28 มีนาคม 2546 20:27 น.
ปลาทูสามเข่ง
เมื่อเปลือกหอยข้างกายรักชายหาด
ที่ฟ้าวาดส่งมาคู่ . . หลายภพฝัน
ลิขิตรักให้ทั้งสอง . . ต้องพบกัน
ทอสายใยรักละวัน ด้วยหัวใจ
แล้วฉันละ ? ถูกฟ้าวาดให้เจอรัก
ส่วนใครละ ?? ที่มาพักมารักใคร่
เธอรึเปล่าคนดีคนของใจ ^^
รับไหวไหมหญิงคนนี้ที่รักเธอ
เมื่อใยด้ายย่อมคู่กับตัวเนื้อผ้า
ถ้าฉันเป็นตัวด้ายล่าพร้อมเสนอ
เธอจะคู่ . . ฉันไหม . . คนรักเธอ
ไม่เพ้อเจ้อไม่ได้เบลอแต่ถามจริง !!!!!
24 มีนาคม 2546 18:00 น.
ปลาทูสามเข่ง
... ... อีกกี่วันนะ ..ที่จะถึง วันนั้น
วันที่เยื่อใยเธอ-ฉัน จะจบจากนี้ ..
นับเวลาถอยหลัง ..ใจก็สั่นทุกที
ลมหายใจที่ตอนนี้มี ..กำลังหายไป
... .. เมื่อวาน ..ที่เรากุมมือกัน ..
เหมือนความฝัน ไม่อาจจะลืมไว้ที่ไหน
ถึงตอนนี้ ใจฉันยังคงที่จะทุรายไป
เพื่อหยุดเวลา ตรงนี้ไว้ ..ไม่ให้จบลง
... ก็รู้อยู่ เมื่อวานเป็นครั้งสุดท้าย
ที่คำความหมาย + รัก + จะคงยังเป็นหงส์
ส่วนวันหน้า ..ปีกหงส์คงจะไม่มั่นคง
ที่จะยืดตัวเองให้ตรง ถลาจะบินออกรัง
... ในเมื่อ หยุดการจากสองเราไม่ได้
ดูไม่มีความหมาย ที่จะอยู่เลยสักครั้ง
แต่ก็จะสู้ ..เพื่อเธอ .. ที่รัก เพิ่มกำลัง
ฉัน ..จะออกจากรัง และบินด้วยปีกข้างเดียว
22 มีนาคม 2546 17:07 น.
ปลาทูสามเข่ง
... อาจจะไม่เคยพูดคำหวาน
หรือยืนกรานบอกรักจากปากชั้น
ไม่เคยเลยที่จะอ้อนเธอสักวัน
แต่ที่ผ่านมาใจผูกพันรักกันจริง
... ไม่เคยที่จะออเซาะให้เธอฟัง
แต่งตัวที่ไม่ระวังไม่เคยยิ่ง
เป็นผู้หญิงธรรมดาจืดชืดจริง
แต่ว่านะไม่เคยทิ้งหัวใจไป
... ไม่เคยที่มีหลักฐานเป็นคู่รัก
คือบอกชอบไม่เคยฟักจากปากได้
เธออาจเบื่อบ้างหลายครั้ง ... ให้ทำไง
กะวนกระวายกลัวรักร้าย ไม่ใช่ดี
... แต่อยากบอกอะไรหน่อยฟังให้บ้าง
ถึงร้างหวานแต่ใจจริงไม่ใช่นี่
รักของฉัน ...
ไม่ต้องมี ฉันรักเธอ... ทุกนาที
แต่หัวใจที่ฉันมี .. ให้หมด ให้เธอ ..
21 มีนาคม 2546 21:51 น.
ปลาทูสามเข่ง
เป็นไปได้ไหม ...
.... ที่จะขอเป็นดอกฟ้า
สักครั้งคราในชีวิตมอบให้ไหม
แบ่งความสุข ให้หญิงที่ชอบเพ้อไกล
เป็นของเหลือของหัวใจ ก็ยังดี
เป็นไปได้ไหม ...
.... ที่จะขอให้เธอมารัก
นำศรปักที่ฉันบ้าง ใจดวงนี้
รักกันบ้างสักครั้งสักนาที
และต่อไปที่ตรงนี้ไม่ขอมา
เป็นไปได้ไหม ...
.... ที่จะโอบกอด มาใกล้นั่ง
สักครั้งที่ส่งยิ้มไม่ฝืนฝา
มาช่วยปลอบมาประโลมเช็ดน้ำตา
มาเป็นยารักษาไข้ของใจ
จะขอบ้าง ...
... เป็นดอกฟ้าข้างดวงดาวอย่างตัวเธอ
ที่รินรดแสงพราวเสมอเมื่อเหี่ยวใกล้
กำลังใจที่ส่อส่องให้ใจไป
เป็นได้ไหม ... ที่ดอกฟ้าจะกอดดาว
21 มีนาคม 2546 21:46 น.
ปลาทูสามเข่ง
ขอโทษนะ ..ที่ทำให้ลำบากใจ
กังวลว่าจะเสียใจประมาณนั้น
ไม่เป็นไรฉันอยู่ดีพูดยืนยัน
..... แต่ขอบอกดีในฝันที่วาดเอง
แต่กระนั้นไม่เป็นทุกข์ไรมากหรอก
เธอไม่ต้องออกตัวป้องฉันจนเคร่ง
แค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั่นเอง
... หญิงที่ใจเฝ้าระเลงภาพมายา
ทำหน้าที่ดูแลเค้าให้ได้ดี
ฉันคนนี้จะเข้มแข็งอย่าห่วงหา
ก็รู้ดี .. ที่ทำ - ทำเสแสร้งมา
อย่าอดทนกิริยาต่อหน้ากัน
ขอให้เธอหันหลังให้จะได้ไหม
ไม่ต้องห่วงหญิงคนไกลที่เฝ้าฝัน
ขอโทษนะถ้ากลัวฉันทุกข์ข้ามวัน
อย่าห่วงกันเรื่องเป็นอันให้จบไป
เหมาะแล้วนะกับแผลใจที่ให้ฉัน
ยังดีกว่าให้เหลิงกันว่ารักใคร่
ไปเถอะนะฉันยังดี เหลือแค่ใจ
อีกไม่นานคงจะหายจะหายดี .
หน้าส่วนตัว
741
