30 ตุลาคม 2551 21:31 น.
นายธนา
พิรุณลาละร้าง โรยลา
ฝนท้ายเทลงซา ค่ำเช้า
ละอองไออิ่มเวหา เอิบออบ เมฆนา
เย็นเนื้อเหลือเหน็บร้าว หนาวแล้วหรือไร
คืนคลุมคราค่ำคล้อย คือคราว
เดือนเด่นดาษดวงดาว ดื่นฟ้า
พรมพรูพร่างแพรวพราว หยาดน้ำ ค้างเฮย
ลมเชยฉิวเชื่องช้า ย่ำแล้วเหมันต์
งามงอนงอกเงยงิ้ว งดงาม
เติมแต่งต้นเต็มตาม ทุ่งท้อง
คือฤกษ์บ่งเบิกยาม หนาวย่ำ เยือนแฮ
ถึงคราวหนาวครองห้อง อาบฟ้าแลดิน
ลมหนาวคงหนาวเนื้อ ฉ่ำเย็น
แต่หนาวย่อมต้องเป็น เช่นนี้
ผิงไฟห่มผ้าเร้น อิงอุ่น ไอนา
หนาวคลายหายหลีกลี้ เมื่อรู้วิธีแปลง
ใครมิอาจทราบแจ้ง ประการใด
หนาวนี้หนาวเพียงไหน ไป่รู้
รู้เพียงว่าหนาวใจ อยู่ทุก ฤดูเฮย
หนาวกว่าหนาวเหลือสู้ สุดช้ำหนาวใจ
20 ตุลาคม 2551 09:44 น.
นายธนา
กับคำถามคำเดิมที่สงสัย
ว่าตัวเรามาทำอะไร ณ ที่นี่
จนเวลาผ่านเลยเกือบสี่ปี
หาคำตอบได้สักทีที่ถามนั้น
โอ้มวลเหล่าชาวนิสิตนักศึกษา
เรามุ่งหมายมั่นมาหาความฝัน
ตามเส้นทางร่างชีวิตที่คิดกัน
เพื่อสู่วันสมจินต์ปริญญา
เราอาศัยมหาวิทยาลัย
เป็นที่พึ่งพิงให้การศึกษา
เป็นที่สอนมิใช่เพียงแต่ตำรา
แต่สอนให้รู้ค่าชีวิตตน
สอนให้ทำสอนให้รู้สอนให้คิด
เรียนถูกผิดแก้ไขไม่สับสน
เพื่อพร้อมเป็นผู้ใหญ่รับใช้ชน
สอนให้คนเป็นคนพ้นจากตรม
จากปีหนึ่งปีสองสู่ปีสาม
เรียนรู้ความจำเพราะอย่างเหมาะสม
หลากแวดล้อมรอบข้างวางอบรม
ขัดเกลาปรับลับคมบ่มมิคลาย
จนปีสี่เทอมสุดท้ายใกล้มาถึง
จึงได้รู้แน่ซึ่งถึงความหมาย
มหาวิทยาลัยให้อะไรเรามากมาย
และพาเราสู่สายปัญญาชน
13 ตุลาคม 2551 22:29 น.
นายธนา
หอฉันอยู่ซอย ปากซอยมีเซเว่น
ฉันชอบไปซื้อ ซื้อของเซเว่น
อยากซื้ออะไร ซื้อได้เซเว่น
ขนมนมน้ำ น้ำหวานเซเว่น
ขนมจีบซาลาเปา ข้าวกล่องเซเว่น
รสชาติอร่อยดี ซื้อที่เซเว่น
เช้าเย็นเห็นคน คนเข้าเซเว่น
ผู้คนขวักไขว่ อยู่ในเซเว่น
วันหนึ่งหิวข้าว จึงเข้าเซเว่น
อยู่อยู่มีโจร โจรปล้นเซเว่น
โจรปล้นของไป ไปจากเซเว่น
ฉันยืนตกใจ ข้างในเซเว่น
แล้วฉันสงสัย ใครปล้นเซเว่น
เดือนร้อนอย่างไร ไยปล้นเซเว่น
ถึงหอเปิดทีวี ช่องที่เซเว่น
ดูข่าวเข้าใจ ทำไมปล้นเซเว่น
ก็ของแพงล้น เลยปล้นเซเว่น
โจรจึงชุกชม ซุ่มปล้นเซเว่น
**ผลงาน"เซเว่น"นี้ผมได้แรงบันดาลใจมากจากบทกวี
"บทกล้วยหาย" ของ วัฒน์ วรรลยางกูร
8 ตุลาคม 2551 15:38 น.
นายธนา
ตูมตูมระเบิดขว้าง รมควัน
นองนองน้ำตาพลัน ยิ่งล้ำ
ไทยรบไทยด้วยกัน ไทยเศร้า ไทยนา
แรงต่อแรงชอกช้ำ ยิ่งแล้วธรณิน
ตีต้องตีต่อต้อง ตายลือ
ต่างฝ่ายต่างลุกฮือ ไป่แพ้
ชนะนั่นใดฤๅ หนอท่าน แจงเฮย
สากศพคราบเลือดแท้ แน่แล้วหรือชัย
ไทยไทยทั้งหมดนั้น คือไทย
จักเข่นกันไปไย พี่น้อง
ปองดองครองรักใคร่ เพื่อไทย มั่นนา
หากแยกแตกพวกพ้อง อาจมล้างมิเหลือไทย
ถอยหลังคนละเก้า หยุดฟัง
ปะทะกันก็พัง หมดสิ้น
ต่างคนต่างก็หวัง ไทยสุข มิใช่ฤๅ
หรือต้องแตกดับดิ้น จึ่งรู้ควรใด
โอ้..ไทยสุดบอบช้ำ เหลือดี
เมื่อไหร่หนอสามัคคี เบิกฟ้า
ขอสันติ์สร้างทางปรีด์- เปรมปลั่ง ไทยนา
ไทยจงรักไทยทั่วหน้า อีกครั้งเถิดไทย
หน้าส่วนตัว
1317
