30 มกราคม 2553 16:42 น.
ปักษาสวssค์
สายลมหนาวเคล้ากลิ่นบุปผากรุ่น
หอมละมุนทั่วแดนแคว้นพฤกษา
น้ำค้างพรหมพร่างพรายไพรพนา
ม่านเมฆาปุยขาวทั่วราวไพร
เห็นไผ่โบกโยกกอล้อลมเล่น
ทิวสนเอนลมริ้วยอดพริ้วไหว
ทั่วไพรพงลมรัดสะบัดใบ
มวลพฤกษ์ไพรไหวเอนล้อเล่นลม
เอกเขนกสบายยามบ่ายคล้อย
เมฆเคลื่อนลอยไล้ผาพาสุขสม
ธรรมชาติสะอาดตาพารื่นรมณ์
น่าชื่นชมธรรมชาติสะอาดใจ
หนุ่มภูผาเย้าหยอกไอหมอกสาว
ปุยเมฆขาวเง้างอนช่างอ่อนไหว
สายลมร่ายเริงร่ามาแต่ไกล
ปักษาไพรกล่อมดงส่งสำเนียง
ตะวันรอนอ่อนแรงแสงเริ่มล้า
ทั่วพนานิ่งรับสดับเสียง
แล้วขับขานประสานกันพร้อมเพรียง
เป็นสำเนียงส่งค่ำคืนสู่ผืนพง.
30 มกราคม 2553 14:04 น.
ปักษาสวssค์
0--0 เพียงประโยคสั้นสั้นเมื่อวันก่อน<
มาสั่นคลอนหลักรักที่ร่วมสร้าง
สองเราฝ่าฝันใฝ่ใกล้ปลายทาง
กลับเลือนลางฟ้าฟาดแทบขาดใจ
0--0 จากเกินร้อยเหลือน้อยกว่าหลักหน่วย
รักไม่ช่วยให้จิตพินิจได้
เพียงถ้อยคำพล่อยพล่อยพาลน้อยใจ
ซึ่งทำให้ศรัทธาเริ่มพร่าเลือน
0--0 เจ็บในอกร้าวระบมแทบล้มทรุด
คมคำพูดเหมือนมีดมากรีดเฉือน
แรงถ้อยคำทำให้ใจสะเทือน
ดวงใจเหมือนถูกเถือเจ็บเหลือเกิน
0--0 เอื้อมมือคว้าดาวรายที่ปลายนิ้ว
พลันลอยลิ่วสูงเยี่ยมเทียมหงษ์เหิร
ความทดท้อดาหน้ามาเผชิญ
ใจยับเยินฝันร้างแทบวางวาย
0--0 ความหวังส่องสว่างกลางใจนี้
พลันริบหรี่เลือนลับจนดับหาย
เวลาผ่านนานเนาช่างเปล่าดาย
ใจสลายเคว้งคว้างไห้ครางครวญ
0--0 เพียงประโยคบางตอนวันก่อนนั้น
ทลายฝันพังยับยากกลับหวน
แม้นย้อนคืนวันวารหวานรัญจวน
จะทบทวน"หลงหัวปักหรือรักเอย".
27 มกราคม 2553 20:57 น.
ปักษาสวssค์
~٥ตีสองผ่านน้องจึงมาถึงบ้าน
เวลาผ่านนานเนิ่นเพลินงานอยู่
พี่ยังรอเวลากลับน้องรับรู้
ใจหดหู่เห็นพี่นอนสะท้อนใจ~
~٥ทีวีเปิดพัดลมเป่านอนเข่าคู้
น้องอดสูใจสั่นกลั้นร้องไห้
ที่รักจ๋าขอโทษโปรดเข้าใจ
ใช่เฉไฉไม่ทำตามสัญญา~
~٥นับไม่ถ้วนจำนวนครั้งที่พลั้งผิด
พี่ไม่คิดใส่ใจไม่ถือสา
พี่ยิ่งดีน้องยิ่งด้อยน้อยราคา
ไม่สมค่าเคียงคู่อยู่ร่วมเคียง~
~٥บรรจงจรดริมฝีปากหน้าผากพี่
ปิดทีวีห่มผ้าให้ไม่ส่งเสียง
ผ่อนพัดลมทรุดร่างข้างขอบเตียง
ถวิลเพียงเสียงขานรับการกลับมา~
~٥กระซิบบอกพี่จ๋าน้องมาแล้ว
เสียงรับแผ่วหวานล้ำคำว่า"จ๋า"
จับมือนุ่มกุมมือแนบแอบอุรา
หลับเถิดหนาดวงใจให้ฝันดี~
~٥น้องขอขับกล่อมพี่ที่ในฝัน
ถักแสงจันทร์ทอสายลมห่มให้พี่
รินน้ำค้างกลางไพรใสรุจี
รอให้พี่จิบดื่มตอนลืมตา~
~٥มีเพียงรักปั่นกรอทอเป็นมุ้ง
กันเหลือบยุงริ้นไรไต่เข้าหา
มีเพียงใจเชื่อมั่นคำสัญญา
เป็นศาสตราคุ้มครองป้องกันภัย.~
26 มกราคม 2553 15:40 น.
ปักษาสวssค์
~٥กว่าจะสร้างรักสองเราได้เท่านี้
ทั้งชีวีใช้เติมแต่งให้สวยสม
รังแห่งรักที่ถักทอได้เชยชม
ทั้งเพาะบ่มด้วยความรักความเข้าใจ ¶
~٥มีรักแท้ขัดเกลาเป็นเสาเอก
เป็นเช่นเฉกศิลาล้ำค้ำเขาใหญ่
พายุหนักโหมตามติดแต่ทิศใด
มิหวั่นไหวเชิดชูใจตลอดมา ¶
~٥ความผูกพันสัญญาดุจหมุดแกร่ง
เชื่อมสองเราด้วยแรงแห่งใจกล้า
มือประสานใจผูกแน่นเนิ่นนานมา
คำสัญญาแม้ชีพวายไม่ปล่อยมือ ¶
~٥มีศรัทธาเชื่อมั่นไม่หวั่นไหว
ดุจปฐพีกว้างใหญ่ให้ยึดถือ
เป็นฐานรักยิ่งใหญ่ให้คนลือ
ว่านี่คือรักพันผูกทั้งกายใจ ¶
~٥เป็นดั่งเช่นสายลมและสายน้ำ
เย็นชื่นฉ่ำยามร้อนจิตอ่อนไหว
ยามอีกคนทนท้อต่อทุกข์ภัย
คนหนึ่งไซร้อ้าแขนเข้าโอบประคอง ¶
~٥แม้มีบ้างขุ่นคลางลางขณะ
ทุกข์มาคละปะปนให้หม่นหมอง
แต่เรารู้ว่ามีเราอยู่เคียงครอง
อยู่เคียงสองตราบชีพสิ้น..กัลปาวสาน ¶
หน้าส่วนตัว
1995
