13 ธันวาคม 2549 11:03 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ฤๅเราช้ำกำสรดสลดโศก
ยามลมโบกพลิ้วหวนดุจหวลไห้
ระลอกคลื่นคืนเหงาซัดเข้าใจ
สุดคำไขเกินพร่ำจำนรรค์จา
โอ้ลำพังผ่านคืนสะอื้นอั้น
เสี้ยวความฝันหฤหรรษ์ยากสรรหา
สุขนั่นดั่งพ่ายยับกับเวลา
หยดน้ำตาคือผลพวงสิ่งลวงกัน
เกินกลั้นเก็บเจ็บร้าวทุกคราวหวน-
ยามย้อนทวนวันคืนชื่นสุขสันต์
ให้ร้าวทรวงแสนเข็ญเห็นเพ็ญจันทร์
ความโศกศัลย์พลันแทงทิ่มปริ่มขาดใจ
คล้ายโลกร่วมกำสรดสลดโศก
ยามลมโบกจึงตรมสุดข่มไหว
ระลอกคลื่นถาโถมบุกโหมใจ
ล้านคำใด?ไขพจน์ได้หมดความ๚ะ๛
8 ธันวาคม 2549 16:25 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
..๏ ปล่อยเรื่องราวร้ายร้ายเลือนหายสิ้น
เฉกธารรินไหลเลยมิเคยหวน
ความทรงจำหลอกหลอนมิย้อนทวน
ทุกเสี้ยวส่วนถางถากออกจากใจ
เมื่อเยื่อใยไมตรีลับลี้สูญ
มิเพิ่มพูนคุณค่าแม้นคราไหน
เพียงลมปากฝากลมพริ้วพรมไป
มีค่าใด?ให้จำเป็นตำนาน
รักษารอยบาดแผลความแพ้พ่าย
หลอมละลายน้ำตาเพื่อกล้าหาญ
วันคืนยังล่องไหลสุดสายกาล
ทรมานหัวใจทำไมกัน?
ปล่อยเรื่องราวร้ายร้ายละลายร่าง
ลบเงาจางจากโลกความโศกศัลย์
ในอ้อมกอดขุนเขาและเงาจันทร์
ยังมีฝันหลายหลากรอถากทาง๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1001
