ไอ้ก๋า...สี่ขาครับ

บพิตร

ชื่อไอ้ก๋า...หมายอดกตัญญู
คอยเงี่ยหูระวังภัยไม่พลั้งเผลอ
แม้ดึกดื่นมิหลับใหลใจละเมอ
เฝ้าชะเง้อสิ่งแปลกปลอมยอมข่มตา

เห็นเจ้านายอยู่ดีมันมีสุข
จะนั่งลุกอยู่ข้างกายได้เห็นหน้า
กินจนอิ่มเย็นเช้าทั้งข้าวปลา
รื่นเริงร่าหยอกล้อพอสุขใจ

แสนอบอุ่นลูบหัวหูเอ็นดูนัก
คือความรักความผูกพันอันยิ่งใหญ่
แสนคิดถึงยามเจ้านายหายหน้าไป
นายอยู่ไหนรีบกลับมาพบหน้ากัน

แสนตระหนกเห็นนายคล้ายหวาดกลัว
สั่นทั้งตัวมีสิ่งใดให้เสียขวัญ
คนแปลกหน้าคือใครชายฉกรรจ์
ในมือมันเล็งปืนจ้องมองเจ้านาย

ตัดสินใจจู่โจมโถมเข้าใส่
พุ่งเข้าไปกัดกระชากหมายลากถู
เสียงปืนปังเลือดหลั่งลงพรั่งพรู
ยังไม่รู้ความเจ็บปวดรวดร้าวราญ

ร่างหมดแรงทรุดกองมองเลือดไหล
ลมหายใจโหยอ่อนผ่อนสังขาร
ความเจ็บปวดเริ่มก่อทรมาน
เกือบวายปราณสิ้นชื่อหมาไอ้ก๋าเอย.