14 มิถุนายน 2548 01:02 น.

เรียนรู้..

ประภัสสุทธ

*เดินเล่นบนทางเส้นหนึ่ง          ก้อนหินอ่างอึ่งร้องทัก
                       
ไปหนแห่งใดรู้จัก                    จึ่งก้าวทึกทักทำเดิน


*เจ้าเห็นเพื่อนฉันบ้างไหม        เขาหลงทางไกลไร้แสง

มืดค่ำอ่อนล้าสิ้นแรง                 เซซวนแอบแฝงที่ใด


*เจ้าเอยจงโปรดระวัง                ข้าเตือนจักฟังจดไว้

เพียงเจ้าตัวเดียวเทียวไป        คงพลัดสนไพรไกลคอน


*จะคือเพื่อนพ้องของข้า              ลับหายจากลากล่าวก่อน

แค่หวังเรียนรู้พงศธร              บัดนี้เขารอนร่อนลา


*จงเดินตามรอยเท้าเก่า            สะท้อนสั่นเทาคงมั่น

เปี่ยมพร้อมสุขุมสรรพครัน       สู่ป่ากว้างกันก้าวเดิน				
26 พฤษภาคม 2548 05:35 น.

รักหนอ..

ประภัสสุทธ

รักคนที่รักเราดีกว่าเศร้าเพราะรักเขา

                            ทำดีเพราะรักเขาแต่ทำร้ายคนเขารัก

                            เป็นทุกข์เป็รห่วงเขากับตัวเรานั้นเมินนัก

                            ยิ่งคิดก็ยิ่งรักฟุ้งซ่านหนักเพราะ"รัก"เรา

                             

                            บอกเขาว่าเรารักและบอก"รัก"ถึง"รัก"เขา

                            บอกเราให้เข้าใจว่า"ยังไง"ถึง"รัก"เรา

                            ให้รู้และทำใจถึงความในแก่ตัว"เขา"

                             จะได้เริ่มต้นใหม่เป็นตัวเขาและตัวเรา..				
19 พฤษภาคม 2548 14:06 น.

คติ..เตือน

ประภัสสุทธ

คติเพียงปุยนุ่นที่จางหาย

                                  มีเรื่องร้ายถูกลมพัดกลับห้วน

                                  ล่องมาตามสายลมปลิวเย้ายวน
                                  
                                  ครั้นเปียกน้ำหล่นล่วงลงทันที


                                   
                                  มีคติเหมือนเครื่องเตือนระวังใจ

                                  ระลึกไว้ในยามคับขันหนี

                                  หากเลอะเลือนหลงสติสมประดี

                                  ก็ไม่มีทีท่าว่าจะคลาย...				
9 พฤษภาคม 2548 22:39 น.

กาลแห่ง..ศกใหม่

ประภัสสุทธ

ฟ้าพึมพร่ำตั้งเคล้าใกล้จะตก
               
                                  การเรียนรู้เปิดศกเข้าเจียนจวน

                                  กลิ่นยอป่ารวยรินหอมอบอวล

                                  แมงตัวน้อยโหยหวนประสบการณ์

                

                                  ใต้ร่มไม้แห่งนี้ยินดีรับ

                                  ทั้งหยดฝนหล่นจับตามใบกิ่ง

                                  อีกแมงน้อยได้ดูดซับคอยพักพิง

                                  คือ "บ้านใหญ่" และ "บางสิ่ง" ที่เฝ้ารอ..				
14 เมษายน 2548 12:41 น.

กวีกลอน....

ประภัสสุทธ


                               ฉันอาจไม่ใช่กวีที่โด่งดัง

                              แต่งกลอนอาจพอฟังไม่ถึงดี

                              แต่ใจฉันรักอ่านกลอนกวี

                              แม้แต่งไม่ค่อยดีแต่มีใจ


                              จึงลองสมัครกลอนไทยโพเอ็ม

                              พอช่วยให้เติมเต็มสิ่งที่หาย

                              อาจเพิ่มพูนความรู้เรียนง่ายดาย

                              บทที่ยากพอคลี่คลายให้เข้าใจ


                              สักวันฉันอาจเป็นกวีกลอน

                              เพิ่มพูนคติสอนในหนังสือ

                              จึงเริ่มใช้ความคิดเทียวฝึกปรือ

                              ใช้ชีวิตเป็นสื่อให้รื่นรมย์				
ไม่มีข้อความส่งถึงประภัสสุทธ