4 มกราคม 2548 16:37 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
มิอาจเอื้อม เสนอใจ ไปครองคู่
เพราะรู้อยู่ ศักดิ์ศรี มีแค่ไหน
ค่าเพียงน้อย ด้อยศักดิ์ เกินรักใคร
ดอกฟ้าไม่ โอนลู่ ลงสู่ดิน
กระต่ายน้อย หมายจันทร์ อันนวลผ่อง
ฉายแสงส่อง กลางไพร ใจถวิล
ชะเง้อมอง หวังไว้ ได้ยลยิน
ก็ไร้สิ้น ซึ่งวัน ที่มั่นคอย
ดุจภูผา สูงใหญ่ เสียดปลายฟ้า
เฝ้ามองหา ดวงดาว อย่างเหงาหงอย
รอเมื่อไหร่ จะร่วงหล่น บนพื้นดอย
ก็เลื่อนลอย ในหวัง ดั่งวานวัน
เพราะไม่ใช่ คู่แท้ ปาฏิหารย์
ที่ข้ามกาล หลุดภพ ประสบฝัน
ตัวตนจริง ยังห่าง ระหว่างกัน
เกินจำนรร คำใด ในความจริง
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1844
