29 พฤศจิกายน 2551 12:55 น.
ประทีปดาว
ยามเช้า...
น้ำค้างพราวราวแสงสุรีย์ศรี
ดาริกาลาลับดับราตรี
ดั่งใจพี่ลี้ลับไม่กลับมอง
ยามเช้า...
น้ำตาพราวราวฟ้าคราหม่นหมอง
ซ้ำในรักปักอุราน้ำตานอง
ใจร่ำร้องมองเธอเพ้อรำพัน
28 พฤศจิกายน 2551 13:59 น.
ประทีปดาว
ฟ้าสาง...
หยดน้ำค้างพร่างพรมชมยอดหญ้า
คิดถึงคำเอ่ยพร่ำย้ำสัญญา
ใครเล่าหนาพรากใจไปจากเรา
ฟ้าสาง...
ส่องสว่างกลางใจให้คลายเศร้า
ลืมนิยามคำหวานที่นานเนา
ลืมรักเก่าเราสองหม่นหมองใจ
27 พฤศจิกายน 2551 15:45 น.
ประทีปดาว
ผืนน้ำและแผ่นฟ้า
สุดสายตาที่หมือนว่าชิดใกล้
แต่ความจริงคือสองสิ่งที่ห่างไกล
ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา
ท้องฟ้ายังกว้างกว่ากว้าง
หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า
ความรักระหว่างเราที่เป็นมา
เราผูกพันกันจริงหรือว่า
เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า ไม่แน่ใจ
26 พฤศจิกายน 2551 19:21 น.
ประทีปดาว
ใกล้รุ่ง...
ตะวันพรุ่งรุ่งอรุณมาหนุนฟ้า
ดวงดาราลาลับกลับนภา
ไยน้ำตาไม่ลาลับกลับไหลริน
ใกล้รุ่ง...
พระจันทร์พรุ่งมุ่งไปที่ปลายฟ้า
ตื่นเถิดพี่หลับใหลในนิทรา
คนห่วงหาอาลัยเศร้าในทรวง
หน้าส่วนตัว
930
