื่น
กับค่ำคืนแสนหวาน...ของจันทร์งาม

พรุ่งนี้เช้าวันใหม่...จวนใกล้มา
แสงจันทราลี้ไกล...หากใครถาม
คือบอกทางปลดปลง...ให้นงคราม
ปล่อยไปตามแสงดาว...เมื่อเช้าเยือน

หลับฝันดีเถิดเจ้า...อย่าเหงาหงอย
พี่จะคอยปลอบจิต...ไม่คิดเผือน
แม้นเหนื่อยใจอ้างว้าง...นั่งเป็นเพื่อน
ตราบดาวเดือนสิ้นฟ้า...ทิวาคืน...				
25 มีนาคม 2546 08:06 น.

ฝาก...นาง

นายดอกไม้

ฝากสายลมพรมพลิ้ว...ตามทิวไม้
หอบสายใยผูกพัน...มั่นเสมอ
เป็นคำเว้าส่งเสียง...มอบเพียงเธอ
ดุจพร่ำเพ้อจากใจ...คนไกลจร

ขอทุกคืนเธอนั้น...จงฝันดี
ผองไพรี(จง)ห่างไกล...อย่าได้หลอน
หลากผู้คนปักษ์ป้อง...คราน้องนอน
เพื่อบังอรแกร่งกล้า...สู้ตะวัน

พี่อยู่ไกลเกินฟ้า...จะคว้าถึง
แต่ตราตรึงเตือนจิต...มิคิดผัน
ยังคงมั่นมากเหลือ...เหมือนเมื่อวาน
จึงอ้อนผ่านสายลม...พลิ้วพรมมา

เห็นไหมนั่นดาวน้อย...ที่ลอยคว้าง
พี่ฝากต่างหนึ่งดวง...จิตห่วงหา
ทั้งดวงใหญ่แจ่มจันทร์...มอบกัญญา
แทนคำว่า คิดถึง...อย่างตรึงใจ...				
23 มีนาคม 2546 07:41 น.

คิดถึงเอย…

นายดอกไม้

คิดถึงเอยเคยชื่น...เมื่อคืนหนาว
คิดถึงดาวพราวพร่าง...บนทางฝัน
คิดถึงหนอ-บอบบาง...ของนางนั้น
คิดถึงวันสองเรา...เคียงเคล้ากาย

คิดถึงเอยเคยหวาน...เมื่อกาลก่อน
คิดถึงย้อนหวนกลับ...ลาลับหาย
คิดถึงหนอยามเย็น...ไม่เว้นวาย
คิดถึงใบหน้านวล...ยังชวนชม

คิดถึงเอยเคยผูก...เหมือนปลูกรัก
คิดถึงนักสองแก้ม...ซอกแซมผม
คิดถึงหนอดวงหน้า...แม่ตา-กลม
คิดถึงลมโชยพัด...ดาวกลาดเกลื่อน

คิดถึงเอยเคยเคียง...ฟังเสียงใส
คิดถึงไออิงอุ่น...ยังคุ้นเหมือน
คิดถึงหนอสัญญา...ไม่ลาเลือน
คิดถึงเดือนหน้าหนาว...(จะ)เข้าวิวาห์...				
19 มีนาคม 2546 15:11 น.

หวั่นจริง...เจ้า

นายดอกไม้

พลิ้วพลิ้วแว่วสำเนียง...พร่ำเรียกหา
ซึ้งอุราไม่หาย...อกไหวหวั่น
กระซิบส่งถ้อยคำ...เธอรำพัน
โอ้สวรรค์อยู่ไหน...ไม่ไกลเกิน

หวานจริงหนอน้ำค้าง...ที่นางมอบ
เจ้าช่างปลอบออดอ้อน...ดูค้อนเขิน
อยู่กับน้องนานเนา...เสียงเว้าเชิญ
พี่ยังเพลินรสล้ำ...ถ้อยคำจา

เสนาะนักเสียงสั่ง...น้องนางเอ่ย
อยู่เป็นเขยบ้านนี้...นะพี่จ๋า
พร้อมส่งยิ้มแย้มอาย...บนใบหน้า
ทั้งสายตาพริ้มหวาน...ไร้วันจาง

หวั่นจริงหนอน้องเอย...พี่เปรยเจ้า
กลัวถึงเช้าต้องจาก...พลัดพรากห่าง
คล้ายเพียงเจ้าพูดเหมือน...ฝันเลือนราง
ด้วยพี่ยังต่ำต้อย...คงด้อยเกิน...				
17 มีนาคม 2546 07:16 น.

เก็บไว้...นะ

นายดอกไม้

เก็บหยาดฝนสั่งฟ้า...จากป่าหนาว
เก็บเรื่องราวคนไกล...มาใส่ฝัน
เก็บสายลมชมชื่น...ทุกคืนวัน
เก็บพระจันทร์ดวงแย้ม...มาแต้มใจ

เก็บหาดทรายระริ้ว...ด้วยปลิวคลื่น
เก็บระรื่นแก้มนิ่ม...เคยยิ้มใส
เก็บมือน้อยร้อยเรียง...คอยเคียงกาย
เก็บดอกไม้ใบหญ้า...จากป่ากอ

เก็บก้อนหินดินปุ๋ย...เคยคุ้ยขุด
เก็บสายหยุดแรกยล...มอบคนขอ
เก็บสายรุ้งปลายฟ้า...เคล้าพะนอ
เก็บใส่ห่อห้องหวง...ของดวงใจ

เก็บสายัณห์แลเห็น...ยามเย็นย่ำ
เก็บหนึ่งคำสัญญา...เคยว่าไว้
เก็บความหวังเราสอง...ประคองกาย
เก็บสายใยเคยคลอ...ขอต่อเติม...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนายดอกไม้
Lovings  นายดอกไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนายดอกไม้
Lovings  นายดอกไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนายดอกไม้
Lovings  นายดอกไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนายดอกไม้