23 กันยายน 2552 22:00 น.
ปักษาสวssค์
เมื่อทราบข่าว ทูนหัว ไข้ตัวร้อน
ซบเซานอน อ่อนล้า ปากปร่าขม
สบัดร้อน สบัดหนาว ร้าวระบม
น้องขื่นขม อัดอั้น ประหวั่นใจ
น้ำตาคลอ กลืนกลั้น อั้นสะอื้น
ใจสุดฝืน ยืนผวา น้ำตาไหล
ห่างไกลนัก ที่รักจ๋า น้องมาไกล
จะมีใคร เฝ้าปลุก ป้อนหยูกยา
ยามพี่นอน ให้พับผ้า ทับหน้าอก
ยามฝนตก หนาวลม ให้ห่มผ้า
ปิดประตู ลงกลอน ก่อนหลับตา
อย่าลืมว่า น้องนี้ ห่วงพี่จัง
เหยือกน้ำใส แก้วใบหนึ่ง ให้พึงจัด
ข้างถนัด จัดไว้ อย่างใจหวัง
ยาลดไข้ อาหารเสริม เติมพลัง
ให้จัดวาง ตั้งไว้ ใกล้ใกล้เตียง
อย่าลืมคำ สัญญา เคยว่าไว้
ชีวิตใคร ต้องรักษา อย่ามาเสี่ยง
เพื่อวันที่ ร่วมคู่ อยู่ร่วมเคียง
อย่ามัวเกี่ยง ควรรักษา ชีวาตน
ยามพี่ไข้ ครั้งใด ใจแทบขาด
ใยสวาท ผูกพันธ์ นั้นส่งผล
คนหนึ่งไข้ ร้อนใจ ใครอีกคน
ให้อดทน จำไว้ ว่าใครคอย.
23 กันยายน 2552 21:52 น.
ปักษาสวssค์
ระเริงรื่น..........แซ่ซร้อง
สะอื้นร่ำร้อง......ต่างโหยไห้
เกิดแก่เจ็บ......ตายดับ.
แก่เจ็บตาย......ธรรมชาติ
ดับอาวุธบาด.....ผิดกฏเกณฑ์
อำนาจใหญ่......ข่มเหง
ความคิดต่าง.....แตกเหล่า
แดงเหลืองจับเจ่า....เหงางอยขอน
ผู้หลังขอน.........คับฟ้า
แผ่นดินทอง....อาบเลือด
มีดปืนดุเดือด...แผดสนั่นก้อง
ฤา สิ้นภูมิ.........แผ่นดิน
สุดวิโยค..........ทั่วไทย
น้ำตาบ่าไหล....นองท่วมพื้น
ปฐพีกว้างใหญ่....คับแคบ.
ไม่รู้ว่าเป็นกลบทแบบไหน....ชอบ ๆ ๆ ๆ ได้ยินไหม....ขออภัยกับคุณครูกวีทุกท่านเจ้าค่ะ
หน้าส่วนตัว
2071
