๏. ลำนำ สุดสายเบื้องปลายคลอง ..๏

กิ่งโศก

 Find The Volunteer Inside You
 ปลุกจิตอาสาในตัวคุณ  
ป้ายข้อความด้านบนแลเด่นเหมือนดังสำแดงพลังกระตุ้นหัวใจให้ฮึกเหิม เมื่อคราวที่ได้สัมผัสสู่จักษุ   ถูกแขวนติดไว้ที่ผนังทางเข้าชั้นหนึ่งตรงทางขึ้นตึกขวามือของสภากาชาด ใต้ภาพคือรูปหัวใจดวงโตๆบ่งบอกสื่อนัย ความดีงาม ผสานกับที่คราคร่ำรด้วยจำนวนคนประชาชนคนไทย และคนต่างชาติร่วมรวมด้วยหัวใจที่ถูกปรุงเจือรสพลังความเสียสละ และจิตอาสาต่างหลั่งไหลมารวมกัน ณ สถานแห่งนี้ ภาพคนเดินหมุนเวียนกันไปมาไม่ขาดสาย เหล่าน้องๆ นิสิตนักศึกษา นักเรียน เยาวชน รวมทั้งคนเพศทุกวัย ดูประหนึ่งงานเทศกาลใดเทศกาลหนึ่งจึงดูวุ่นวาย เซ็งแซ่ดังอึงคนึง ประสานเสียงไปพร้อมๆเสียงคำแนะนำของเจ้าหน้าที่ สภากาชาด เถิด..ภายใต้ใบหน้าทุกผู้ทุกคนเหล่านั้นยังแต้มไปด้วยรอยยิ้มแย้ม ดูจะตรงกับป้ายคล้ายต้อนรับทุกคน ว่า Volanteer Inside You 

อรุณรุ่งยามเช้าตรู่ของวันอาทิตย์ 20 พฤศจิกายน 2554 ในเวลาปกติย่อมเป็นช่วงการใช้เวลาอยู่กับฟุกที่นอน หรือภาษาชาวบ้านเรียกว่า นอนอุตุ  อย่างสุขโขสโมสรเชลซี จนถึงแมนยู นั่นแหละขอรับ 555  กิ่งโศก จับ(ไม่ได้จี้)รถแท็กซี่มาในเวลา หกโมงเช้ากว่าๆ บอกสารถีโชว์เฟอร์ ที่ดูว่าแกเพิ่งตื่นเช่นกัน ทั่นจึงบงการยานพาหนะของทั่นเพียงชั่วเวลาแค่ลัดนิ้วมือ ก็พากิ่งโศกที่นั่งตัวเกร็งมาตลอด มาถึงจุดหมายปลายทาง โอ้..พระเจ้า เราคงอยู่ครบอาการสามสิบสอง ที่หมาย อา..สภากาชาดไทย (มีเครื่องหมายบวกตัวโตๆ สีแดง) เป้าหมายในการเดินครั้งนี้นั้นก็เพียงเพื่อเพราะมีนัดหมายกับเพื่อนๆ ณ สถานสภากาชาดวนเวลาโดยประมาณ 7 โมงเช้า เพื่อขอขันอาสาเพื่อออกนอกพื้นที่เพื่อไปแจกถุงยังชีพในพื้นที่ภัยภิบัติให้กับพี่น้องคนไทยที่กำลังเดือดร้อนจากภัยน้ำท่วม อันที่จริงยังมีกิจกรรมอื่นๆในสถานสภากาชาดมากมายให้ช่วยกันทำ เช่น กรองน้ำดื่มส่ขวด  ทำอาหาร แพ็คถุงยังชีพ ขนของขึ้นรถบรรทุกเพื่อนำไปบริจาค และ ทีมอาสาไปบริจาค ซึ่งวันนี้พวกเราต่างจะขออาสาออกนอกพื้นที่กัน

เจ็ดโมงเช้าจวนเกือบจะเจ็ดโมงครึ่ง พวกเราจำนวน 3 คนหลังจากที่ได้พบปะเสวานากันพอหายความคิดถึง หุหุ  จึงได้ไปเข้าแถวต่อขบวนเพื่อลงทะเบียนแจ้งความประสงค์ขอออกพื้นที่ไปแจกถุงยังชีพ กับเจ้าหน้าที่เช้านี้มีคนอาสากันมาเข้าแถวกันเยอะมาก ซึ่งครั้งนี้เขารับจำนวนจำกัด แต่เทพีแห่งโชคเข้าข้างพวกเราพวกเราจึงได้ไป  ครั้งนี้สภากาชาดไทยได้จัดรถเพื่อขนของไปบริจาคจำนวน 5 คันรถบรรทุก พร้อมๆจำนวนถุงยังชีพประมาณ 1500 ถุง  ข้าวสารขนาด 5 กิโลกรัม 1500 ถุง น้ำดื่มจำนวน 1500 แพ็ค อาสาประจำรถ ชาย 4 หญิง 2 ต่อรถหนึ่งคัน ต่อถุงยังชีพ 300 ชุด   เป้าหมายในครั้งนี้คือแถวๆบริเวณคลองมหาสวัสดิ์  รวมๆ แล้วเรามีบรรดาเหล่าจิตอาสาที่ไปกันประมาณ 30 คน ไม่รวมเจ้าหน้าที่สภากาชาด และคนขับรถ สีหน้าแววตาบ่งบอกความพร้อมอย่างเต็มเปี่ยมแลล้นปปรี่เลยเชียวละท่านเอ๋ย 

เพียงรถบรรทุกคนใหญ่ที่บรรจุถุงยังชีพและพวกเราอาสาอีก 6 ชีวิต เลี้ยวแล่นมาถึงถนนเส้นบางบัวทอง สุพรรณบุรี พวกเราก็รับรู้ประจักษ์แจ้งในสายตาถึงทะเลน้ำจืด ท้องน้ำที่ยังทอดขังเอ่อ กระจายขยายท่วม ตามถนนเส้นดังกล่าวเป็นระยะ ๆโดยเฉพาะที่เป็นพื้นที่ลุ่ม เราแลพบรถเสียจอดแช่น้ำ เราแลเห็นผู้คนสัญจรจากยวดยานเรือพายและเรือยนต์ บนท้องถนนที่รถยนต์เคยวิ่ง  ยิ่งลึกเข้าไปในซอยนับจากถนนระดับน้ำ ยังนองเนืองพวกเรานั่งอยู่บนรถบรรทุกด้านบน มองไปพบเห็นน้ำที่ท่วมขังในระดับเอว วัดจากคนที่กำลังเดินลุยน้ำ บ้านช่องห้องนอนยังจมอยู่ใต้ผืนน้ำ  ชาวบ้านต่างออกมายืนชะเง้ออยู่บนชั้นสอง  บนระเบียงด้านบน บางคน ตระโกนร้องขอถุงยังชีพ ...แต่..เนื่องจากถุงยังชีพบนรถของเราจำต้องไปแจกอีกยังชุมชนหนึ่ง ลึกไปข้างใน และได้ระบุจำนวนมาเรียบร้อยนั่นก็คือจะมีผู้นำชุมชนเช่น ผู้ใหญ่ บ้าน กำนัน อบต.  ทำการแจกคูปองให้แต่ละครอบครับรอรับของล่วงหน้าอยู่แล้ว    เราจึงได้แต่มองด้วยความเห็นใจซึ่ง อาจจะมีเสียงบ่น แว่วมาให้ได้ยินตามหลัง ..

ครั้นเมื่อพวกเราไปถึงชุมชนในซอยที่มีน้ำท่วมขังรถบรรทุกเคลื่อนลุยสายน้ำเข้าไปแล้วจอด มื่อถึงที่หมายแล้ว นั่นก็คือแจกกันตรงกลางสายน้ำนั่นเลย ดีว่ามีการจัดทำระบบในการแจกเป็นคูปอง จึงพอจะดูเป็นระเบียบบ้างหมู่ผู้คนชาวบ้านต่างนั่งอยู่บนเรือเรียงแถวกันสลอน รอรับของแจก..ดูจากสีหน้าพวกเขาแล้วเราพบว่ายังคงอมทุกข์หม่นหมอง แต่เมื่อรับของพวกเขายังพอยิ้มแย้มได้บ้าง ..เหนื่อยครับงานนี้ แต่ภูมิใจมาก คุ้มค่ากับพละกำลังท่ได้ทุ่มเทไป  และเจ้เพ็ญ (อิอิ พี่เพ็ญ) เจ้าหน้าที่สภากาชาดไทย เจ้ท่านยังคงประสานงานได้ดี และคอยแก้ปัญหา เมื่อมีชาวบ้านโวยวาย เพราะบางรายไม่ได้รับของแจกสืบเนื่องจากไม่มีคูปองและไม่มีชื่ออยู่ในกลุ่มที่แจก 

	แต่สิ่งหนึ่งที่เจ้าหน้าที่สภากาชาดได้กระทำ และเป็นการควรค่าแก่การปฏิบัติหน้าที่ได้เต็ม นั่นคือเจ้าหน้าที่สภากาชาดไทยที่ได้กล่าวแก่ชาวบ้านที่มารอรับถุงบริจาคเพื่อยังชีพ ประทับใจกิ่งโศกคนยากคนนี้เป็นอย่างที่สุด นั่นคือถุงยังชีพเหล่านี้ของสภากาชาดนั้นเป็นสิ่งของพระราชทานโดยองค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว และสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ ทั้งสองพระองค์ท่านทรงประทานมอบให้ กับ ลูกๆ ของพระองค์ที่เดือดร้อน เรา (สภากาชาดไม่ใช่มาจากรัฐบาล) มาในนามพพระราชดำริของพระองค์ทั้งสอง  ขณะพูดทำให้สถาพที่กำลังจอแจวุ่นวาย คืนสู่ความสงัดสงบเงียบ ทุกคงน้อมรับฟังอย่างพร้อมเพรียงกัน

	ชาวบ้านบางคนบ่นกับกิ่งโศกว่า หน่วยงานรัฐไม่เคยมาเหลียวแลเลยร้องขอร้องเรียนไปก็แล้วแต่ไร้การตอบรับ (ประหนึ่งปลายสายไม่มีผู้รับ หุหุ)  ส่วนมากจะมีแต่หน่วยงานอิสระ ภาคเอกชน หรือสถานีของทีวี ที่มาบริจาค  กิ่งโศกก็คงได้แต่ปลอบใจปลอบโยนเขา ว่าคงอีกไม่นานก็คงมาช่วยเอง ขออย่าได้ท้อ สู้ๆๆ นะ

วันนั้นรถคันกิ่งโศกและเหล่าเพื่อนๆจิตอาสา ได้แจกถุงยังชีพเป็นคันแรก กิ่งโศก ความประทับใจอีกด้านหนึ่งนั่นก็คือประทับใจในเพื่อนๆ จิตอาสาในกลุ่ม และในคันอื่นๆ ที่ลุยน้ำ มาช่วยจัดของส่งกันเป็นทอดๆ ..ภาพเหล่านี้คงตรึงและตราไว้ในใจกิ่งโศก ทั้งภาพประทับใจแลภาพชวนน่าเวทนา  ผู้เดือดร้อนเหล่านี้ยังคงรอรับธารน้ำใจที่จะมาช่วยขับช่วยไล่น้ำครำที่กลายเป็นน้ำคร่ำ ให้เบาบาง เถิดเชิญชวนศรัทธาแห่งการเกื้อหนุนจุนเจือแด่คนทุกข์ยาก มาจับมาจูงพวกเขาให้มีที่ยึดถือพยุงชีพ ขณะที่เขากำลังถูกยื้อชีพ กันเถิดครับ   สัปดาห์หน้าพวกเราคิดกันและหารือกันว่าคงจะได้มีโอกาสไปสัมผัสบรรยากาศแบบนี้อีก

ว่าแล้วก็พยายามหาบทเพลงที่เกี่ยวข้องกับคูคลองหนองน้ำ ร่ำเสียงสำเนียงกล่อม หาชื่อเพลงที่พูดถึงงบคลองมหาสวัสดิ์ แต่ก็หามีไม่  อีกยังไม่เคยได้ยินได้สดับเมื่อครั้งใด  จึงไม่รู้จะหาเพลงอะไรดี วันนี้มาคลองมหาสวัสด์ จึงขอจัดเพลงแห่งลำน้ำ เกี่ยวกับลำคลอง  วันนี้เสนอเพลงอันคงความอมตะนิรันดร์กาล  ชื่อเพลง คลองบางกอกน้อย  คนร้องนั่นแทบจะไม่รู้จักชื่อเลยขอรับ หุหุหุ

  เพลง บางกอกน้อย
ชัยชนะ บุญนะโชติ ขับร้อง
พิพัฒน์ บริบูรณ์ คำร้อง/ทำนอง
สุดคลองบางกอก น้อย
พายเรือตามหาบัวลอย
จนเหงื่อพี่ย้อยโทรมกาย
ปากพี่ตะโกนกู่
ถึงยอดชู้เพื่อนร่วมกาย
ไม่รู้ว่าเจ้าจมหาย
ลอยไปแห่งใดเล่า หนา
ใจพี่แทบขาดแล้ว
มือคง ยังจ้ำยังแจว
ตามหานางแก้วดวงตา
ศพน้องเจ้าลอยล่อง
อยู่ใต้ท้อง สุธารา
หรือว่าลอยออกนอกเจ้าพระยา
จึงค้นหาไม่ พบศพบัวลอย
โถ เจ้าว่ายน้ำไม่เป็น
ยังลงว่ายเล่น
เพียงเห็นชื่นเย็นนิดหน่อย
น้ำเชี่ยวยิ่งเหลือ
เจ้าจึงเป็นเหยื่อ
คลองบางกอกน้อย
จิตใจพี่ให้เศร้าสร้อย
ถึงบัวลอย แม่จอมขวัญ
สุดหล้า สุดฟ้าเขียว
เธอเป็นแม่พระองค์เดียว
ที่เหนี่ยวใจรักคงมั่น
เจ้าสิ้นใจต่อหน้า
ด้วยพี่คว้าเจ้าไม่ทัน
เหมือนพี่พิฆาตเด็ดดวงชีวัน
จอมขวัญนงนุช สุดบูชา

กิ่งโศกคนยาก ฝากถ้อยท้าย..

๏ ชลาร้อนเชี่ยวแล้ว ...........ล่มสรวง
เปลื้องปัดขจัดปวง ............	ป่วนเร้า
กมลสติดวง- ................	ประทีป ด่างดูรา
ความจบคำรบเคล้า  ......      เทวษคล้ำท่ามถอย ๚ะ๛


๏  ชลจะเชี่ยวเจนเชิง..........จึ่งบ่าเทิงบทเริงทุ่ง
น้ำฝั้นทะยานฟุ้ง .................	โลดแกมแล่นก้าวแดนรุก ๚ะ
๏  น้ำตายิ่งเต่อต่าง ............  รินหยาดยางเบื้องทางขุก-
เข็ญย้อยระห้อยยุค- ...........  กาลละล้างพึงม้างลาม ๚ะ
๏ แจรงกลบสยบเจ้า   ....... รดีเคล้าจวนเจียนขาม-
เข็ดข้อระย่อยาม .............. ยับกี่แคว้นเยินเกินอยู่ ๚ะ
๏ เปื้อนเปรอะเลอะแปรรก.......... สาดสาธกน้ำลายสู
อาสาสร้างประตู   .................... เหล่าผู้ศักดิ์ตระหนักโก้ ๚ะ
๏ บรรเลงบนเดือดร้อน.......... ระงมก้อนก่นบทโง่
เนื้อแท้บนถาดโป .................. ปลดลอกเปลือกจนแปรโปรย ๚ะ
๏ ชนรู้เช่นนิสัย ................ตะแบงไบบิดใบ้โบ้ย
โถเอ๋ยเผยจะโอย ..............คิดจะแค่แส่เสียดคำ ๚ะ
๏ เทวษเวทนา ...............ปวงประชาแสนจะช้ำ
พยักเพยิดยำ...............ยับเยินยิ่งประวิงวาร ๚ะ๛
               + กิ่งโศก+
	
 ภาพจิตอาสา เมื่อ 20 พ.ย.2554 ย่านคลองมหาสวัสดิ์	( ส่วน ที่ชุมชนบ้านกระแชง ปทุมฯ 27 พ.ย. 2554 จะลงเป็นตอนต่อไปครับ อิอิอิ)