18 กุมภาพันธ์ 2548 22:23 น.
ปากกาเวทมนตร์
Running running
เสียงที่น่ารักสดใสของสาวน้อย แว่วดังกลบเสียงจักรยานสี่ล้อที่เธอปั่นตามหลังผมมาอย่างเร็ว
ผมวิ่งช้าลงและอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง อ้าว! ลูกสาวฝรั่งตรงข้ามบ้านพักของบริษัทที่ผมอาศัยอยู่นี่นา
เธอเป็นเด็กสาวชาวต่างชาติอายุราว 4-5 ขวบหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตา
ผมพยายามหยอกล้อกับเธอมาหลายครั้ง
แต่เธอก็ไม่เคยเล่นกับผมเลยสักครั้ง บางวันเธอปั่นจักรยานในตอนเย็น ผมออกมาวิ่งเล่นด้วยกับเธอ
เธอกลับปั่นจักรยานหนีผมเข้าบ้านไปเลยครับ
บางครั้งไปเจอกันตามร้านอาหาร ผมก็ทักเธออีก แต่เหมือนทุกครั้งไปครับ
สาวน้อยคนนี้ไม่พูดกับผมสักคำ ทำไมเช้าวันนี้เธอจึงมาแซวผมก็ไม่รู้
ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยนะ? ไม่น่าเลยจริงๆ
ผมหยุดวิ่ง เปลี่ยนเป็นเดินช้าๆ จนเธอปั่นจักรยานตามมาทัน
เธอปั่นแซงผมไปข้างหน้า พอเธอเลี้ยวกลับ ผมเลยแกล้งยืนขวางทางและจับจักรยานให้หยุด
เธอสูงไม่ถึงเอวผมซะด้วยซ้ำ ผมจึงย่อตัวลงให้เท่ากัน
เด็กน้อยผมตรงสีทองยาวถึงกลางหลัง สะท้อนแสงแดดอ่อนๆ ในตอนเช้า
สองข้างทางในซอยนี้มีต้นไม้สูงใหญ่ปกคลุม
ผมชอบบรรยากาศแบบนี้ในตอนเช้าจริงๆ ผมจึงมักจะวิ่งออกกำลังกายเป็นประจำ
Good morning little princess, How are you today ?
Good morning Angel, Iam so happy. And Iam not a little princess I am a little lady
ผมหัวเราะด้วยรอยยิ้มปนความหมั่นเขี้ยวในความน่ารักไร้เดียงสาของเธอ ^_^
Why did you call me Angel, Natalie ?
เธอชื่อนาตาลีครับ ผมรู้จักครอบครัวของเธอพอสมควร และผมรู้ชื่อเธอจากแม่ของเธอเองนั่นแหละครับ
Pardon me
Why did you call me Angel ?
Coz you have wings. Your shirt, Its so fascinating
Oh, I see. Thank you little lady .
ข้างหลังเสื้อของผมเป็นรูปปีกนก
ทอดยาวตัดกับสีแดงเลือดของเสื้อผม
ก็แค่เสื้อออกกำลังกายของผม ผมใส่เสื้อตัวนี้มาวิ่งออกกำลังกายเป็นประจำอยู่แล้ว
ผมหยอกล้อและวิ่งเล่นกับนาตาลีอย่างสนุกสนานอยู่พักใหญ่
ผมเหลือบไปมองนาฬิกาข้อมือ เห็นเวลาใกล้จะเจ็ดโมงครึ่ง
ผมจึงหยุดเล่นกับเธอและยืนลูบหัวเธอเบาๆ
Byebye little angel , see you soon
ผมเดินหันหลังกลับเข้าบ้าน โบกมือเล็กน้อยพร้อมรอยยิ้มที่รู้สึกเอ็นดู
Byebye, see yaaa
เสียงเธอไล่ตามหลังผมมา ผมยิ้มแก้มปริทันที....หะหะ
20 เมษายน 2002
ผมสูดออกซิเจนเข้าเต็มปอดอีกครั้ง................
.........ช่างเป็นเช้าที่สดใสจริง ๆ ^_^
หน้าส่วนตัว
1136
