30 พฤษภาคม 2545 09:29 น.
ปุถุซน
~OO~
ทุกครั้งที่ตะวันลับขอบฟ้า
เรามักจินตนาการว่ามันมิอาจหวนกลับ
ทุกคราที่ความมืดแผ่ปกคลุม
เราคาดว่ามันจะไม่จางหาย
ครั้นเมื่อความเท็จมีอิทธิพล
เราคิดว่ามันจะไม่มลายสูญ
และเมื่อการกดขี่ได้ครอบงำทั่วแผ่นหล้า
เราต่างหวาดวิตกว่ามันจะไม่สิ้นสุด
และมิอาจเนรเทศมันออกไปได้
~O~O~O~O~O~
โอ้พี่น้องข้า พี่น้องข้า
จงเชื่อด้วยทุกทุกความเชื่อมั่นถึงกฎระเบียบแห่งจักรวาลนี้
เถิด
~O~~O~~O~
ตะวันลับฟ้าจะเบิกรุ่งอรุณใหม่
มวลรัศมีจะขับม่านแห่งความมืดมน
ความจริงจะพิฆาตความเท็จ
อิสรภาพจะปลดแอกการกดขี่
ทุกสรรพสิ่งย่อมแปรเปลี่ยน
~O แต่ O~
ตื่นเถิดก่อนฟ้าสาง
เพื่อเจ้าจะได้เป็นประจักษ์พยาน
~O ว่า O~
กองทัพแห่งความสว่างจะพิชิต
เหล่าทัพแห่งความมืดได้อย่างไร
~O~~O~~O~
28 พฤษภาคม 2545 10:28 น.
ปุถุซน
ยามเมื่อมิอาจข่มตาให้หลับได้
จงเงี่ยโสตสดับฟังเสียง
แห่งความเงียบสงัดยามรัตติกาล
เจ้าจะพบว่าดวงดาวบนฟากฟ้า
ล้านล้านดวงกำลังเจรจาพาทีกับเจ้า
หิ่งห้อยจะเริงรำอวดแสงสีสัน
จิ้งหรีดจักจั่นจะร่วมกันขับร้อง
ท่วงทำนองอันไพเราะประสานเซ็งแซ่
ลมจะพัดพากลิ่นหอมรัญจวนอันอบอุ่น
ของผู้เป็นที่รักของเจ้าจากแดนไกล
บุปผชาตินานาพันธ์เตรียมน้อมรับ
หยาดน้ำค้างหยาดแรก
ที่อาจร่วงโปรยลงมา
จากสรวงสวรรค์
ใบไม้สั่นไหวสะท้านตามกระแสลม
บางทีแรงบางทีเบาหวิวดูน่าประหลาด
~*~*~*~
แล้วเจ้าจงก้าวเดินออกไป
สู่ที่โล่งกว้างของโลกนี้
แล้วจงมองไปยังสุดปลายฟ้า
เจ้าจะเห็นความเหลื่อมล้ำกัน
ของสีมืดกับสีสว่างกำลังละเลงกันอยู่
ดวงดาวค่อยค่อยลาลับหายไป
ที่ละดวงสองดวง
แล้วฟ้าก็สาง
*
26 พฤษภาคม 2545 15:45 น.
ปุถุซน
นานแล้วซิน่ะ
ที่เจ้าดิ้นอยู่ในท้อง
ของคนซึ่งพ่อรักที่สุด
และแม่ของลูก
ก็รักพ่อมากที่สุดด้วย
แล้วนี่เมื่อเจ้าได้มา
สู่โลกนี้แล้ว.....
ไม่รู้ว่าความรัก
ของแม่ของลูก
จะเหลือให้พ่อ
สักเท่าไรน่ะ
แม่ของลูกก็คง
เทความรักให้กับลูก
หมดเลยก็ได้
พ่อล่ะกลุ้มใจมากที่สุด
กว่าจะจีบแม่ของลูกมาได้
ก็ตั้งนานกว่าแม่ของลูก
จะตกลงปลงใจอยู่กินกับพ่อ
แต่เจ้ามาอยู่ในท้องของแม่
แค่แปดเดือนกว่ากว่า
กลับมาชิงความรักจากพ่อ
อย่างง่ายดายง่ายมากเลย
พ่อคิดคิดไปพ่อควรดีใจ
หรือเสียใจดีกับการมาของเจ้า
ครั้งนี้น่ะ...กลุ้มกลุ้ม
ตอนที่เจ้าอยู่ในท้อง
พ่อก้ไม่ได้เอ๊ะใจเลยว่า
เจ้าจะมาชิงความรักของพ่อ
จากคนรักของพ่อ
แต่พอเจ้าคลานออกมาจาก
ท้องแม่ของเจ้า
แล้วพอเห็นเจ้าอยู่ในอ้อมอก
ของคนรักของพอแล้ว
พ่ออิจฉาแทบคลั่ง
ดูแม่เจ้าช่างมีความสุข
เอ็นดูเจ้ามากกว่าที่เคย
เอ็นดูพ่อมาก่อนเลย
ดูดูไปแล้วความรัก
ที่แม่ของเจ้ามีต่อเจ้า
มันช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน
มากมายเสียจนพ่อคำนวณ
ไม่ถูกว่ามันสักเท่าไรกัน
พ่อลองคำนวณดวงดาวบนท้องฟ้าแล้ว
รู้สึกว่าความรักของแม่เจ้า
มีมากกว่าดวงดาวบนท้องฟ้าเสียอีก
อ่าห์.....พ่อจะทำงัยดีกันล่ะเนี๊ย..?
ต้องแบ่งปั่นความรักความอบอุ่น
ต้องเฉลี่ยความรักกับเจ้าแล้วละซิ
สงสัยพ่อต้องยอมแพ้เจ้าแล้วล่ะนี่
......เจ้าลูกชายคนแรก
ป.ล.เขียนให้เพื่อนเนื่องในโอกาสที่มีอาคันตุกะน้อยมาเยี่ยม
25 พฤษภาคม 2545 16:19 น.
ปุถุซน
ความรัก
แต่งตัวเฉิดฉาย
วางท่าสงบอยู่ในนิยาย
ปล่อยให้แม่ใจร้าย
ร่วมมือกับพ่อใจแข็ง
จับลูกสาวคลุมถุงชน
ปล่อยให้พ่อตาตะกละ
ร่วมมือกับแม่ยายขี้งก
ก่อกำแพงสินสอดทองหมั้น
ปล่อยให้ผู้คนดูแคลน
ว่ารักแท้แพ้ความใกล้ชิด
ปล่อยให้สามีเจ้าชู้
ทอดทิ้งภรรยาขี้บ่น
และปล่อยให้ดอกฟ้า
บอกปัดปฏิเสธคำรัก
ของหมาวัด
ความรัก....แกเป็นใคร
ในงานมงคลสมรส
เขาได้เอาแกมาปรากฎกาย
ต่อหน้าสาธารณชน
หลังจากวันนั้น
ไม่เคยมีใครพบแก
บนท้องถนน
อีกเลย
หน้าส่วนตัว
711
