30 มีนาคม 2554 11:24 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
รอยอาดูรพูนเทวษข้ามเขตแคว้น
ท่ามดินแดนดวงมนจรดบนสรวง
จบสิ้นแล้วรักนี้ฤดีดวง
ขวัญล่องล่วงพรากหายท่ามสายกาล
เรื่อรุ้งเคยงามงดก็หมดสิ้น
ห้วงกลางจินต์มืดดำเกินร่ำขาน
คาบช่วงแห่งโศกเศร้าเข้ากลืนวาร
อนธการโอบฟ้าคลุมป่าไพร
ทุกพจน์ถ้อยรอยคำชอกช้ำจิต
อิทธิฤทธิ์กรรมวางแต่ปางไหน
ดลให้สบกงเกวียนวนเวียนไป
เกินแก้ไขเพรงกรรมที่นำพา
ร่องรอยแห่งบุพเพพลันเหหัก
ร้างไร้รักมืดมนเกินค้นหา
แรงถวิลเคยท้นล้นอุรา
กลับมีค่าเพียงเศษกลางเจตจินต์
พญาโศกร่ำบทกำหนดพาทย์
กัมปนาทกลางมนหมายป่นสิ้น
ทั้งดวงมานแหลกยับลงกับดิน
กระชากวิญญานสู่ประตูกรรม
เกินจักข้ามเวิ้งวัฎที่มัดล่าม
คงปล่อยตามกงเกวียนที่เวียนย่ำ
ว่ายวนเวิ้งโศกเศร้าที่เข้างำ
ตราบเพรงกรรมทอนแรงที่แต่งทรวง ๚ะ๛
26 มีนาคม 2554 15:26 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ เอื้องสามปอยชูช่อล้อลมหนาว
ยามน้ำค้างพร่างพราวแวววาวใส
รอแสงสูรย์สาดส่องลงต้องไพร
จักไสวแวววามดูงามตา
แต่คงร่างเพียงครู่ยามตรู่สาง
ก็เลือนจางร้างรอยให้คอยหา
มิเหมือนหนึ่งดวงมานของกานดา
แนบอุราพี่นั้นอนันต์กาล
***เป็นหนึ่งมาลย์บานในหัวใจพี่***
หวานวจีค่าล้ำในคำขาน
หลอมทรวงหนึ่งซึ่งแกร่งสิ้นแรงทาน
ยอมมอบมานพ่วงคล้องเต็มห้องใจ
ทุกคาบกาลผ่านเวียนหมุนเปลี่ยนวัฎฎ์
จักตรึงมัดผูกพันมิหวั่นไหว
แม้นแผกภพจบสิ้นชีวินไป
วอนเทพไท้โปรดช่วยอำนวยพร
ได้เวียนสบพบกันทุกชั้นฟ้า
อย่าลับลาแคล้วคลาดมาดสมร
แม้นอยู่ต่างนทีสีทันดร
ก็จักย้อนเคียงคู่อยู่นิรันดร์
ร้อยทิวาพันราตรีที่เปลี่ยนห้วง
หนึ่งห้องทรวงแน่วแน่มิแปรผัน
ตราบโลกล่มแตกดับลับสูรย์จันทร์
ยังคงมั่นมอบวางแต่นางเดียว ๚ะ๛
๏ เกิดดับตราบหมดสิ้น........บุญญา
ยังมั่นในวาจา...................กล่าวอ้าง
สามภพจบโลกา................หมายมั่น ครองเคียง
กายป่นจิตบ่ร้าง.................ภักดิ์เจ้านงราม๚
๏ ตราบพรหมหมายล่มสิ้น....จักรวาล
มืดดับจบสายกาล................พรากห้วง
แสงหนึ่งคงรูปนาน.............จรัสแจ่ม แสงเนอ
คบแห่งไฟรักช่วง...............โชติล้ำสุริยา๚ะ๛
21 มีนาคม 2554 16:16 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ วสันต์ครองเขตคามยามคิมหันต์
เกลื่อนรอยวันเลือนดับลับสิงขร
เมฆเทาหม่นมืดดำท่ามอัมพร
ทุกช่วงตอนหยาดหยดร่วงรดไพร
ฟ้าอีกฟากคงเป็นดั่งเช่นนี้
ด้วยวจีสู่ถิ่นพี่ยินไหม??
คนไกลเวียงเอ่ยถามหลากความนัย
ด้วยห่วงใยข้ามฝั่งมารั้งทรวง
แม้นต่างเหย้าไกลแดนสุดแสนห่าง
มิจืดจางทุกช่วงความห่วงหวง
ทุกอบอุ่นล้นปรี่ฤดีดวง
ยังคล้องพ่วงผูกมั่นพันธนา
ฝนปนหนาวรายล้อมโอบอ้อมพฤกษ์
ยิ่งดื่นดึกเยียบเย็นเกินเค้นหา
อุ่นอื่นใดจักเอื้อเจืออุรา
เทียมอุ่นอ้อมฟากฟ้ามาแบ่งปัน
ฝนหนาวยังชื้อชุกอยู่ทุกฟาก
แต่อุ่นจากคนเวียงยังเคียงขวัญ
รานเหน็บหนาวเลือนลับไปกัปกัลป์
มิผ่านผันคืนกลับมาทับรอย
ท่ามสายกาลผ่านลับกับสมัย
ความห่วงใยรานเศร้าและเหงาหงอย
ให้เลือนจากดวงมนของคนคอย
ที่เพียรร้อยปรารถนาสัญญาใจ
**ฤดูกาลแปรปรวนทุกส่วนหล้า
คนอยู่ป่าเถื่อนด้าวจักหนาวไหม?**
หวานวจีชื่นล้นของคนไกล
คล้องฤทัยพี่นั้นตราบวันวาย
ฝากไออุ่นอ้อมไพรไปโอบนุช
ด้วยพิศุทธิ์แห่งรักที่ภักดิ์หมาย-
เคียงคู่กันตราบพรหมล่มมลาย
สูรย์จันทร์หายดับดวงจบช่วงกาล ๚ะ๛
15 มีนาคม 2554 14:15 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ สายฝนยังชื้นชุกอยู่ทุกคาบ
โรยรินอาบแดนภพจบสวรรค์
ไร้แสงเรื่อเรืองรองของดวงจันทร์
ร้างแสงวันเคลื่อนขับเข้าจับจอง
ไผ่ยืนกอแกว่งไกวกลางสายฝน
ท่ามเมฆหม่นซึมเซาดูเศร้าหมอง
หว่างคืนวันอิ่งอ้อยให้คอยมอง
สูรย์,โสมล่องส่องฟ้า ณ คราใด
เหมือนห้วงจินต์ถวิลคอยหนึ่งรอยรัก
ซึ่งประจักษ์ค่ายิ่งกว่าสิ่งไหน
แววอาทรห่วงหาและอาลัย
ยังโชนไฟคุเชื้อทุกเมื่อกาล
หวังบางใครรับรู้แม้นครู่หนึ่ง
รักตราตรึงห้วงใจเกินไขขาน
จักฝากฟ้าส่งข่าวกลัวยาวนาน
ฝากลมผ่านหวั่นร้างบนทางจร
มาดแม้นสองห้องทรวงคล้องพ่วงจิต
นิรมิตแห่งฝันของวันก่อน
จงประกายข้ามขัณฑ์สีทันดร
ให้บังอรประจักษ์ความรักเรา
สายฝนยังชื้นชุกอยู่ทุกคาบ
โรยรินอาบภพภูดูเงียบเหงา
ไร้โสมสูรย์เคลื่อนผ่านนับนานเนา
แต่รอยเงารักจรัสแจ่มชัดทรวง๚ะ๛
๏ พิรุณพรมเถื่อนด้าว.........แดนดิน
เหมือนดั่งกระแสจินต์.........ท่วมท้น
ฝนพราวพร่างโรยริน..........นองบ่า
ฤๅเท่าเทียมหนึ่งล้น............รักนี้พลีนาง๚
๏ ทรวงสองเอยห่างเหย้า.....ไกลเวียง
จิตห่อนหาแนบเคียง...........อื่นชู้
ยังคงแต่คอยเพียง.............เรียมอยู่ เสมอมา
งามอื่นฤๅจักสู้...................หนึ่งน้องนางเดียว๚
๏ พระพายโชยพัดพลิ้ว.......รานกาย
ประหนึ่งจักวางวาย..............ดับดิ้น
คำนึงแต่นวลสาย................ใจพี่
ยามห่างเหมือนจบสิ้น..........ร่างนี้วายปราณ๚
๏ วชิรหมายล่มหล้า............ฤๅไฉน
ครวญคร่ำรำสายไฟ............กึกก้อง
มาดเหมือนดั่งทรวงใน.......อกพี่
สายรักเรียกร่ำร้อง.............แข่งฟ้าแดนแถน๚
๏ ฝากคำสัตย์ผ่านฟ้า.........แมนสรวง
ตราบล่มสูรย์ดับดวง...........จากฟ้า
รักเรียมอย่างเต็มทรวง......คงมั่น เรียมเอย
หากผิดคำอย่าช้า...............ตกใต้อเวจี๚ะ๛
8 มีนาคม 2554 15:52 น.
บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ดาษดวงดาวพราวหนท่ามบนสรวง
สูงเกินหน่วงเหนี่ยวฟ้ามาคว้าสอย
เพื่อกำนัลแก้วตาจากป่าดอย
ได้เพียงร้อยความหมายแฝงนัยกานท์
ล้านความคำร่ำพจน์จนหมดถ้อย
ฤๅเทียมรอยรักค่ามหาศาล
กอบเม็ดทรายท่ามภพจบบาดาล
ก็มิปานเสี้ยวน้อยหนึ่งรอยใจ
เพียงคำเดียวคือ " รัก " สลักมั่น
ทุกคืนวันตราบปลงอสงไขย
ห้วงดวงมานพี่นั้นมิปันใคร
ดวงฤทัยพลีแล้วแด่แก้วตา
ท่ามสายกาลผ่านผันคืนวันคล้อย
ยิ่งพูนรอยแห่งรักมากนักหนา
แรงถวิลล่ามรัดมัดอุรา
จนเกินกว่าปลดบ่วงที่คล้องทรวง
ขอจับจองครองขวัญผูกมั่นรัก
ร้อยสลักทรวงแดนด้วยแหนหวง
แม้นบุพเพปราศผลสร้างกลลวง
ยังหมายหน่วงเหนี่ยวรั้งยังรักเรา
อยากเรียงร้อยล้านคำกำนัลนุช
แต่ก็สุดสามารถและขลาดเขลา
จึ่งฝากคำซื่อตรงมอบนงเยาว์
ล้านคำกล่าวฤๅเท่า..." หนึ่งเข้าใจ "๚ะ๛
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟบินเดี่ยวหมื่นลี้
หน้าส่วนตัว
1387
