11 มิถุนายน 2550 10:30 น.
น้ำตาที่ชาชิน
ตื่นขึ้นมา เช้าที่น่า จะสดใส
กลับต้องได้ ยินข่าวฉาว คาวหนักหนา
เด็กหญิงหนึ่ง สุดสงสาร แสนทรมา
ถูกตราหน้า ว่าโดนโทรม ข่มขืนใจ
มึงทำได้ อย่างไร ไอ้พวกเหี้ย
ทำลูกเมีย คนอื่นเขา หมดผ่องใส
มีตราบาป คราบคาว ติดตัวไป
จำจนตาย ไม่ลืมได้ ไอ้สันดาน
เวรอันใด ได้นำพา มึงมาเกิด
ขอสาปแช่ง มึงเถิด ไอ้เดรัฐฉาน
ของมึงจงม้วยมรณา อย่างทรมาน
ตายไปให้ นรกผลาญ ระรานอุรา
จับมึงได้ อยากจะให้ เอาเข็มจิ้มๆๆๆๆ
ให้ลองลิ้ม รสเลือด ความปวดปร่า
เอาเหล็กแหลม ร้อนแรง แต้มกายา
ขึงกลางป่า ให้เหยี่ยวกา มาจิกกิน!
จบ.
10 มิถุนายน 2550 17:31 น.
น้ำตาที่ชาชิน
ไม่มีอะไรหรอก..รู้สึกธรรมดา
ที่ร้องไห้เสียน้ำตา..ก็เพราะว่าเป็นผู้หญิง
จึงทำๆไปตามฟอร์มของคนที่ถูกทิ้ง
สนุกดีจริงๆกับมารยาหญิงที่ได้ทำ!
**โคตรไม่เจ็บเลยซักกะนิดนะเนี่ย ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ ไม่เจ็บ...
6 มิถุนายน 2550 21:04 น.
น้ำตาที่ชาชิน
เปลี่ยวเหงา
หม่นเทา รักร้าว ห่างหาย
สองมือ โอบกอด เรือนกาย
เดียวดาย ร้องไห้ คร่ำครวญ
สิ้นหวัง
รักพัง ลาไกล ไม่หวน
ไอรัก หมดกลิ่น อบอวล
ไอร้าว ปั่นป่วน หัวใจ
เจ็บช้ำ
จดจำ บทเรียน ครั้งใหญ่
ลบรอย น้ำตา แข็งใจ
เชิดหน้า ต่อไป ไม่แคร์......
6 มิถุนายน 2550 20:43 น.
น้ำตาที่ชาชิน
ฉันเหงา...
เหมือนเดิมเหมือนเก่า--เหงาเสมอ
เหงาท่ามกลางผู้คนที่พบเจอ
เหงาทุกครั้งที่ยิ้ม..ที่ฝันเพ้อ..ทะเยอทะยาน
ทำทุกสิ่งเพื่อลบเลือนอาการเหงา
แต่ความว่างเปล่ากลับนำความเหงายิ่งพัดผ่าน
ปั้นหน้าให้ใครต่อใคร..ฉันไม่เหงา..ไม่ร้าวราน
ก็ไม่อาจปิดบังใจที่ดานด้าน..ว่ามันเหงาทรมานเหลือเกิน...
***ฉันเหงาทุกบรรทัด
15 พฤษภาคม 2550 13:52 น.
น้ำตาที่ชาชิน
ป่วยการจะฉุดยื้อ
เมื่อผลมันก็คือ..ความปวดร้าว
ไม่ต้องฝืนใจให้ยืดยาว
ในเมื่อเรื่องราวมันชัดเจน
"นอกใจ"
เรื่องนี้ใช่ไหมที่ซ่อนเร้น
รักเรามันไม่ใช่อย่างควรเป็น
เธอเปลี่ยน..ฉันเห็น..เราอึดอัดใจ
"จุดจบ"
คือฉันต้องกลบหัวใจที่ร้าวไหว
เก็บกดความเจ็บปวดไว้ข้างใน
บอกเธอด้วยน้ำตาจากใจ..เราเลิกกัน...
หน้าส่วนตัว
1265
