4 กันยายน 2547 12:55 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
ด้วยบาดแผล ความเศร้า ยังเฝ้าหลอน
คอยตามติด ทุกตอน ก่อนก้าวย่าง
อีกความเหงา คราวก่อนนั้น ยังไม่จาง
จะเยื้องย่าง อย่างไร ใจพะวง
เคยสูญเสีย สิ่งหวง ดั่งดวงจิต
เคยสูญเสีย มิ่งมิตร ที่ไหลหลง
ความองอาจ ก่อนเคย ทรนง
มลายลง กับดิน เมื่อสิ้นเธอ
จึงไม่อยาก พานพบ ประสบอีก
จึงเร้นหลีก ความรัก หักใจเสมอ
กลัวบาดแผล ครั้งก่อน ตอนเสียเธอ
กลัวพบเจอ กับความเศร้า เข้าซ้ำรอย
จึงบินเดี่ยว เดียวดาย ตามใจฝัน
ให้ผ่านพ้น คืนวัน อันเหงาหงอย
ซ่อนเร้นกาย กับน้ำค้าง กลางดงดอย
เพื่อรอคอย วันกล้า ท้าวัดใจ
3 กันยายน 2547 14:34 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
วันศุกร์ที่ 20 กรกฏาคม 2544 แรม 15 ค่ำ เดือน8
ดั่งสายฟ้า ฟาดกลางใจ ใกล้รุ่งสาง
เหมือนเรือนร่าง แตกยับ นับไม่ไหว
หมดเรี่ยวแรง ท้อแท้ ทั้งกายใจ
รับไม่ไหว ในเรื่องราว ที่ได้รับ
สิ่งปรากฏ ตรงหน้า แทบบ้าคลั่ง
ร่างกายยัง เหมือนตอน เธอนอนหลับ
หากไม่เห็น เลือดไหลหลั่ง รถพังยับ
คืนเดือนดับ จิตเธอลับ พร้อมกับเดือน
โอ้นิจจา ใยเจ้า เฝ้าด่วนจาก
รักเจ้ามาก จอมใจ หาใครเหมือน
รอยยิ้มยัง เริงร่า ไม่พล่าเลือน
กลิ่นกายเนียน หอมกรุ่น ยังอุ่นไอ
เจ้าจากไป ลาลับ ไม่กลับโลก
ทิ้งความโศก ความเหงา เศร้าไม่หาย
ทิ้งความรัก ความหลัง ทั้งใจกาย
ให้กับชาย คนหนึ่ง ซึ่งรักเธอ
ปานนี้จัก อยู่หนใด ในแมนสรวง
ขอให้รู้ ว่ายังห่วง และรักเสมอ
แม้เนิ่นนาน กาลผ่านผัน ไม่พบเจอ
ไม่เคยเผลอ หมดรักเธอ ฐิติกานต์
2 กันยายน 2547 16:02 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
สี่คนหาม แบกแคร่ เมื่อแน่นิ่ง
ไม่ไหวติง ลาลับ ดับหายสูญ
เป็นไปตาม กฏกรรม น่าอาดูร
ธาตุสิ้นสูญ สลายร่าง อย่างเคยเป็น
สามคนแห่ แน่แท้ คือไตรลักษณ์
เคยรู้จัก เมื่อครองตน เป็นคนเห็น
อนิจจัง ทุกข์ขัง ช่างยากเย็น
อนัตตา ทำหลีกเร้น ไม่ยอมยิน
หนึ่งบนแคร่ ที่แท้ คือดวงจิต
จะสดใส หรือมืดมิด ถูกผิดศีล
กระทำชั่ว หรือดี เป็นอาจินต์
เมื่อสูญสิ้น คำตอบนั้น พลันแสดง
อีกสองคน เดินตาม อย่างย่ามจิต
ถูกหรือผิด จิตเจ้า ต้องแถลง
ปาบที่ทำ ต้องใช้ชด จนหมดแรง
บุญที่ก่อ จะแสดง ด้วยแรงบุญ
2 กันยายน 2547 13:01 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
รินเมรัย หลั่งรด ให้หมดขวด
ไม่ได้อวด ว่าแน่ สักแค่ไหน
เพียงอยากล้าง ความทุกข์ ที่รุกใจ
ล้างโศกไป พร้อมน้ำ สีอำพันธ์
คืนคืนหนึ่ง ผ่านไป อย่างไร้ค่า
จมดิ่งกับ สุรา ที่พาฝัน
หวังจะล้าง ทุกข์โศก วิโยควัน
กลับเป็นมัน ทำลายสุข ทุกข์หนักใจ
เมื่อรุ่งสาง สร่างเหล้า ยังเมาโศก
ยังคงอยู่ ในโลก อันอ่อนไหว
แม้นสุรา รินรด หมดปานใด
ก็หาได้ ล้างลบ กลบความจริง
ตั้งสติ ต่อไปนี้ ขอให้คิด
สิ่งถูกผิด ตรึกตรอง มองทุกสิ่ง
ทุกข์และโศก ในโลก แห่งความจริง
นั่นคือสิ่ง หลีกไม่พ้น จนสิ้นกรรม
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1163
