14 ตุลาคม 2547 15:55 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
รักซ้อนรัก ซ่อนปม จมความเหงา
เงาซ้อนเงา ร้าวราน ปานต้องศร
ใจซ้อนใจ ซ่อนไว้ ใจราญรอน
เหงาซุกซ่อน เศร้าบ่ม ระทมกาย
สุขปนทุกข์ รุกเร้า เข้าบาดเกี่ยว
เหมือนคมเคียว เกี่ยวใจ ให้หลุดหาย
เหลือเพียงร่าง ย่างก้าว เดินเดียวดาย
ไร้จุดหมาย ที่หมายมั่น ในวันวาน
เคยกำหนด ฝั่งฝัน ในวันก่อน
จะไม่ซ้อน ฝั่งใคร ด้วยใจหาญ
มาวันนี้ ดูเหมือนฝั่ง ที่ต้องการ
กลับถูกกัน เพราะฝั่งนั้น มีคนจอง
ต้องถอยห่าง จากฝั่ง ที่หวังไว้
เพราะหัวใจ ไม่อยากซ่อน ซ้อนเป็นสอง
ที่ผ่านมา ผิดที่เรา คอยเฝ้าปอง
โดยไม่มอง ให้ลึกซึ้ง จึงซ้อนใจ
11 ตุลาคม 2547 10:48 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
หยาดสุดท้าย ร่วงหล่น ลงบนหล้า
เหมือนสั่งฟ้า ลาดิน เมื่อสิ้นฝน
ละอองฝอย ลอยลิ่ว พริ้วลมวน
เมื่อปลายฝน ต้นหนาว ถึงคราวจร
ช่วงเวลา ชุ่มฉ่ำ ลำนำฝน
ชุ่มโชกจน มากมาย มวลไม้ขอน
ได้ยลยิน ฝนหลั่ง อย่างอาทร
ต้องอาวรณ์ เมื่อต้องพราก จากอีกครา
คงไม่นาน รอกาล ที่ผ่านผัน
รอคอยวัน รอสิ่ง ถวิลหา
ว่าคงไม่ หายลับ ไปกับตา
คงกลับมา ที่เก่า ยังเฝ้ารอ
อย่าเหมือนใคร คนหนึ่ง ซึ่งบอกว่า
จะกลับมา เคียงคู่ อยู่ร่วมหอ
ตราบวันนี้ ยังคงยัง ตั้งตารอ
จนเรือนหอ เป็นเรือนร้าง เพราะนางลืม
9 ตุลาคม 2547 16:57 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ในคืนหนาว ยะเยียบ เงียบสะท้าน
อลังการ ดวงดาว พราวฟ้าใส
อัศจรรย์ แสงจันทรา อันนวลใย
สาดส่องไกล สู่หล้า น่าภิรมย์
คืนเหน็บหนาว ซ่อนกาย ในน้ำค้าง
สายหมอกบาง ห่มฝัน อันขื่นขม
ลมหนาวพริ้ว ปลอบใจ ให้หายตรม
ทุกข์ระทม ทิ้งขว้าง ลงข้างกาย
นอนนับดาว ดูเดือน เป็นเพื่อนฝัน
นอนนับวัน นับวาน ที่ผ่านหาย
นับบาดแผล ที่ผ่านผัน เข้ารานกาย
นับหัวใจ เหลือกี่ครั้ง ที่ยังทน
ในคืนหนาว ยะเยียบ เงียบสะท้าน
ปล่อยวันวาน ลอยหาย ในเวหน
เมื่อรุ่งสาง สว่างหล้า ท้ากมล
จะเคลื่อนตน บินหลา สู่ฟ้าไกล
5 ตุลาคม 2547 10:29 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ทะเลหมอก ก่อร่าง เมื่อย่างหนาว
ดุจม่านขาว คลุมครอบ รอบทุกสิ่ง
ดอกหญ้าพริ้ว สะพรั่งไหว เอนกายอิง
น้ำค้างนิ่ง ซบดอกหญ้า ช่างน่ามอง
ลมหนาวพัด พริ้วไหว ในสายหมอก
โบกโบยรอบ ทั่วกาย ใจหม่นหมอง
ด้วยโดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้ใจปอง
จึงจำต้อง เหน็บหนาว ร้าวทรวงใน
ทะเลหมอก ลมหนาว คราวฟ้าสาง
จะเลือนร่าง ลาลับ และดับหาย
แต่ความเหงา อ้างว้าง ไม่รู้วาย
ไม่เคยหาย หรือลาลับ ไปสักครา
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
4611
