15 กรกฎาคม 2553 21:15 น.
ประทาน
สามชีวา..อาศัย..ในหมู่บ้าน
แสนกันดาน..ยากไร้..ให้หม่นหมอง
เช่าที่นา..ทำกิน..เหงื่อรินนอง
เพียงประคอง..ชีพนี้..มิให้จม
มีหลายครา..ประสบ..พบซ้ำซ้ำ
หรือเพราะกรรม..พาไป..ให้สบสม
บางปีแล้ง..ข้าวตาย..ให้อกตรม
บางปีล่ม..น้ำหลาก..มากเกินไป
ชีวิตพ่อ..กับแม่..แม้ลำบาก
ทนทุกข์ยาก..เพื่อลูก..ปลูกฝังให้
จึงคิดวาง..อนาคต..กำหนดไกล
หวังลูกได้..เล่าเรียน..เพียรวิชา
เมื่อลูกชาย..จบจาก..ภาคบังคับ
หวังขยับ..ลูกให้..ได้ศึกษา
ถึงระดับ..มัธยม..บ่มตำรา
แต่ก็พ่าย..ชะตา..กฎฟ้าดิน
ค่ำคืนหนึ่ง..กำนัน..ท่านผู้ใหญ่
มาเกณฑ์ให้..ไปงัด..ปราสาทหิน
พ่อถูกป้าย..ความผิด..ติดมลทิน
พ่อจึงดิ้น..ไม่หลุด..สุดบ่วงกรรม
แท้ที่จริง..กำนัน..ท่านวางแผน
สมองแล่น..หาทาง..ย่างขย้ำ
พาตำรวจ..มาล้อม..พร้อมผู้นำ
จับพ่อจำ..จองไว้..นานหลายปี
อนาคต..ลูกชาย..ได้วาดหวัง
ก็ภินท์พัง..มลาย..ใจหมองศรี
มีแต่เพียง..มารดา..ผู้อารีย์
คงไม่มี..ปัญญา..หาส่งเรียน...
(มีต่อตอนจบครับ)
13 กรกฎาคม 2553 23:51 น.
ประทาน
แม่ฉันเมื่อวันวาน(2)
เมื่อเด็กชาย..ลืมตา..มาดูโลก
พบสุขโศก..ระคน..เคล้าปนบ้าง
เหตุพ่อแม่..ยากจน..ในหนทาง
มุสรรสร้าง..ด้วยแรง..ที่แกร่งพอ
พยายาม..กล่อมเกลี้ยง..เลี้ยงลูกรัก
เฝ้าฟูมฟัก..นาบุญ..เกื้อหนุนต่อ
จำเริญวัย..ตามวาระ..งามละออ
ลูกของพ่อ..บริบูรณ์..พูนอุดม
ถึงกำหนด..วัยเรียน..เพียรศึกษา
พ่อแม่หา..อุปกรณ์..ตอนประถม
ไม่เลยละ..หน้าที่..ชี้-อบ-รม
เพื่อเพาะบ่ม..ส่งผล..ต้นตระกูล
ถึงพ่อจะ..ปฏิบัติ..ขัดศิลห้า
ดื่มสุรา..เป็นนิจ..จิตเสื่อมสูญ
แต่ว่าพ่อ..ก็รักแม่..แผ่เพิ่มพูน
ลูกเทิดทูล..คุณพ่อ..ผู้ก่อกาย
แม่กับพ่อ..ก่อร่าง..สร้างฐานะ
ผูกพันธะ..โยงกัน..อย่างมั่นหมาย
ชีวิตเริ่ม..ที่จะ..สุขสะบาย
แม่มิหน่าย..เรื่องสร้าง..ทางทำดี
ปัจจุบัน..นั้นก็..พ่อยอมอด
เลิกละลด..รสถวิล..ทั้งกลิ่นสี
มิคิดใฝ่..ฝันหา..วารุณี
ทิพย์วารี..ที่ใคร..ก็หมายปอง..ฯ
(อดใจรอตอน3ครับ)
10 กรกฎาคม 2553 21:14 น.
ประทาน
แม่ฉันเมื่อวันวาน
หนุ่มคนหนึ่ง..ท่าที..ที่กล้าแกร่ง
อายุแจ้ง..ยี่สิบสอง..ดูผ่องใส
กับสาวน้อย..ร้อยชั่ง..ยังอ่อนวัย
ศิริได้..สิบหกปี..มีครอบครัว
เหตุนี้เอง..ผู้ใหญ่..ได้เดียจฉันท์
ต่างพากัน..ผลักใส..ไล่ทูลหัว
ตัดสวาท..ขาดกัน..ไม่พันพัว
ออกจากรั้ว..คฤหาสน์..อนาถใจ
ดุจดังนก..ขมิ้น..บินเร่ร่อน
ไร้รังนอน..พักพิง..ยิ่งหวั่นไหว
สู่โลกกว้าง..ยังต้อง..เสี่ยงผองภัย
นำพาให้..สาว-หนุ่ม..กลุ้มฤดี
มีเพียงอา-...-ภรณ์แพร..แค่พันร่าง
มุถากถาง..สร้างชีวิต..ไม่คิดหนี
ต่างทุมเท..ชีวิต..ตามสิทธิ์มี
ไม่เคยที่..นึกท้อ..ต่อชะตา
มาวันหนึ่ง..สาวสะอื้น..เกิดคลื่นเหียน
จนอาเจียน..ใจสั่น..หวั่นผวา
ประจำเดือน..ขาดหาย..หลายเพ-ลา
อนิจจา..น่าเศร้า..เจ้ามีครรภ์
ส่วนเจ้าหนุ่ม..คงจะ..ซึ้งประจักษ์
ชื่นใจนัก..คอยผดุง..บำรุงขวัญ
เตรียมเภสัช..นานา..สารพัน
รอคอยวัน..บุญปลูก..ลูกเกิดมา
ครบกำหนด..เก้าเดือน..เจ้าเคลื่อนคล้อย
เจ้าหนูน้อย..เพศชาย..ไร้เดียงสา
เมื่อเจ้าออก..จากครรภ์..ของมารดา
ให้นามว่า..ประทาน..ถนอมเมือง ฯ
ประทาน ถนอมเมือง
หน้าส่วนตัว
1633
