27 กรกฎาคม 2551 23:32 น.
น้ำแข็งไส
เธอกับฉัน เราไม่มีอะไรที่เหมือนกันสักอย่าง
ความผูกพันที่เคยแน่นแฟ้น เธอจึงเฉยเฉย
ฉันรักเธอมากเหลือเกินแต่เธอ ไม่เคยรักฉันเลย
หึง หวงเธออย่างที่ฉันเคย แต่เธอกลับมองข้ามมัน
ก็เพราะฉันรักแค่เธอ เธอเข้าใจไหม
ที่ฉันทั้งหึง ทั้งหวงเธอมากเกินไป ผิดอะไรนักหนา
หากฉันไม่รักเธอจริงจัง ตัวฉันก็คงจะเฉยชา
ไม่เห็นเธออยู่ในสายตา ไม่แคร์เธอสักนิดเดียว
4 มิถุนายน 2551 18:49 น.
น้ำแข็งไส
เธอคุยกับใคร .. ฉันเองก็อยากรู้
เท่าที่ดู เป็นความลับอะไรนักหนา
แอบไปคุยเงียบๆคนเดียว .. ให้ห่างสายตา
คงเพราะเธอกลัวว่าฉันจะได้ยิน
ไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่ที่โทรเข้ามา
และฉันก็รู้สึกด้อยค่า ไร้ความหมาย
เหมือนเป็นคนอื่น .. ไม่ใช่คนข้างกาย
ฉันเองก็ทำได้แค่เพียง .. แอบร้องไห้คนเดียว
28 กุมภาพันธ์ 2551 20:57 น.
น้ำแข็งไส
อย่าถามฉันเลยจะดีกว่า
ว่าเธอน่ะมีค่ากับฉัน .. มากแค่ไหน
คำตอบเดียวที่ฉันขอเอ่ยให้หายข้องใจ
ทั้งโลกนี้ไม่มีอีกแล้ว .. ไม่มีใครที่เหมือนเธอ
อารมณ์ดี ดูดูไป .. ก็น่ารัก
งอนทีไร เบื่อจะตายชัก .. น่าหมั่นไส้
แต่หากถามฉัน .. รักเธอมั้ย หมดทั้งใจ
ไม่รักเธอ จะไปรักใคร .. ที่ดีอย่างเธอ
15 มิถุนายน 2550 00:40 น.
น้ำแข็งไส
.. เพราะฉันเป็นคนเขียนกลอน
บางวรรค บางตอน จึงส่งผ่านมาจากความเหงา
บรรจงขีดๆ เขียนๆ .. หวังให้ทุกข์ได้บรรเทา
เพื่อช่วยแบ่งเบา .. ความผิดหวัง ความเสียใจ
แน่นอน! .. ก็เพราะว่าฉันทำใจไม่ได้
มันเร็วเกินไปที่ต้องสูญเสียเธอ .. ในวันนี้
ไม่เคยเผื่อใจเอาไว้ หรือฝากใคร .. ก็ไม่มี
รักฉันที่เคยมั่นคงและแสนดี .. ในวันนี้มันอับปาง
15 มิถุนายน 2550 00:18 น.
น้ำแข็งไส
เธอ .. ยังรักฉันไหม?
ส่วนลึกในหัวใจที่บังอาจ .. ขอไถ่ถาม
ยิ่งนานวัน เยื่อใยระหว่างเรามันจึงยิ่งบาง-บาง
ดั่งสายป่านเส้นเล็ก-เล็ก .. ท้าแดด ลม
ทิ้งรักไว้นาน-นาน .. รู้ไหมยิ่งเหนื่อยล้า หวั่นไหว
อยากหลับตา หยุดลมหายใจเพียงแค่นี้ให้สาสม
อยากจะพัก อยากเลือนลางจางหายไป เช่นสายลม
เพื่อประชดรักที่มันขื่นขม .. ให้เธอสาแก่ใจ
หน้าส่วนตัว
999
