20 กันยายน 2548 06:46 น.

ฝากกลอนถึงเธอ

นิรนาม / แก้ว กลางไพร


ร้อยอักษรเป็นคำกลอนวอนไปถึง
ใครคนหนึ่ง...อยู่บ่อพลอย...ฉันคอยหา
ด้วยคารมคมคายนักปักอุรา
ด้วยภาษา...วิจิตร...ประดิษฐ์ความ

ทั้งสำนวนชวนให้ซึ้งตรึงดวงจิตร
อยากเป็นมิตรกับคนไกลใจวาบหวาม
อยากรู้จักทักทายได้ทุกยาม
นิรนาม...เพื่อนนักกลอน...วอนถึงเธอ.
				
20 กันยายน 2548 06:43 น.

ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น

นิรนาม / แก้ว กลางไพร


ฉันไม่ใช่คนกลอกกลิ้งหญิงคนนั้น
ฟังรำพันเธอว่าพาหวั่นไหว
เธออย่าพึ่งตัดรอนอ่อนหทัย
ขอโปรดได้ฟังถ้อยร้อยกลอนมา

เธอถูกหญิงคนหนึ่งซึ่งรักมาก
เขาตีจากไม่คะนึงพึงหวนหา
ปล่อยเธอให้นั่งเศร้าเหงาอุรา
เขาไม่มาปล่อยเธอเดี่ยวอยู่เดียวดาย
	
พิษของความผิดหวังฝังดวงจิต
เธอจึงคิดเกลียดชังหญิงทั้งหลาย
ด้วยพิษรักหนาวเหน็บเจ็บทั่วกาย
ใจสลายด้วยพิษรักปักเกาะกิน
              
ฟังทางนี้หน่อยนะฉันจะเฉลย
ฉันก็เคยรักสลายมลายสิ้น
ทั้งเจ็บแสบแปบกมลจนชาชิน
น้ำตารินหลายหนจนชิงชัง
	
ฉันก็ยังยิ้มรื่นอย่างชื่นจิต
เพราะฉันคิดโลกนี้ยังมีหวัง
เธออย่าพึ่งท้อแท้แพ้พลัง
เจ็บเพียงครั้งเธออย่าหลบอย่าซบเซา
				              
ฉันนี้แหละคือคนจริงหญิงคนนี้
 จะช่วยชี้ไม่หนีห่างเหมือนอย่างเขา
จะรักษาแผลใจให้บรรเทา	
แล้วสองเราช่วยกันสร้างทางสุขเอย .  

				
20 กันยายน 2548 06:37 น.

ความจริง…จากใจ

นิรนาม / แก้ว กลางไพร

      
      ฉันพึ่งรู้...ความในใจ...ในวันนี้     
      ดวงฤดีฉันคิดถึงคะนึงหา
      ฉันพึ่งรู้ว่าฉันรักปักชีวา                  
      กว่าจะซึ้งถึงคุณค่าน้ำตาริน
                                              ด้วยเธอจากโลกไปไม่คืนกลับ         
                                              ร่างเธอลับดับไปใจถวิล
                                              ทิ้งความเหงาเศร้าหทัยในชีวิน        
                                              ฉันต้องกินน้ำตาทุกนาที
      ด้วยฉันเคยเอ่ยวจีที่เย้ยหยัน          
      คราพบกันฉันหยิ่งเกินเมินหน้าหนี
      ทั้งพูดจาปราศรัยไม่ใยดี                
      แม้นเธอมีความจริงใจฉันไม่มอง
                                               เด็ดดอกรักวางลงตรงหลุมศพ        
                                               พื้นดินกลบไม่พบหน้าพาเศร้าหมอง
                                               ถ้าชาติหน้ามีจริงสิ่งหมายปอง      
 	                          ขอเราสองได้ครองคู่อยู่นิจรันดร์
      ฉันพึ่งรู้...ความจริงใจ...ในวันนี้         
      ก็วันที่เธอจากโลกวันโศกศัลย์
      ฉันพึ่งรู้ว่าฉันรักปักชีวัน   
      แต่ว่ามันสายเกินซึ้งฉันจึงตรม   
				
9 กันยายน 2548 18:30 น.

*** หลงป่า ***

นิรนาม / แก้ว กลางไพร


สนเพลิดเพลินเดินชมป่าพนากว้าง     
สองฝั่งทางสวยสดงดงามยิ่ง             
ทั้งพืชพรรณธัญญางามตาจริง             
 ล้วนแต่สิ่งชวนชมที่สมใจ              
 
มวลดอกไม้มากมายหลายหลากสี       
เขียวขจีกลางพนาพาสดใส           
ดอกพุฒซ้อนหอมระรื่นแสนชื่นใจ      
แย้มดอกใหม่บริสุทธิ์บุษบา               

แดงระเรื่อเจือขาวพราวสะพรั่ง              
ประดุจดังเมืองสวรรค์ชั้นเวหา             
เหลืองอร่ามงามระยับจับนัยน์ตา           
 โน้มระย้าห้อยระย้อยสร้อยราตรี           
 
ภูมรินทร์บินดอมดมผสมเคล้า              
 ดูดดื่มเอาน้ำหวานพาลบินหนี              
จากดอกหนึ่งสู่ดอกหนึ่งซึ้งฤดี                
อิ่มเต็มที่บินเริงร่าถลาลม             

ยิ่งล้ำลึกเดินมาในป่ากว้าง                      
มองข้างทางช่างสดใสไร้ขื่นขม              
ทั้งขุนเขาลำเนาป่าล้วนน่าชม               
เสียงระงมวิหคซ้องร้องเรียกกัน              

แสนเพลิดเพลินเดินหลงทางกลางป่าใหญ่   
ฉันตกใจ...ตื่นภวังค์...นั่งใจหวั่น          
ความสว่างของดาวเดือนและแสงจันทร์     
ปรากฏฉัน...ฝันกับเขา...เท่านั้นเอง				
9 กันยายน 2548 18:16 น.

@ จดหมายใบสุดท้าย @

นิรนาม / แก้ว กลางไพร

            
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน	
คงไม่หวานเหมือนครั้งเก่าเศร้านักหนา
เป็นจดหมายใบสุดท้ายได้ส่งมา
ขอพี่อย่าเข้าใจผิดคิดหวาดกลัว
			
น้องยังรักพี่อยู่รู้ไว้เถิด
แต่โลกเกิดสับสนจนเวียนหัว
ใช่ว่าน้องมีจิตคิดเมามัว
ใช่ว่าชั่วมีสองใจนี้ไม่เคย
           
ด้วยเขามาสู่ขอกับพ่อแม่
ใช่พูดแก้เบือนความผิดจิตเฉลย
แต่บุญคุณพ่อแม่มากยากเอื้อนเอ่ย
 น้องก็เลยจำต้องครองคู่กัน
                                                                
 ขอพี่อย่าขึ้งเครียดหรือเหยียดหยาม
ใช่เลวทรามอย่างที่พี่เย้ยหยัน
 พูดไม่ออกบอกไม่ได้อยู่ไปวัน
 ขอพี่นั้นเข้าใจด้วยช่วยเมตตา
           
ขอให้พี่ลืมความหลังครั้งก่อนเก่า
อย่านั่งเศร้าดวงจิตคิดครวญหา
 ขอจงคิดน้องนี้พรากจากโลกมา
จงคิดว่าน้องตายไปใช่หลอกลวง
			    
จดหมายน้อยใบนี้ที่พี่อ่าน
คงสมานความเข้าใจครั้งใหญ่หลวง
มิใช่น้องมีจิตคิดหลอกลวง
ทุกถ้อยถ่วงเขียนมาน้ำตาริน.
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนิรนาม / แก้ว กลางไพร
Lovings  นิรนาม / แก้ว กลางไพร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนิรนาม / แก้ว กลางไพร
Lovings  นิรนาม / แก้ว กลางไพร เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนิรนาม / แก้ว กลางไพร
Lovings  นิรนาม / แก้ว กลางไพร เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนิรนาม / แก้ว กลางไพร