๏..ลำนำ นักล่าแห่งสายนที ..๏

กิ่งโศก

.......ทะเล คือเวิ้งแห่งชลสถานอันเป็นที่รวมบรรดาของเหลวที่เราเรียกว่าน้ำ นั่นเองหรืออีกนัยหนึ่งคือกลุ่มมวลก้อนน้ำที่มีจำนวนอันมหาศาลมีอาณาบริเวณกว้างไกลสุดหล้าสุดลูกหูลูกตา หรือที่จะต้องเรียกว่ามหาสมุทร หรือท้องทะเลนั่นเอง  ชาวเรือคงจะมีความรู้สึกอันซาบซึ้งดีว่า ยามอยู่ท่ามกลางทะเล เอาแค่เพียงในขณะที่ท้องทะเลยังราบเรียบสงบไร้พายุพัดกระพือ ภาพที่มองทอดไกลในครองจักษุที่แลเห็นพร้อมมองข้ามไปยังอีกยังขอบฟ้าอีกฟากนั้น จะพบเส้นโค้งมนเป็นวง สักครึ่งวงกลมโดยที่ตัวเราเป็นจุดศูนย์กลาง ภาพสีครามเป้นเส้นเห็นได้เด่นชัด ครั้นแลภาพผิวของผืนน้ำภาพที่ชคล้ายเทพแห่งวารีท่านสลักให้เราๆได้พึงยลย หรือครั้งคราวที่เราพบความระยิบระยับเต้นในจังหวะวิบๆวับๆ ริ้วคลื่นน้อยๆของผืนน้ำทแห่งท้องะเลต้องสะท้อนแสงสุรีย์ฉายฉาบทาบเร้นเค้นความงดงามตระกานตายิ่ง พร้อมๆอาจก่อบังเกิดจินตภาพอันเชิงวิจิตรพิศดาร  หรืออีกในมุมหนึ่งบางครั้งเราอาจสัมผัสได้ถึงความรสชาติของความเปล่าเปลี่ยวเอกาในชีวิตยามยาก ความเวิ้งว้างที่เห็นไกลลิบๆนั้นอาจทำให้ตัวเราเป็นเพียงสิ่งเล็กๆที่ไม่อาจต้านทานแรงเคลื่อนไหวใดๆ ได้ พลันจะบังเกิดเรียวเส้นของความอ้างว้างที่มักจะพุ่งแล่นจี๊ดวิ่งเข้าสู่กลางหัวใจ ความรู้สึกพึงวาบไหว จนเกิดหวั่นพรั่นสัมผัสพบ ในอนุสติของมนุษย์ตัวน้อยๆเฉกเช่นเรา ..อา...นี่แหละทะเลอันกว้างไกล

	ทะเล ในอีกหลายๆช่องหลายสิ่งถูกนำไปเปรียบเปรยในหลากหลายความหมาย บางครั้งนำไปเปรียบเทียบถึงสิ่งที่ไม่ดี เป็นสิ่งที่พึงรังเกียจ หรือเป็นสิ่งที่น่ากลัว เช่น ผีทะเล หรือคนผีทะเล ที่สำแดงในเชิงว่ากล่าว หรือการต่อว่าอีกฝ่ายเหมือนเป็นคนบ้าๆบอๆ  หรือบางทีก็นำไปเปรียบกับลักษณะนิสัยของผู้คน เช่นกับคนที่ประหยัดมัธยัตไม่สุรุ่ยสุร่าย ว่า โอ้โหพี่นี่โคตะระเค็มยิ่งกว่าทะเลซะอีก ความหมายก็คือเป็นคนขี้เหนียวนั่นเอง  หรือแม้แต่คำเปรียบเปรยถึงคนที่มีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ มากจิตมิตรใจมีจนมากมายมากล้นเกินกว่าจะกะเปรียบเทียบให้เท่าเทียมได้ เช่น มีน้ำใจท่านนั้นยิ่งกว่าทะเล 

	อาจจะมีอีกในหลายๆสถานการณ์ ที่จะถูกนำมาเปรียบเปรยในทางที่ดูไม่ดี เช่น ออกทะเล อันบ่งบอกมีนัย ที่ไม่อยู่กับร่องกับรอย คือไม่มีแผนการปฏิบัติอันชัดเจน หมายถึงอาจนำพาฝ่าอุปสรรคไปหรือนำไปแบบสะเปะสะปะ ไม่รู้ทิศเหนือใต้ใดๆ คือไม่สามารถบอกได้ว่าข้างหน้า ข้างหลัง ซ้ายขวาคือทิศอะไร และจะพบเผชิญเจออะไรในข้างหน้าบ้าง หรือพาเข้ารกเข้าพงแทนที่จะเดินตามทางที่กำหนดให้เดิน ไปแบบผิดแผนผิดทาง ห่างไกลซึ่งเป้าหมายอยากนักที่จะบรรลุเป้าหมายได้  และนั่นคืออีกความหมายหนึ่งกับคำว่า ออกทะเล หากจะย้อนกล่าวเล่าถึงในเรื่องเล่าในวรรณคดีไทยหรือในนิทานปรัมปราของไทย มักผุกเรื่องราวถึงการลอยผุ้คนลงในทะเล เพราะถูกท่านมหาโหราจารณ์ ทำนายทายทักดวงชะตาหรือดวงชีวิตผุกกับดวงเมือง ว่าเป็นกาลกิณีต่อชาติต่อบ้านเมือง จึงจำต้องปล่อยลอยน้ำ ปล่อยลงทะเล  เพราะแก้กรรมหรือสะเดาะเคราะห์ โดยในความหมายชัดๆก็คือปล่อยลงทะเลให้เผชิญโชคเผชิญพายุคลื่นแบบไม่รู้ชะตากรรม

	ภาพผู้คนบ้านเมืองเราตอนนี้กำลังอกสั่นขวัญแขวน กับอุทกภัย แนวทางในการแก้ไขป้องกันของหน่วยงานต่างๆที่เกี่ยวข้อง และพวกไม่เกี่ยวข้องยังไม่เห็นความชัดเจนว่าดำเนินแก้ไขปัญหาที่ผุ้คนเผชิญอยู่ขณะนี้ นั้นมันมาถูกทางหรือยัง เพราะเท่าที่เห็นที่ผู้นำที่นำพาพวกเราย่างก้าวฝ่าฟัน คล้ายๆกับจะพาเข้ารกเข้าพงไปหลายรอบแล้ว หรือในบางคราวนำพาไปโน่นกลางทะเล หรือเรียกว่าพาออกทะเล เง้อ....เพ่น้องคร้าๆๆๆ  ...อัตตาหิ อัตโนนาโถ เด้อคร่าๆๆ

	ว่ากันด้วยเรื่องเค็มๆ เกี่ยวกับทะเล กิ่งโศกเลยเชิญชวนบรรดาเพื่อนๆมากมิตรที่มีวัยอันควร 555 มาฟังเพลงแนวนาวีรัญจวน หรือชาวเรือ ชาวเล ตะหานน้ำ (ทหารเรือ) รัญจวนครวญกันอย่างได้อารมณ์  กับเพลงยุคสุนทราภรณ์กันเถิดลองฟังสิครับเพีบงประโยคนี้  ..มองเห็นริมฝั่งสักครั้งดีใจ มาบกทีไรให้แสนปรีดา...โอ้ประทับจิตกิ่งโศก คนยากคนนี้นักละครับ มะไปฟังพร้อมๆกันครับ พรานทะเล ( นักล่าแห่งมหานที)

          พรานทะเล
           สุนทราภรณ์
..ชีวิตที่คร่ำ กลางน้ำเวียนวน
...ลอยล่องกลางชลไม่พ้นทนไป
...อยู่กับเรือเบื่อใจ ผองพรานทะเลเร่ไป
อยู่ห่างไกลกลางสายชล
...มองน้ำตรงหน้า จรดฟ้าไกลไกล
...ว้าเหว่ดวงใจไม่เห็นผู้คน
...คลื่นและลม สู้ ทน ทุกข์ใจปานใดไม่บ่น
สู้แดดฝนลำบาก กาย
...อยู่หว่างทะเล นาน นาน
ท้องเรือเป็นบ้าน ท้องธารเรือนตาย
...สิ้นชีพสิ้นชนม์ เคราะห์ร้าย
ศพฝังโดยง่าย ฝากเอาไว้ใต้ คงคา
...เพียงเห็นริมฝั่ง สักครั้งดีใจ
...มาบกทีไรให้แสนปรีดา
...ใกล้แผ่นดิน เข้า มา
เหมือนมีวิมานตรงหน้า
ปลื้มหนักหนา แทบจูบดิน

กิ่งโศก คนยากฝากถ้อยท้าย ด้วย กลอนห่อโคลง

๐ ท่ามมหานที ๐ 

๏ ชลนัยน์ไหลเนื่องนองสนาน
สายนทีเฉกม่านวิกาลหมาย-
คร่าสีคล้ำดำด่างจวนวางดาย
สู่สุดท้ายทิ้งผลอยเฉกลอยแพ ๚ะ๛


๏ ชลนัยน์ไหลเนื่องซ้อน    ผสานนอง นทีเฮย
ม่านโศกหมกสุมหมอง ..    ทั่วแม้น
ปุเลงปลาตปอง  .    ปุระ ป่นแล
คล้ายวรรษคุเวิ้งแคว้น ..    วับครื้นลื่นเขว ๚ะ
๏ เอกาอ้าเกร่อ้อม  ..     กอดอำ
เฉกเดี่ยวเปลี่ยวแดสัม-  .     ผัสรู้
ระรัวระริกลัมพ์ .    ลัยคต   ความแฮ
ผ่าวก่นโพ้นกล่าวผู้     โอดพ้อโอยเผา ๚ะ
๏ เนาพรากหนีพ่ายน้าว .   พะเนียง นางนอ
ร้าวปวดรวดเปรยเรียง   ป่วนแล้ว
ประดักประเดิดเดียง ..   ดิ้นปร่า
กะหย่งก่งเยี่ยงแก้ว   แยกกร้อมย้อมราน ๚ะ
๏ กาลใดใกล้ด่าวดิ้น .  แดโดย
หันเหล่เหระโหย        ลุห้อม
อกแตกแอกตกโอย      ระอุ อ่วมอา
ริ้วเศษเหลือชุล้อม        ชะล้างสางหลอม ๚ะ
๏ แลขอนรอนคุ้งลับ . ไรไร
สิ้นหมดแสงสมัย .      เสาะรู้
ทิศาท่าที่ใด	.        บ่พบ พานพ่อ
ผ่าวอกผกอ้าวผู้ ..      พิษเอื้อเถือแถ ๚ะ
๏ ลำแพลอยพรากพลิ้ว ..ยุดพราย ยั้งแฮ
สู่กระแสกริ้วสาย    ..   สบแกล้ง
ฤาจุติแตกตาย          ต่อดับ
ยมราชฤยั่วแย้ง ...     หยิกเย้าวิญญาณ ๚ะ๛		   
                                   + กิ่งโศก+
               
	ขอบคุณ ภาพ จากอินเทอเนตล้วนๆจ้า