30 กรกฎาคม 2552 09:21 น.
บพิตร
ขอเศษทานผ่านใจให้ฉันบ้าง
กับเส้นทางชีวิตลิขิตไว้
มิอาจรู้เบื้องหน้าจะเป็นไป
ทิศทางใดไกลใกล้ไม่คำนึง
เพียงวันนี้มื้อนี้ที่ขอผ่าน
เรื่องวันวานเลยไปไม่คิดถึง
เรื่องพรุ่งนี้ยังไม่มาอย่ารำพึง
ขอวันหนึ่งผ่านไปในเส้นทาง
เสียงพร่ำบ่นแว่วดังดั่งคมมีด
ที่คอยกรีดเจ็บช้ำคำถากถาง
มิเอื้อเฟื้อน้ำใจใยจืดจาง
หรือฉันสร้างความรำคาญผ่านไปมา
มีเพื่อนรักรู้ใจไม่ทอดทิ้ง
ซึ้งใจยิ่งแสนดีเจ้าสี่ขา
ร่วมทุกข์สุขเคียงข้างไม่ห่างตา
เจ้าเป็นหมายังจริงใจไม่เปลี่ยนแปร
กับชีวิตกับทิศทางกับย่างก้าว
กับรอยร้าวเหินห่างสังคมแย่
รวยล้นฟ้ากับยากจนไร้คนแล
ความเผื่อแผ่มีไหม? ในสังคม
ไม่หวังต้องเท่าเทียมเจียมสังขาร
เพียงเศษทานคลายคืนความขื่นขม
แค่ท้องอิ่มหลับได้ไม่ตรอมตรม
ยามสิ้นลมช่วยกลบหน้าอย่าประจาน!!!
22 กรกฎาคม 2552 12:04 น.
บพิตร
อาทิตย์ดับอับแสงสุริยคราส
ดังประกาศสัจธรรมนำให้คิด
ความยิ่งใหญ่บางครั้งยังถูกปิด
ดั่งอาทิตย์ต้องอับเฉาเงาจันทรา
เป็นศูนย์กลางสุริยะว่าสูงส่ง
น้ำขึ้นลงร้อนฝนบนโลกหล้า
ฤดูกาลผ่านผันวันเวลา
สุริยากำหนดเป็นกฏเกณฑ์
ยามหนาวเหน็บให้แสงแฝงไออุ่น
คราวมืดขุ่นสาดส่องให้มองเห็น
ร้อนอบอ้าวแปรปรวนหวนลมเย็น
เกินหลีกเร้นสุริยะ ณ จักรวาล
มนุษย์โลกยิ่งใหญ่ใช่ค้ำฟ้า
ถึงเวลาย่อมลับดับสังขาร
โลภ โกรธ หลง รักใคร่ใช่ยืนนาน
เมื่อถึงกาลย่อมดับดิ้นสิ้นทุกคน.
14 กรกฎาคม 2552 12:03 น.
บพิตร
ปากต่อปากส่งข่าวเรื่องชาวบ้าน
จากเรือนชานสู่ชานเรือนเพื่อนร่วมถิ่น
ข่าวปากท้องพี่น้องร่วมผืนดิน
เรื่องอยู่กินเจ็บไข้ได้บอกความ
วิทยุกระจายเสียงส่งถึงบ้าน
รับข่าวสารฟังไปไม่ให้ถาม
ถ่ายทอดเสียงเพียงบอกออกเอ่ยนาม
คอยติดตามรับฟังทั้งคืนวัน
โทรทัศน์จัดให้ทั้งเสียงภาพ
ได้รับทราบมองเห็นเช่นในฝัน
ถ่ายทอดสดทันใจไวฉับพลัน
เห็นพร้อมกันทั่วแผ่นดินถิ่นใกล้ไกล
โลกาภิวัตน์ก้าวข้ามความจำกัด
สารพัดเครื่องมือสื่อสารได้
ทั้งมือถืออินเตอร์เน็ตเด็ดเหลือใจ
มิต้องใช้เส้นสายใช้คลื่นแทน
วิดีโอลิงค์ส่งเสียงภาพอันยอดเยี่ยม
ผ่านดาวเทียมดวงใหญ่อยู่ไกลแสน
ใช้โฟนอินเอ่ยปากจากต่างแดน
ไม่มีแคว้นไม่มีเขตวิเศษจริง
โลกข่าวสารยุคใหม่ใช้ประโยชน์
ให้ทั้งคุณและโทษหมดทุกสิ่ง
จะสร้างสรรค์หรือทำลายให้ประวิง
บอกความจริงเถิดหนาอย่าอำพราง.
13 กรกฎาคม 2552 15:18 น.
บพิตร
วันนั้นโลกกว้างใหญ่
ไกลแสนไกลเกินใจฝัน
ขอบโลกห่างไกลกัน
ขอบฟ้ากั้นเหมือนขั้นกลาง
อยู่กันคนละซีก
เหมือนดังปีกมิรู้หาง
ต่างทิศดังปิดทาง
ความเคลื่อนไหวไม่ยลยิน
วันนี้โลกใบเก่า
เหลือเล็กเท่ารอยแมวดิ้น
พรมแดนไร้แผ่นดิน
ทุกเคลื่อนไหวได้สัมผัส
ก้าวไกลเพียงปลายนิ้ว
ก็ละลิ่วกว่าลมพัด
จักรวาลมิจำกัด
ทั่วพิภพได้สบตา
โลกใหญ่ใครเกาะกุม
เอามือคลุมปิดบังฟ้า
ประกาศก้องด้วยศักดา
เป็นมหาอำนาจชน
ปิดตาใครไม่ได้
แต่โลกใหญ่กลับมืดมน
ด้วยเพียงอำนาจคน
โลกบ้าใบ้ไม่ไหวติง.
10 กรกฎาคม 2552 15:00 น.
บพิตร
เจ้าโคเฒ่าหลงลิ้มชิมหญ้าอ่อน
ลืมสังวรหลงรสว่าสดใส
หวานละมุนอบอุ่นทั้งกายใจ
ดุ่มเดินไปสู่ห้วงเหวเปลวโลกีย์
เจ้าหญ้าอ่อนหอมหวานผู้กร้านโลก
ปั้นหน้าโศกยั่วเย้าเข้าเบียดสี
เล่ห์มายาแนบชิดอิสตรี
เอ่ยวจีหลอกล่อพ่อโคถึก
เจ้าโคเฒ่าหลงใหลไร้ระแวง
สิ่งแอบแฝงลุ่มร้ายในเบื้องลึก
จากโคเฒ่าคิดว่าเป็นม้าศึก
ยังคักคึกควบคะนองท่องยุทธภพ
เจ้าหญ้าอ่อนเอนกายให้เชยชิด
ไม่เบือนบิดกระบวนท่าว่าเจนจบ
จนโคเฒ่าสิ้นแรงเกินแข่งรบ
ยอมสยบหลับใหลไม่รุกรับ
เจ้าหญ้าอ่อนออกลายคล้ายหนามแหลม
เผยคมแย้มแอบมองจดจ้องจับ
เข้าทิ่มแทงโคเฒ่าเจ้าเยินยับ
ทั้งที่หลับสิ้นลมจมเลือดคาว
เจ้าโคเฒ่าหลงกลบนทางกาม
ถูกประณามยิ้มเยาะเพราะความฉาว
ต้องดับดิ้นเพราะกลกามตามเรื่องราว
ความเจ็บร้าวคงสอนใจใครหลายคน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟบพิตร
หน้าส่วนตัว
1244
