21 ธันวาคม 2550 14:12 น.

คุ้นเคย..ฤๅ..ชาชิน..

เริ่มจะคุ้นเคย.....
กับความเหงาที่เข้ามาเยือน
เป็นเสมือนเพื่อน...
ที่คอยย้ำเตือน...ให้ทำใจ...

คุ้นเคย...ฤๅ..เคยคุ้น...
กลิ่นอันหอมกรุ่นของพฤกษาไสว
เหมือนกลิ่นเนื้อนาง...ของบางใคร
ยังกรุ่นกลิ่นในทรวงนี้...ตลอดกาล

ชาชิน...
กับความขมปร่าลิ้น...มิมีหวาน
สุขที่บางเบา...เคียงเศร้าที่ยาวนาน
ตราบอวสาน...จวบสายกาลกลบกายและใจ

ยินดี...ที่จะรับความรู้สึก
แม้นในส่วนลึก...อ้างว้างมิห่างหาย
คุ้นเคย...ฤๅ...ชาชิน...ตราบดิ้นตาย
มีความหมายอะไร...ให้คำนึง...

๏ สายวสันต์ยังฉ่ำชื้น.................วสันต์
พรมพร่างหว่างคืนวัน.................ค่ำเช้า
น้ำตาแห่งโศกศัลย์......................ไหลเอ่อ
คงแต่ความตรมเศร้า....................ชั่วฟ้าดินสลาย๚ะ๛